Fractal

Τρία ποιήματα

Γράφει η Αγγελική Κροκίδη // *

 

 

 

 

ΟΙ ΚΑΒΟΙ

Ξύπνησα μετά από χρόνια

Ετοιμάστηκα

Να γίνω μια άλλη

Πλύθηκα με βρόχινο νερό

Από εγγλέζικη εξοχή

και σαπούνι που μύριζε λεβάντα

Τα μαλλιά μου γυάλισαν σαν μετάξι

Υφασμένο στις μακρινές Ινδίες

Το δέρμα μου έγινε απαλό

Σαν βελούδο της γαλλικής Αυλής.

Τα μάτια μου έλαμψαν σαν σμαράγδια

από τη ζούγκλα της Κολομβίας

Στο στόμα μου πικρή γεύση από κανέλα Κεϋλάνης

Έμεινα να σε περιμένω

Να με ανακαλύψεις

Ένας νέος Κόσμος

Μια νέα ήπειρος

Ζεστή και άγνωστη

Με μια καραβέλα του Κολόμβου

Να διασχίσεις τον ωκεανό σου για μένα

Μα εσύ Δεν έλυσες ποτέ τους κάβους σου.

 

 

 

ΑΝΟΙΞΗ

Στα στερνά της άνοιξης

Πιάνει μια δυνατή βροχή

Αναπάντεχη κι απρόσμενη

Παγωμένη σαν τη σιωπή που μου επιβάλλεις

Η φύση έξω μιλάει αδιάκοπα με χρώματα και αρώματα

Ψιθυρίζει με βλαστούς και μπουμπούκια

Ουρλιάζει έναν έρωτα εκρηκτικό στον εαυτό της και στους άλλους.

Μέσα μου η αναμονή πετρώνει και βαραίνει.

Κουρνιάζω σε μιαν άκρη και κρύβομαι

Ξεχνάω, προσωρινά.

Πόσο δε μου ταιριάζει.

Ούτε η βροχή. Ούτε η σιωπή.

 

 

 

ΤΑ ΛΟΓΙΑ (DAR A LA LUZ)

Εσύ τα έσπειρες

Πάνω στο παχύ χαλί

Της οδύνης

Και της ηδονής

Κι αυτά φύτρωναν μέσα μου για καιρό

Μεγάλωναν Δυνάμωναν

Έπαιρναν μορφή

Ώσπου ήρθε η ώρα να τα γεννήσω

Να τα φέρω στο φως

Να τα απελευθερώσω

Τα λόγια

Της αγάπης

Της ανάγκης

Της απώλειας

Τώρα έχουν ζωή δική τους

Πετάνε μακριά μου

Αντέχουν

Αναπαράγονται

Αιωρούνται

Μικρά κολιμπρί

Σε τροπικά δάση

Μοιάζουν ακίνητα

Αλλά δεν είναι

Κολυμπούν

Τροπικά πολύχρωμα ψάρια

Στα διάφανα νερά

Υφάλων με παράξενα κοράλια

Πιάνονται σε δίνες

Στροβιλίζονται

Κάνοντας κύκλους

Που δεν κλείνουν ποτέ.

 

 

* Η Αγγελική Κροκίδη γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κέρκυρα όπου και κατοικεί. Σπούδασε Αγγλική και Ισπανική Φιλολογία. Αγαπάει πολύ τις λέξεις, τα ταξίδια, τη μουσική και τα παιδιά. Ξεκίνησε να γράφει στίχους πριν δύο μόλις χρόνια.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top