Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Οι περίεργες ενέδρες που στήνει η μοίρα στους ανθρώπους
07/05/2024, 9:50 μμ

Οι περίεργες ενέδρες που στήνει η μοίρα στους ανθρώπους

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

 

 

Νόρα Πυλόρωφ «Το νεραϊδάκι», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

 

Η Νόρα Πυλόρωφ παρουσιάζει το πέμπτο της μυθιστόρημα. Τίτλος του: Το νεραϊδάκι, από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.

Το εξώφυλλο αποτελεί ψηφιακή επεξεργασία του έργου «Η κόρη των Υδάτων» της εικαστικού Αρτέμιδος Μουρατίδη. Είναι απόλυτα εναρμονισμένο με την ιστορία που μας αφηγείται η συγγραφέας. Η κόρη του εξωφύλλου θα μπορούσε να παρουσιαστεί και ως νεράιδα. Το υδάτινο μπλε στα όρια του βαθύ γαλάζιου είναι το νερό. Ένα από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης που παίζουν απόλυτο και καθοριστικό ρόλο στην αφήγηση. Επί της ουσίας είναι το νερό όπου περιδινούνται οι πρωταγωνιστές. Είναι εκείνο που λειτουργεί ως πανάκεια και ταυτόχρονα ως δηλητήριο απέναντι στα πάθη και τα λάθη. Άλλοτε σιωπηλό σαν ακύμαντη καλοκαιρινή θάλασσα και άλλοτε βροντερό και τρομακτικό όπως η τρικυμία μέσα στον χειμώνα, μοιάζει να δίνει τον ρυθμό. Είναι εκείνο που αποτελεί ευχή και κατάρα της έμπνευσης, της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Η Νόρα Πυλόρωφ δομεί το μυθιστόρημά της έχοντας ως κεντρικό θέμα την αγάπη, με την υλική και την άυλη μορφή της. Εξετάζει την πορεία τεσσάρων γενεών από πέντε διαφορετικές οικογένειες. Ο Σωτήρης και η Θεοδώρα Αλιφέρη. Οι γονείς τους. Ο Άγγελος και η Ευανθία Μουσουρέα. Επίσης οι γονείς τους. Η κόρη του ζεύγους Αλιφέρη, και κεντρική πρωταγωνίστρια, η Λίλα. Η Σούζαν, η Σοφία και ο Σωκράτης (τα παιδιά του ζεύγους Μουσουρέα). Τα παιδιά της Λίλας και του Κωνσταντίνου, Ντορίνα και Σωτήρης. Οι γονείς του Κωνσταντίνου ασφαλώς λογίζονται ως η πέμπτη οικογένεια.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον σημείο είναι οι τόποι και η σημαντικότητά τους στην εξέλιξη της ιστορίας. Η συγγραφέας διατρέχει γεωγραφικά όλη σχεδόν την Ελλάδα. Από τη Νιγρίτα Σερρών, μέχρι την Μεσσηνιακή Μάνη, με κέντρο όλων την Επανομή Θεσσαλονίκης. Εκεί έχει δώσει η μοίρα το στίγμα της ώστε να συναντηθεί η αγάπη. Από τον καμβά της αφήγησης δεν λείπει το έμπλεο υγρασίας και απουσίας συναισθημάτων Λίβερπουλ, ούτε η χαοτική Νέα Υόρκη.

Γράφοντας σε τρίτο πρόσωπο αρχικά, η συγγραφέας ως παντογνώστης αφηγητής δίνει τις πρώτες απαραίτητες πληροφορίες. Η συνέχεια ανήκει, σχεδόν δικαιωματικά, στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Είναι μια επιλογή, η οποία δυναμώνει τη συναισθηματική πλευρά, κάνοντας κατά μια έννοια τον αναγνώστη συνένοχο στο δράμα και την πάλη των ηρώων, βγάζοντάς τον από την ουδετερότητα που του παρέχει η παρακολούθηση της ιστορίας με τριτοπρόσωπο αφηγητή.

Ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζει τη συγγραφέα Νόρα Πυλόρωφ, στο είδος του μυθιστορήματος, είναι η χρησιμοποίηση πολλών προσώπων. Πλήθος πρωταγωνιστών, δευτεραγωνιστών, τριταγωνιστών και απλών κομπάρσων, που όμως ενδυναμώνουν την πλοκή. Και στο Νεραϊδάκι συμβαίνει αυτό. Η Ν.Π. το δοκιμάζει εκ νέου και δικαιώνεται. Καταφέρνει να φέρει σε τάξη όλα αυτά τα πρόσωπα, να τα βάλει σε μια σειρά και έτσι στρωτά και τακτοποιημένα να οδηγήσει ήρωες και ιστορία σύμφωνα με τη συγγραφική βούλησή της.

 

Μεταφέρω από το οπισθόφυλλο:

Δυο σπίτια μπροστά στη θάλασσα, το ένα δίπλα στο άλλο. Χωρίς μεσοτoιχία. Ένας άνδρας και μια γυναίκα. Μαζί και χώρια. Μια σχέση εκρηκτική μα και αδιέξοδη. Με τα ερείπια του παρελθόντος και ό,τι περισώθηκε. Με την τιμωρία για την παραβίαση των κανόνων της ηθικής να παραμονεύει. Έρωτες εκπνέουν και γάμοι αποδομούνται. Οι ήρωες είναι παγιδευμένοι αλλά όχι αναγκαστικά αθώοι. Ανάρμοστη η σχέση τους και ανοίκεια. Το φως με το σκοτάδι εναλλάσσονται και αναμετριούνται. Ο καθρέφτης στρεβλώνει τα είδωλα και η εκδίκηση ζητάει το μερτικό της. Η εμμονή σαρώνει στο διάβα της απώλειες και αντιστάσεις, αποκοιμίζει ενοχές και ακυρώνει ηθικές επιταγές. Μια φωνή από τον τάφο, ο απόηχος καιρών ζοφερών, αναγκάζει απότομα τους ήρωες, σε μια πολύ κρίσιμη καμπή της ζωής τους, να έρθουν αντιμέτωποι με όλα αυτά που δεν κατόρθωσε να επουλώσει ο χρόνος. Τι θα φέρει η τελική αναμέτρηση με την αλήθεια; «Ευτυχία ένιωθα μόνο όταν ήμουν κοντά σου. Από την πρώτη στιγμή. Ένιωθα ζωντανός. Και ήσουν παιδάκι, παιδάκι, Λίλα, παιδάκι, με μάτια που σκάλιζαν την ψυχή μου. Κι όταν έφυγες, άνοιξα ένα παράθυρο στη νύχτα. Τόσα χρόνια! Αφήσαμε τον χρόνο να γλιστρήσει μέσ’ απ’ τα δάχτυλά μας. Πώς θα γραφεί η δικιά μας ιστορία, Λίλα; Θα υπάρξει ιστορία;» Ένα μυθιστόρημα που συνεπαίρνει τον αναγνώστη με τις συγκρούσεις, τις απρόβλεπτες ανατροπές και, προπάντων, με τις περίεργες ενέδρες που στήνει η μοίρα στους ανθρώπους.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top