Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // Η τέχνη είναι τρισδιάστατη, είναι εφαρμόσιμη, είναι πολυσήμαντη, είναι ανθρώπινη. Η τέχνη δεν περιορίζεται πλέον στις μορφές τις οποίες γνωρίζουμε αλλά πέρα και πάνω από αυτές. Σήμερα θα σταθώ στην εφαρμοσμένη
Περισσότερα
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Γιόκο Ογκάουα «Η πορεία της Μίνα», Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου, εκδ. Πατάκη, σελ. 368 «Τα πεφταστέρια είναι αστέρια που πεθαίνουν. Το ήξερες αυτό;» Με ρώτησε η Μίνα. «Με άλλα λόγια, ενώ εμείς τα χαζεύουμε
ΠερισσότεραΤου Πέτρου Φούρναρη // * Κάλεσα δυο τεχνίτες- κατά τα λεγόμενα των συντοπιτών μου τους καλύτερους της περιοχής- για να μου πουν σε τι οφείλονται οι ρωγμές πάνω στις γωνιές του τοίχου που βλέπει στην αυλή του σπιτιού
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Γκράχαμ Γκρην, “Ο ανθρώπινος παράγοντας”. Μεταφραστής: Αχιλλέας Κυριακίδης. Εκδόσεις Πόλις. Αθήνα, 2020 «Ο ανθρώπινος παράγοντας» (The Human Factor, 1978) του Γκράχαμ Γκρην (Graham Greene, 1904-1991), εκδόθηκε όταν ο συγγραφέας βάδιζε ήδη
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Λιντζαροπούλου // * Ελένη Λαδιά «Το Ποικιλόγραφο Βιβλίο», εκδ. Αρμός, 2016 Η συγγραφέας Ελένη Λαδιά, μέσα από το «Ποικιλόγραφο Βιβλίο» της το οποίο επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμός. Ένα βιβλίο το οποίο συγκεντρώνει τις σκέψεις
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Πέστροβα // Η σαπουνάδα παχιά στο λευκό πήλινο σκεύος με την κόκκινη καρδούλα στο πλάι και το ξυράφι να περιμένει παραδίπλα. Ο καθρέφτης απέναντι, αντικατοπτρίζει τη φιγούρα. Μια στενάχωρη ηλικιωμένη φιγούρα όλο εκνευρισμό. Ώρες- ώρες του
ΠερισσότεραΓράφει η Διώνη Δημητριάδου // Χριστίνα Φούσκα: «Αδέσποτοι δρόμοι», μικρές ιστορίες, ΑΩ εκδόσεις Ξαφνικά με πιάνει μια απεριόριστη συμπόνια για τους ανθρώπους και ξεχνώ εντελώς πόσο μπάσταρδοι μπορούν να γίνουν. Δεν ξέρω ποιος διάβολος με κατατρέχει κι εκεί
ΠερισσότεραΑπό τον Γιάννη Παναγόπουλο // Φωτογραφίες: Shoot The Band // Οι Moa Bones, δηλαδή ο Δημήτρης Αρώνης (και ορισμένοι φίλοι του), κάνει μουσική που τη στενεύει το φασόν της κλισέ μουσικοδημοσιογραφικής ατάκας. Δεν μπορείς να τον χώσεις στην
Περισσότερα
Της Ελένης Τριβέλλα // Οι συνηθισμένοι, οι καθημερινά ίδιοι, αυτοί με τον “όμοιοβηματισμό”, οι αταξίδευτοι, οι παραπλανημένοι, οι παρωχημένοι, οι ανελεύθεροι, οι απόλυτοι, οι σοβαροφανείς, όσοι καυχιούνται ηθική, όσοι στιγματίζουν τη διαφορετικότητα προς στίγμα δικής τους
ΠερισσότεραΓράφει η Λίλια Τσούβα // Άννα Γρίβα «Εξόριστες βασίλισσες», εκδ. Μελάνι 2021 Το ιστορικό μυθιστόρημα, καθαρά ρομαντικό δημιούργημα, συντελέστηκε αρχικά στις χώρες που είχαν παράδοση στην πεζογραφία (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία). Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, ο 19ος
ΠερισσότεραΓράφει ο Σταύρος Καρτσωνάκης // Ξανθίππη Λευθεριώτου «Κόρη διεσταλμένη», εκδ. Cinnabar Της αγαπητής Ξανθίππης Λευθεριώτου η τελευταία ποιητική συλλογή έρχεται χρονολογικά 30 χρόνια μετά την πρώτη. Ξέρουμε βέβαια όλοι ότι η ποσότητα είναι συνήθως στοιχείο αδυναμίας. Πάντα πίστευα
ΠερισσότεραΓράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Γραφικός χαρακτήρας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου, σελ. 184, Εκδ. Μεταίχμιο Μια παλιά ρωσική παροιμία λέει πως «το μόνο σίγουρο είναι το μέλλον, το παρελθόν μεταβάλλεται». Υπήρξε αυτό που ζήσαμε; Ναι, αλλά η μνήμη όταν
ΠερισσότεραΑνθολόγηση και Μετάφραση από τα περσικά: Μπαμπάκ Σαντέγκ Χαντζάνι // Γαλάζιος αποχαιρετισμός Μια μέρα τελικά θα σε αποχαιρετίσω γαλάζια. Ξέρω ότι μια μέρα θα με ρωτήσεις: έχει άραγε χρώμα ο αποχαιρετισμός και μάλιστα γαλάζιο; Για απάντηση Κλείνω απλά
ΠερισσότεραΓράφει η Μαρία Λιάκου // Θωμάς Συμεωνίδης «Μυθιστόρημα», Εκδόσεις Γαβριηλιδης 2017 «Φωνή που εμφανίζεται και μετά χάνεται. Φωνή που μιλάει και ΑΥΤΟΣ την ακούει. Αισθάνεται μόνος, φοβάται, τρομάζει, σαν φύλλο κουνιέται, μετέωρο σε ένα κλαδί, σε ένα δέντρο
ΠερισσότεραΤης Τρισεύγενης Γιαννακοπούλου // * Έμενε με μια χοντρή γριά σε ένα από τα ακριβότερα ξενοδοχεία της λουτρόπολης. Μεσόκοπος με φαλακρίτσα, μέτριος στο ανάστημα, συνηθισμένος, όχι χοντρός, αλλά με σωσίβιο γύρω από τη μέση του. Φορούσε πάντα καπέλο,
ΠερισσότεραΓράφει ο Θανάσης Πάνου // * Και λένε οι γεροντότεροι , πως είναι μια χώρα εντός, που τα παιδιά της δεν ψηλώνουν πια, χλωμά πόρνα παιδιά , με διασταλτά ρουθούνια και με ανάσα που βρωμά κοπριά. Ομοιόμορφα παιδιά,
Περισσότερατου Γιάννη Παναγόπουλου // Δεν είχα φανταστεί πως το κανονάκι, ο ήχος που αφήνει, όταν ακροδάχτυλα μουσικών μπλέκουν με τις 77 + 3 χορδές του, θα με ένοιαζε. Δεν κάνω πλάκα. Και ξεκινώ σε πρώτο πρόσωπο γιατί όσα υπάρχουν
ΠερισσότεραΓράφει ο Νίκος Τσούλιας // * Γιορτάζει σήμερα 2 Απριλίου ο Κόσμος όλος! Όταν το παιδί και το βιβλίο ομού γιορτάζουν, ποιος δεν θέλει να συμμετέχει σ’ αυτή την πνευματική μέθεξη, στο πιο φωτεινό στερέωμα που μπορεί να
Περισσότερα
