του Απόστολου Θηβαίου // * ΤΑ ΦΡΕΣΚΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ Το σπίτι αυτό δεν κατοικείται. Παλιώνει ήσυχα κοντά στους βασιλικούς κήπους, ανάμεσα σε κραυγές παγωνιών και πρωινή υγρασία. Το σπίτι αυτό φέρει αγάλματα, διάσπαρτα σώματα νέων απ΄την Καρχηδόνα, τον
Περισσότερα
της Φωτεινής Τέντη // * Ο παππούς ήταν άνθρωπος της γης. Είχε ζήσει όλη του τη ζωή μες στην αγκαλιά της, βυζαίνοντας τους καρπούς της. Μερικές φορές νόμιζα ότι αγαπούσε πιο πολύ τα δέντρα και τα αμπέλια του, παρά
Περισσότερα
Γράφει η Μαρία Γρηγοριάδη // * (Mensaje en una botela) Η ταπεινότητα μου ο Αμπντούλ – Ριβέ ντελ Πλάθας κονκισταδόρ νιούτσικος στου σιορ Πιζάρο τη μεγάλη καραβέλα, ολημερίς πισσώνω στους αρμούς με ένα παλούκι. Θάλασσα μόνο θάλασσα μέχρι
Περισσότερα
του Δημήτρη Γιατρέλλη // * Ο Νόρτον σπρώχνει προς τα πίσω το κάθισμα και τεντώνει νωχελικά τα χέρια του. Άλλη μια μέρα σκληρής και επίπονης εργασίας έχει τελειώσει. Κοιτάζει για μια στιγμή την οθόνη του υπολογιστή και γεμάτος ικανοποίηση
Περισσότερα
Γράφει ο Έποψ ο Αττικός // * Μόλις βγήκε από τη θάλασσα τού είπαν ότι είχε φτάσει η ώρα να επιστρέψει. Τους κοίταξε σαστισμένος, έτοιμος να διαμαρτυρηθεί αλλά εκείνοι επέμεναν. Τότε αυτός άρχισε ξαφνικά να κυλιέται στην άμμο μέχρι
Περισσότερα
του Διονύση Μαρίνου // * Ξυπνάς ένα πρωί και ο κόσμος έχει μετακινηθεί· όχι πολύ, ένας πόντος φτάνει για να ξεγελάσει τους χάρτες. Το ρήγμα είναι περισσότερο ορατό σε ‘σένα: ξαφνικά το μαξιλάρι στο κρεβάτι σου γέρνει από όποια
Περισσότερα
της Κατερίνας Καριζώνη // * O Φώτης ήταν παλαιοπώλης, κοντός με φαλάκρα, λεπτό μουστάκι κι αιχμηρό βλέμμα, ίσως του εμπόρου που σε ζύγιζε από μακριά, πάλευε για να συντηρήσει τις τρεις γυναίκες του, όπως έλεγε: δυο κόρες και μια
Περισσότερα
της Λίνας Βαλετοπούλου // * Η θάλασσα, όσο περνάει η ώρα, βγαίνει παραέξω, παρασέρνει βότσαλα, άμμο, σκουπίδια, τ’ ανακατεύει, τα γυρίζει προς τα πίσω, παίρνει φόρα πεισματικά να φτάσει την καρέκλα. Τα πόδια μου βρέχονται απ’ το θολό νερό,
Περισσότερα
της Μαρίας Λιάκου // * Σε ένα ντουλάπι της κουζίνας, πίσω-πίσω, είχε τοποθετήσει η γιαγιά μου βαζάκια με γλυκά και μαρμελάδες. Όλα είχαν ετικέτες αυτές τις μπλε των σχολικών τετραδίων. Κυδώνι, βύσσινο, κεράσι , βερίκοκο, κολοκύθα, σύκο, δαμάσκηνο, καρυδάκι
Περισσότερα
της Ελένης Φουρνάρου // * Η γυναίκα διασχίζει τον παραλιακό δρόμο αργά και αφηρημένα. Είναι μαυρισμένη, λυγερή, με ακατάστατα μαλλιά και πρόχειρα ρούχα. Μάλλον μεσήλικη, αλλά δεν της φαίνεται• κρατάει μια νεανικότητα στις κινήσεις και το βλέμμα, που παραπλανούν.
Περισσότερα
Γράφει η Κατερίνα Μήλιου // * Αφή Το βλέμμα στο παράθυρο. Κενό εικόνας. Η σκληρότητα του τσιμέντου με την σκληρότητα του χρόνου συνέθλιβαν το πρόσωπο που κοιτούσε, μια το βλέμμα και μια το παράθυρο. Έσφιξε λίγο την
ΠερισσότεραΤης Μαίρης Πέστροβα // Άργησα ———- Άργησα Να ενδυθώ Την καταδίκη μου. Τόσες διαδρομές Πλήρους ελευθερίας Νομίζοντας Πως όλα ανέμελα Θα κυλούσαν. Απατήθηκα Και έξαφνα ένα πρωί Με χειροπέδες βρέθηκα Σφιχτές, αγαπημένες. Μες το κελί μου Πια, της
ΠερισσότεραΝικόλας Σμυρνάκης «Τα γράμματα της αγάπης», εκδ. Διόπτρα Η αγάπη είναι σημαντική για τη ζωή ενός ανθρώπου επειδή αποτελεί την κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι αυτή που δίνει νόημα στις σχέσεις, συνδέει ανθρώπους και
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Μαρία Γαβαλά «Κόκκινος σταυρός», εκδ. Πόλις, σελ. 480 «Η Γκέρτρουντ προτού τρελαθεί – αν δηλαδή τρελάθηκε ποτέ της, με την έννοια πως το εγώ της διαλύθηκε εντελώς, πιθανόν εν πολλοίς διασκέδαζε ή αμυνόταν
ΠερισσότεραΓράφει η Κασσάνδρα Αλογοσκούφι // Γεώργιος Ιακωβίδης 1853-1932 Ήταν το μπερτόλι μια λέξη μαγική. Θαρρείς περίμενε με ένα μπαστουνάκι βακτηρίας, έξω από την τράπεζα –πάνω στη μάντρα- εκείνο το νέο που φέρνει το σύννεφο μαζί με την αντηλιά.
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Λαμπρέ // * Η Άλεξ έχει 47 εβδομάδες για να καταφέρει κάτι που θα βάλει σε δοκιμασία το σώμα και το μυαλό της. Έχει 47 εβδομάδες για να προετοιμαστεί κατάλληλα και παράλληλα να ξαναβρεί τη
Περισσότερα«Καμιά φορά η ζωή μάς επιτρέπει να αντικρίσουμε στιγμιαία κάτι που ανατρέπει την τάξη των πραγμάτων, σαν να ήταν ο κόσμος καμωμένος από άπειρους κόσμους που καμιά φορά συμπίπτουν»… Δεν είναι η πρώτη φορά που μας
Περισσότερα
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Μάρα Χωματίδη «Φόνος με ενδεχόμενο βλακείας», εκδ. Διάπλαση Ένα μόνιμο εμπόδιο που αδυνατούν να ξεπεράσουν πολλοί Έλληνες συγγραφείς είναι η έλλειψη χιούμορ στα βιβλία τους. Ίσως γιατί οι περισσότεροι θεωρούν ότι η δουλειά
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Ευτυχία Γιαννάκη «Στη φωλιά του ιππόκαμπου», εκδ. Ίκαρος, σελ. 512 Την γνωρίσαμε με την «Τριλογία της Αθήνας» [Στο πίσω κάθισμα, Αλκυονίδες μέρες, Πόλη στο Φως] κι αμέσως την ξεχωρίσαμε: για την καθαρή λογοτεχνία
ΠερισσότεραΤου Δημήτρη Σούκουλη // Αφιερώνεται σε όσους μισούν την ομίχλη και το ημίφως. Σε όσους φεύγουν και σε όσους σθεναρά απομένουν να παλεύουν. Στην καλή μου φίλη Γιώτα Κατσώλη. Από την αρχή κιόλας με τραβούσες σαν πεταλούδα
ΠερισσότεραΓράφει η Βάσω Κιούση // Πειραματίζεται … σε μουσικές άλλων εποχών και άλλων χωρών μεταξύ Ανατολής και Δύσης Η Χαρούλα Τσαλπαρά γεννήθηκε στην Αθήνα. Με την παρότρυνση της δασκάλας της μουσικής προπαιδείας στο νηπιαγωγείο, συνεχίζει
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Χρίστος Κυθρεώτης «Εκεί που ζούμε», εκδ. Πατάκη, σελ. 440 Λίγο καιρό πριν εγκαταλείψει την Ελλάδα, ο Αντώνης Σπετσιώτης έχει να αντιµετωπίσει µια δύσκολη επαγγελµατική υπόθεση, να συναντήσει τον πρώτο του έρωτα
ΠερισσότεραΓράφει ο Κώστας Καρούσος // * Κατερίνα Ντίνου «Πέτρα Αιώνια», εκδ. 24 γράμματα Συχνότατη επισκόπηση και εξομολόγηση των αισθητικών κανόνων και κινήσεων, με πολλές αποχρώσεις έντονου συναισθήματος, με εικόνες και παραστάσεις της ηθικής ερωτικής επικοινωνίας. Ο
ΠερισσότεραΤου Ziya Movahed // * Μετάφραση: Μπαμπάκ Σαντέγκ Χαντζάνι // Κάλεσμα Ποιητή, γέμισε τα πράγματα με ποιήματα κι όχι τα ποιήματα με πράγματα. ————— Φθινοπωρινά Σαν σταματήσει η βροχή είναι σειρά της βροχής, της
Περισσότερατου Γιάννη Παναγόπουλου // 1- Το άτακτο μικρό τσουλούφι του Άδωνη Γεωργιάδη. Ο πρώην υπουργός υγείας επέστρεψε στις τηλεπωλήσεις. Είτε υπουργός είτε τηλεπωλητής, η σταθερότερη αξία της εμφάνισής του είναι το μικρό τσουλούφι, κάπου στη μέση του κούτελου, που
ΠερισσότεραΓράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // Θάνος Γιαννούδης «Του ουρανού και της γης», εκδ. Βακχικόν Στις μέρες μας υπάρχουν αρκετοί ποιητές, που επιμένουν να γράφουν σε παραδοσιακό στίχο με μέτρο και ρίμα και χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
ΠερισσότεραΓράφει η Πωλίνα Γουρδέα // «Η Κύπρος ήταν σαν αμπελόφυλλο, που όταν το κρατούσες στην παλάμη σου έδειχνε καταπράσινο και αδιαφανές, αλλά όταν το κρατούσες κόντρα στο φως έβλεπες νεύρα να το διατρέχουν». «Ανατολή» της Βικτόρια Χίσλοπ. Μετάφραση:
Περισσότερα
