Fractal

Τα ψάρια δεν σκαρφαλώνουν στα δέντρα

Γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος // *

 

 

«Η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός

κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας.»

 Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς

 

Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό σκίτσο που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο και σχολιάζει σκωπτικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Απεικονίζει διάφορα ζώα που είναι παρατεταγμένα σε σειρά το ένα δίπλα στο άλλο και ακούν με προσοχή τον δάσκαλο- άνθρωπο που τους εξηγεί τον τρόπο αξιολόγησής τους. «Για να είμαστε δίκαιοι όλοι θα περάσετε από το ίδιο τεστ: παρακαλώ σκαρφαλώστε σε αυτό το δέντρο». Τα ζώα μένουν με ανοιχτό το στόμα, μη μπορώντας να πιστέψουν αυτό που άκουσαν. Εκτός από τη μαϊμού, που για ευνόητους λόγους χαμογελά διάπλατα…

Κάτω από το σκίτσο είναι γραμμένο ένα ρητό που αποδίδεται στον Αϊνστάιν, αν και στην πραγματικότητα δεν ανήκει σε αυτόν. «Ο καθένας είναι μια ιδιοφυΐα. Αλλά αν κρίνουμε την ικανότητα ενός ψαριού να σκαρφαλώσει σ ένα δέντρο, θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή του νομίζοντας ότι είναι ηλίθιο». Κι εδώ κρύβεται ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Το ενδιαφέρον του σχολείου εστιάζεται στην παροχή ακαδημαϊκών γνώσεων, πολλές φορές στείρων και ξεπερασμένων, παραβλέποντας τόσο τις ιδιαίτερες κλίσεις και ανάγκες των μαθητών όσο και την καλλιέργεια βασικών ανθρώπινων δεξιοτήτων. Δεν δίνεται έμφαση στην προσωπικότητα και στα ξεχωριστά χαρακτηριστικά που έχει το κάθε παιδί, ούτε τον χρόνο που απαιτείται για να σκεφτούν, να αναπτύξουν την κριτική τους ικανότητα και να ανακαλύψουν τον εαυτό τους. Κυριαρχεί ένα κλίμα ανταγωνισμού και βαθμοθηρίας, τα παιδιά χωρίζονται σε «καλούς» και «κακούς» μαθητές, με αποτέλεσμα όσα έχουν χαμηλές επιδόσεις στα μαθήματα να φέρουν το στίγμα της αποτυχίας. Όμως, η αξία ενός ανθρώπου και η επιτυχία του στον στίβο της ζωής δεν καθορίζεται από τον βαθμό σε κάποιες γραπτές εξετάσεις.

Αντί να γίνουν ριζικές αλλαγές στη δομή του συστήματος, το κράτος για να ξορκίσει το φάντασμα της αποτυχίας και να διώξει τις ενοχές του δημιούργησε αρκετά νέα πανεπιστημιακά τμήματα και αύξησε τον αριθμό των εισακτέων στα ήδη υπάρχοντα. Ουσιαστικά, ο δρόμος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι ανοιχτός σε όλους, ανεξάρτητα από το αν έχουν το γνωστικό υπόβαθρο για να σπουδάσουν στη σχολή που πέτυχαν. Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Μόνο που αρκετές φορές το όνειρο αυτό μετατρέπεται σε έναν εφιάλτη χαμένων δημιουργικών χρόνων, άσκοπων εξόδων και ματαιωμένων προσδοκιών.

Είναι αδύνατον για ένα μαθητή να έχει παντού επιτυχία, όμως έχει τη δυνατότητα με τη βοήθεια του εκπαιδευτικού συστήματος και της οικογένειάς του να ανακαλύψει τα ταλέντα του και να αναπτύξει τις ιδιαίτερες δεξιότητές του ώστε να πετύχει τους απώτερους στόχους του και να γίνει ένα χρήσιμο μέλος της κοινωνίας. Δεν μπορείς να μάθεις σ’ ένα ψάρι να σκαρφαλώνει σ’ ένα δέντρο. Μπορείς όμως να το μάθεις να κολυμπάει καλύτερα…

 

 

* Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος είναι εκπαιδευτικός Πληροφορικής με ιδιαίτερη αγάπη στον μαγικό κόσμο του βιβλίου. Άρθρα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και στο διαδίκτυο, ενώ το 2012 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο («Αποκάλυψη», εκδόσεις Οσελότος)

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top