Fractal

Σκέψεις και απόψεις για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό

Γράφει ο Γιώργος Ν. Μανέτας // *

 

 

 

 

Σκέψεις και απόψεις για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό

 

Ανέκαθεν η Ελλάς ήταν χώρα σπουδαία, διότι ανέδειξε μεγάλες προσωπικότητες, σπουδαίους ανθρώπους και των δύο φύλων. Αυτές, οι τεράστιες προσωπικότητες, ήσαν αυτές που έμελλε να αλλάξουν μέσω της ελεύθερης συλλογικής και συλλογιστικής σκέψης, τον ρου της παγκόσμιας πολιτιστικής και πολιτισμικής ιστορίας: Τέχνες, Γράμματα, Τεχνολογία – βλ. μηχανισμό Αντικυθήρων, Ιατρική, Φιλοσοφία και γενικότερα, αυτοί οι Μεγάλοι Έλληνες, μας προσέφεραν αφειδώς με τη διάνοια τους, τις Επιστήμες και τον πολιτισμό. Εάν λοιπόν αυτή η χώρα υπήρξε σπουδαία, από την προϊστορία της και μέχρι τους ύστερους Βυζαντινούς χρόνους, είναι διότι αξιοκρατικά τέλεσε αναγνωρίζοντας τους σπουδαίους.

Δεν νοείται, λοιπόν, η χώρα που δίδαξε όλα τα παραπάνω και που αυτά πρεσβεύουν μέχρι και σήμερα παγκοσμίως τις πανανθρώπινες αξίες, να βρίσκεται έτη φωτός πίσω χωρίς την ελάχιστη μεταλαμπάδευση και διάθεση για συνέχεια, σε σχέση με τις προαναφερόμενες παρακαταθήκες. Δεν νοείται εν προκειμένω, να ενδίδει συνακολουθώντας τα ύποπτα νεωτερικά και μετανεωτερικά μουσικά και καλλιτεχνικά νεοταξικά μοντέλα, αμαχητί. Και τέλος, δεν νοείται να μας επιβάλλεται ακόμη ακόμη, τι μουσική θα ακούμε και ποιους κακόηχους “στημένους” τραγουδιστές θα “πρέπει” να ανεχόμαστε…

Υπάρχει, λοιπόν, μία σπορά παλαιών και νέων καλλιτεχνών κι ακόμη, μία ικανά συνεχιζόμενη συγκομιδή καλλιτεχνών μουσικών, που εντέχνως ερμητικά κρύβουν στα χρονοντούλαπα της λήθης, τα μέσα εκείνα που οφείλουν και έχουν την υποχρέωση της προβολής των αυτόφωτων αυτών μουσικών και τραγουδοποιών. Τα μισά σχεδόν μέσα του ραδιοφώνου και των ΜΜΕ αδιαλείπτως, προβάλλουν παρεκκλίνουσες προς τα χρηστά ήθη, ξενόφερτες υποκουλτούρες, είτε συγκεκριμένα πρόσωπα που η μουσική ικανότητα τους μερικώς υφίσταται και αφειδώς, χωρίς αιδώ, τα μέσα ψευδώς εκθειάζουν και διαιωνίζουν. Δεν νοείται, δύο και τρεις καλλιτέχνες, λόγω της “στημένης” διασημότητας τους να χαίρουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και να μονοπωλούν ζημιώνοντας τους ικανούς υπολοίπους. Οι στρατευμένοι της αυτής συντεχνιακής κριτικής σκέψης και θεώρησης, οι παρασκηνιακά εντεταλμένοι, των ελαχίστων πλέον μουσικών εταιριών, φέρουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για ό,τι ατυχώς και εκ του πονηρού συντελείται…

Επί παραδείγματι, σας παραθέτω το προ ημερών παρακάτω, ζωντανά βιωμένο και απ’ αυτού, μία ελαχίστη κριτική σκέψη.

Κατερίνα Ντίνου: Η λογοτέχνις, η μουσικός, η επιστήμων και μία από τις πιο αισθαντικές φωνές της χώρας

Σε μία προχθεσινή συνεύρεση μουσικών καλλιτεχνών, έτυχα εν είδει ατύπου συνεντεύξεως μίας ώρας συνολικής γνωριμίας με την κα. Κατερίνα Ντίνου, και τούτο στα ενδιάμεσα των διαλειμμάτων της με την αισθαντική φωνή της τον υπόλοιπο χρόνο να πλημμυρίζει το χώρο στον οποίο τελούσε, και εξετίμησα στο πρόσωπο της το σύνολο των μουσικών καλλιτεχνών, εξετίμησα την αοιδό, την διανοούμενη, την επιστήμονα, τον από ψυχής άνθρωπο, τον Άνθρωπο! Μία ασκητική μορφή, καλοπροαίρετη, ευαίσθητη και υπερβατική. Βαθύς γνώστης η ίδια, των καλλιτεχνικών μουσικών πραγμάτων της χώρας, χάρηκα να την ακούω και να μαθαίνω καθώς μου εξέφραζε διαλεκτικά τις κοσμοθεωρητικές της θέσεις και απόψεις γύρω από την μουσική, καθώς προτάσεις για το μουσικό μέλλον και την αναγκαιότητα να σταθεί και πάλι η επιχειρηματικότητα και βιομηχανία της συντεχνίας αυτής, ώστε να παράσχει του μέλλοντος τα ηθικά εκείνα εργαλεία ικανά για τις ανθρώπινες ανάγκες.

Μιλήσαμε για πολλά, ακόμη και για τον νέο της δίσκο που θα κυκλοφορήσει εντός ολίγου. Μιλήσαμε για τις ποικίλες ανθρώπινες εκφάνσεις και από κοινού συναινέσαμε, με έλλογες τις ανησυχίες μας για ό,τι πρωτόφαντο, αδόκητο και αδοκίμαστο, έρχεται. Μιλήσαμε για την ανθρώπινη φύση: Για τις ίσως υπολανθάνουσες, τις δίχως παιδεία ιδεολογικές και ηθικές καταβολές, που φέρει ο από καταβολής άνθρωπος και ό,τι από την τρέχουσα επικαιρότητα του σύγχρονου κόσμου μας. Στην αυτήν σχεδόν μία ώρα, ένιωσα την αύρα ενός αυτόφωτου ανθρώπου, που θέλει να δημιουργεί με την τέχνη του διαφωτίζοντας, ώστε να μπορεί ο κάθε ένας, ασχέτως και ανεξαρτήτως σε ποια τάξη κοινωνική ή ιδεολογική ανήκει, να βλέπει πού πατάει, να μπορεί να βρίσκει το δρόμο του.

Ιδέστε, λοιπόν, ό,τι είδα: Το πληθυντικό της χαμόγελο, τη σκηνική παρουσία, το εύηχο της θέωσης και τελείωσης, το Όλον! Την ευπρέπεια, ιδέστε, προσωποποιημένη.

 

 

(Δοθείσης της ευκαιρίας αυτής, καθώς το εύηχο και από ψυχής αποδομένο με συνεπήρε, θα ήθελα να πάρω θέση επ’ αυτού, η οποία θέση, θα μπορούσε να θεωρηθεί και ψυχαναλυτική πολιτισμική κριτική. Επί του προκειμένου, αν και ανέφικτο, το ορθότερο θα ήταν συλλογικά, με θέσεις και απόψεις να συναποφασίζαμε και να διαχωρίζαμε, επιτέλους, τι εστί μουσική τέχνη και τι εμπαιγμός… και αυτό διότι εγείρονται πλείστα ερωτήματα για το ποιος πρέπει αληθώς να επαινείται στον ίσως περισσότερα παρεξηγημένο, των μουσικών και της μουσικής τέχνης, χώρο. Και επαυξάνοντάς το, επεξηγηματικά να πω το προς όλους προφανέστερο: πως στις μέρες μας, η κάλπικη δημοφιλία, προηγείται και κατέχει μάλιστα έναντι των αξιών και της ηθικής, περίοπτη άρχουσα θέση. Τέχνη, με το: «εν τω άμα και το θάμα» δεν νοείται και μάλιστα εν μία νυκτί. Όλα θέλουν κόπο και χρόνο και σαφώς κάθε τι που εκ του πονηρού συντελείται, είναι απευκταίο διότι δεν συνάδει με τον πολιτισμό μας. Ειδικότερα: οτιδήποτε κάλπικο το οποίο δίδεται και γενικότερα διασπείρεται αναληθώς και ανειλικρινώς, είναι προς εμάς, τους ανθρώπους του πνεύματος και γενικότερα του πολιτισμού, ασύμβατο και μη αξιοπρεπές, άρα ξενικό. Φευ!

Θέλω να πιστεύω όμως πως, όσοι πραγματικά αγαπάμε την καλή ελληνική μουσική και τους ακραιφνείς εκπροσώπους της, στο τέλος θα συνομολογούσαμε απολύτως βέβαιοι για το κακό που συντελείται, καταδεικνύοντας όλα μα όλα τα γενεσιουργά ψεύδη της αόρατης νεοταξικής ελίτ και, πώς το παιχνίδι εκ των προτέρων “στήνεται” από τα προαναφερόμενα της χαμηλής ηθικής, παράγωγά της… Οψόμεθα επ’ αυτού. )

Έτσι, σε σχέση με την προχθεσινή συνεύρεση μουσικών καλλιτεχνών και ιδιαιτέρως ό,τι και όσα από τα προαναφερόμενα, αφορούν την κα Ντίνου, έχω να πω πως, γνώρισα μία πληθωρική προσωπικότητα, μία σπουδαία άνθρωπο ικανή να αλλάξει και δημιουργικά να εκτρέψει από την αταξία τον άμοιρο και κακόηχο κόσμο μας.. Μία Ελληνίδα: Την κα. Κατερίνα Ντίνου. Ως εκ τούτου, δημοσίως ολόψυχα την ευχαριστώ αποδίδοντας Τιμές στην τιμή που μου έκανε, να με προσκαλέσει ώστε να ζήσω το μέγιστο, το εύηχο, το αξιοπρεπές. Άλλωστε, τους σπουδαίους, ανέκαθεν η προτέρα Ελλάς αναδείκνυε… γι’ αυτό και σπουδαία…

 

 

*O Γιώργος Ν. Μανέτας, είναι λογοτέχνης, Πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top