Σε καινούργιους μετεκλογικούς ατραπούς και συνεργασίες
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //
Τώρα που τα φώτα της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης έπεσαν, δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα και επήλθε σχετική πολιτική και κοινωνική ηρεμία, παρακολουθούμε τα στελέχη και τους οπαδούς των χαμένων σε σχετική απογοήτευση. Όμως, ποιοι ήταν τελικά οι χαμένοι από αυτή και ποιοι οι κερδισμένοι; Αναμφίβολα ο μεγάλος χαμένος ήταν το κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένας πολιτικός σχηματισμός που στιγματίστηκε λόγω της τοξικότητας και του μίσους που σκόρπισε στην ελληνική κοινωνία, ακολουθώντας τα νάματα του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, το ίδιο κόμμα που παραλίγο να στείλει τη χώρα στα τάρταρα της καταστροφής όταν για πρώτη φορά βρέθηκε στην εξουσία, το μακρυνό 2015.
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα όμως, πέρα από όλα εκείνα για τα οποία στιγματίστηκε, προσέβαλε την αισθητική παράμετρο του τόπου ποικιλοτρόπως και φυσικά την ίδια τη δημοκρατία. Οι τελευταίες εκλογές επέλεξαν σχεδόν καταλυτικά την κυβέρνηση της ΝΔ να συνεχίσει το έργο της σύμφωνα με τους γνωστούς κανόνες της δημοκρατίας μας. Φυσικά η αστική δημοκρατία απαιτεί και την ύπαρξη της αντιπολίτευσης, η οποία με σοφά και πειστικά επιχειρήματα, με νηφαλιότητα και χωρίς φωνασκίες, ύβρεις, απειλές και βρώμικα συνθήματα του προηγούμενου αιώνα, να προσπαθεί να ελέγξει τις κυβερνητικές παρεκτροπές, όπως βεβαίως αυτή τις εννοεί. Κι’ όλα αυτά με το σκεπτικό πάντα, στο πίσω μέρος του μυαλού της, ότι αν τις εγκρίνει ο λαός θα γίνει εκείνη κυβερνητική επιλογή στο μέλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τα φαινόμενα, είναι αδύνατον να καταφέρει να ανασυνταχθεί. Έχασε γιατί δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν και τώρα πληρώνει τις αστοχίες των πολλαπλών καταστροφικών επιλογών του. Η μοναδική επιλογή όπως τουλάχιστον δείχνουν τώρα τα γεγονότα, είναι το κόμμα του ΠΑΣΟΚ, ένας παλιός ιστορικός και δοκιμασμένος, με διάφορους τρόπους και θετικά και αρνητικά αποτυπώματα στην κοινωνία, πολιτικός σχηματισμός. Στο χέρι του αρχηγού του είναι να ακολουθήσει του λοιπού έναν πολιτισμένο τρόπο αντιπολίτευσης και το σπουδαιότερο χωρίς το κατάπτυστο σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», γιατί και αυτό και όλα τα παρεμφερή είχαν κάποιο νόημα στον προηγούμενο αιώνα, ενώ τώρα μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση είναι άνευ σημασίας αφού εκείνη η έννοια του όρου παραπέμπει σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς που εμφορούνται από το μίσος για τους ιδεολογικούς αντιπάλους τους και τόσα άλλα πασίγνωστα! Σήμερα υπαινίσσεται την ανικανότητα όλων εκείνων που τα χρησιμοποιούν για να φέρουν στο προσκήνιο κάποιες δικές τους ανικανότητες, αντιαισθητικές συμπεριφορές και βαθύτερες ψυχικές εμμονές. Και το χειρότερο είναι πως ουδόλως κατανοούν πως αν ατενίσουν εαυτούς στο καθρέπτη του μυαλού τους, θα διαπιστώσουν έντρομοι κάποιες ομοιότητες στη συμπεριφορά τους με εκείνους που προτάσσουν και χρησιμοποιούν γενικώς ως ακραία κοινωνική θέση και αποφυγή.
Αναδιοργάνωση, λοιπόν, του πολιτικού χάρτη της χώρας μας. Η κινητικότητα την πολιτική σκηνή που θα δούμε μελλοντικά, σίγουρα θα μας κεντρίσει το ενδιαφέρον αφού θα παρουσιάσει μεγάλες αλλαγές. Μια άκρως ενδιαφέρουσα κατάσταση στην πολιτική σκηνή η οποία θα δρομολογηθεί καλύτερα μετά τις δεύτερες εκλογές στα τέλη του Ιουνίου. Οι πολίτες θα αναλογιστούν σε λίγο πάλι τα πράγματα, και είναι ενδιαφέρον να δούμε πως θα διαμορφωθεί το καινούργιο πολιτικό τοπίο, αν ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ αντέξει και το σπουδαιότερο πως θα τοποθετηθεί το ΠΑΣΟΚ στον καινούργιο πολιτικό χάρτη ο οποίος θα επηρεάσει τα επόμενα χρόνια τις ζωές μας, αφού μας ξεδιπλώσει και σκιαγραφήσει το πρόγραμμά του γιατί έως τώρα έπλεε ναρκωμένος σε μια περίεργη ομιχλώδη επικράτεια.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Παραδόσεις και προβληματισμοί για το Πάσχα
30/04/2024, 8:04 μμ -
Ανάσα Ζωής το Βιβλίο
30/04/2024, 7:44 μμ -
Τα παλιά σπίτια της Σινασού
23/04/2024, 8:21 μμ -
Ένα νόμισμα και η Δημοκρατία
23/04/2024, 8:19 μμ -
«Μαύρες Τρύπες», στην παραμεθόριο των γνώσεών μας
23/04/2024, 8:18 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η Χρυσάνθη Ιακώβου στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Οι “Τεθλασμένοι χρόνοι” (Εκδόσεις Βακχικόν – Φεβρουάριος 2017) ήρθαν τρία χρόνια μετά την πρώτη μου ποιητική συλλογή (“Αχ-έρων”, Εκδόσεις Βακχικόν – Δεκέμβριος 2013), σαν την λεπτομερή καταγραφή μιας διαδρομής, σαν το ημερολόγιο μιας περιόδου ανασυγκρότησης, ανακατάταξης, επαναδιαπραγμάτευσης. Ένα
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Του Γιάννη Μπουμέλη // * Κι αν Κι αν όλα ένα όνειρο είναι; Κι αν τίποτα στ’ αλήθεια δεν υπάρχει Κι αν οι δρόμοι που περπατούμε είναι ονειροδρόμια; Κι αν οι θάλασσες που κολυμπάμε είναι
Περισσότερα -
11 Αυγούστου – Τζάκσον Πόλοκ
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Τζάκσον Πόλοκ που έφυγε σαν σήμερα 1956 ήταν Αμερικανός ζωγράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Αποτελεί έναν από τους μείζονες αλλά και δημοφιλέστερους ζωγράφους της Αμερικής. Γνώρισε μεγάλη φήμη
Περισσότερα -
Το αυτονόητο και πώς το χάσαμε [ένα βιβλίο πριν από την κρίση, για ό,τι ακολουθεί]
Γράφει η Ελένη Γκίκα // “Το θαύμα της αναπνοής” του Δημήτρη Σωτάκη, Εκδ. Κέδρος, σελ. 216 Στην “Πράσινη πόρτα” ο υπαρξιακός γρίφος κρυβόταν πίσω ή μέσα σ’ αυτήν. Χωρίς νούμερο, υποσχόταν το απόλυτο φως ή το σκοτάδι. Βασανιστική
Περισσότερα -
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ΄ : Δημοσκοπήσεις του 1978
Της Μαρίας Ψαρά // 5/1/1978 ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ τεύχος 1 Οι Έλληνες δέρνουν τα παιδιά τους. Συχνά διαβάζουμε για περιπτώσεις βαρβάρων ξυλοδαρμών παιδιών. Το φαινόμενο δεν είναι μόνον ελληνικό. Γράφει ο Γ.Ζώτος. Για τη διερεύνηση του συγκεκριμένου θέματος, αφορμή στάθηκε η επίκαιρη τότε
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Του Γιάννη Μπουμέλη // * Διάγνωσις βίου Ανεπίστρεπτος ο χρόνος και αδηφάγος με το τεράστιο στόμα το τα καταπίνει όλα Ως εκ τούτου μη αναστρέψιμη η προσωρινότης του βίου .Οριστική εκρίζωση του μάταιου δεν υπάρχει
Περισσότερα -
10 Σεπτεμβρίου – Ντάλτον Τράμπο
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Ντάλτον Τράμπο, που έφυγε σαν σήμερα το 1976, υπήρξε Αμερικανός συγγραφέας, διάσημος για το αντιπολεμικό μυθιστόρημα “Ο Τζόνι πήρε το όπλο του”. Έγραψε επίσης δεκάδες σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες, δύο εκ των οποίων τιμήθηκαν με το
Περισσότερα
