Ποίηση: “Προαποφασισμένος βίος”
Της Ευαγγελίας Κυρίτση //
“Προαποφασισμένος βίος”
Ψυχαναγκαστικές και αυστηρώς πιεστικές επιλογές
τσακίζουν τα όνειρα των παιδιών.
Λαμβάνεται πάντα υπόψη το «καλό» του νέου
Που ο ίδιος ο νέος το αγνοεί
Μάταια προσπαθεί να στείλει το μήνυμα του
Με τα πινέλα του, με την κιθάρα του, με την πένα του
Εκείνοι το έχουν παγιδεύσει σε ένα μπουκάλι καλά μονωμένο
Πετώντας το από τα βράχια της μιζέριας στη φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Πώς ξεγελούν τον εαυτό τους;
Ναι θα απομακρυνθούν, αλλά δε θα ξεχαστούν
Υποκριτική αλλοφροσύνη της εγγύτητας
Μανιακή καταδίωξη της φούσκας
Οδυνηρή παγίδα της νεότητας
Ποιος , άραγε, έμαθε από τα λόγια του Χαλίλ
Κανείς μας δεν έμαθε….. να κρατάει το τόξο
Τώρα …παντού πτώματα ετεροκαθορισμένης βούλησης.
Χαρίστε στα παιδιά μια πυξίδα χρωμάτων, μια παλέτα συναισθημάτων
και το δικαίωμα του λάθους.
Ίσως τότε το πυροτέχνημα να απελευθερώσει χαμόγελα και όχι μοναχικές αυτοχειρίες .
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“της απευχής τ’ αντίο”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
30/04/2024, 7:43 μμ -
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✩ «Τα τρελά βατράχια» για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Κ.Θ.Β.Ε. σε μια παράσταση για όλη την οικογένεια!
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // Πρόλογος Ο μύθος λέει ότι κάθε χρόνο τα βατράχια μεταναστεύουν από βορρά προς νότο. Μόνο λίγοι πείσμονες φρύνοι αρνούνται να συνταχθούν στο κονβόι της μεγάλης φυγής και κινούνται αντίθετα. Τους λένε τρελούς
Περισσότερα -
Φωτεινή Τσαλίκογλου: “Στην αγάπη του άλλου αγαπώ τον εαυτό μου”
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Δεν είμαστε αντικείμενα της αρρώστιας, είμαστε το υποκείμενο της αρρώστιας» [μια συνέντευξη πριν απ’ την κρίση για την κρίση. Υπέρ Υγείας (Ψυχικής)] Είναι οι αρρώστιές μας, επιλογές της ψυχής; Υπάρχουν ασθένειες,
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα: “Ξαφνικά…. δυστύχημα ή μονόδρομος; ” & “Αβυσσαλέο το ανοίκειο”
Της Ελένης Τριβέλλα // Ξαφνικά…. δυστύχημα ή μονόδρομος; Ξαφνικά. Τόσο ξαφνικά όσο μια δεξιά περιστροφή του λεπτοδείκτη στο μυαλό μου. Μαύρη θάλασσα, ασάλευτη. Το νερό μέχρι τους ώμους. Δίψα. Επιπλέω Που είναι τα χέρια μου; Με
Περισσότερα -
Διήγημα: “Χέρι”
Γράφει η Άζη Γουζίου // * Χέρι Τι είναι ένα χέρι; Δάχτυλα, παλάμη, τένοντες κι αρθρώσεις; Χέρι μικρό, μεγάλο, ανδρικό, γυναικείο, παιδικό. Χέρι απ’ όλες τις Ηπείρους και τις φυλές. Γέρικο σαν του παππού
Περισσότερα -
Η μελέτη των ορθόδοξων μονών των Χανίων, πριν, στη διάρκεια και στο τέλος του Κρητικού Πολέμου
Γράφει ο Μιχάλης Τρούλης // * Νεκτάριος Νικολακάκης: «Οι Ορθόδοξες Μονές των Χανίων μέσα από Βενετικά και Οθωμανικά κατάστιχα: Από τις παραμονές μέχρι τη λήξη του Μεγάλου Κρητικού πολέμου», Ρέθυμνο 2020 Ο Νεκτάριος Νικολακάκης γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε
Περισσότερα -
Ο θυμός που σ’ αιχμαλωτίζει
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Χρήστος Χρυσόπουλος «Η γη του θυμού», εκδ. Νεφέλη, σελ. 64 «Δεν την ακολούθησα άλλο. Δεν χρειαζόταν. Όχι επειδή το τηλεφώνημα είχε πλέον λήξει, αλλά γιατί ό,τι μπορούσα να μάθω από εκείνη το είχα
Περισσότερα -
Διήγημα: “H ανασκαφή”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // Και να θέλεις ν’ αγιάσεις δεν σ‘ αφήνουν ρε παιδάκι μου. Ορίστε, είναι δική μου δουλειά τώρα, να κάθομαι σχεδόν καλοκαιριάτικα και να λύνω μυστήρια κατά παραγγελία, ενώ θα έπρεπε να
Περισσότερα
