Fractal
Home / Ποιήματα / Οκτώ ποιήματα
17/09/2019, 10:13 μμ

Οκτώ ποιήματα

Γράφει ο Γιώργος Οικονόμου // *

 

 

 

 

Ποίηση

 

  1. Κάθε βράδυ
    στην ίδια στάση
    περιμένω
    ένα γαλάζιο λεωφορείο
    που έχει το όνομά σου
    για προορισμό.
    Κι ας μην ξέρω γράμματα
    θα το γνωρίσω εγώ.

Έχει για φώτα τα μάτια σου

 

 

  1. Αν δεν υπήρχαν
    κι οι άνθρωποι αυτοί
    με τη λύπη στα μάτια
    πού θα ‘βρισκα τόπο
    να σου ανάψω κερί;

 

 

  1. Φτωχό κορίτσι εσύ
    πώς θα πας σχολείο
    με άδεια χέρια
    κι αν σε ρωτήσουν
    τι δουλειά κάνει ο μπαμπά σου
    η μάνα σου γιατί δε σ’ έφερε
    πρώτη μέρα τι θα τους πεις
    φτωχό κορίτσι εσύ
    κρύψε καλά τα φτερά σου
    μην περιμένεις άνθρωπος να δεί
    πως άγγελος σε γέννησε

 

 

 

  1. Όλο και πιο γρήγορα
    τελειώνει το τσιγάρο μου
    τώρα που σ’ έχασα.
    Σα να μου κλέβεις ρουφηξιές

 

 

 

  1. Τις Κυριακές γίνεσαι αντίδωρο
    κι εγώ σπουργίτι
    ένα ψίχουλο απ’ τα χέρια των πιστών
    ανυπομονώ να πέσει
    ξανά να σε γευτώ.

 

 

  1. Προσευχή

Κύριε
ρίξε το βλέμμα σου
σ’ όσους απ’ τους ανθρώπους ξεχάστηκαν
χάρισε τη στοργή σου
σ’ αυτούς που η ζωή περιφρόνησε
διώξε το φόβο από μέσα μας
δώσε μας ελπίδα
μάθε την καρδιά μας να λέει
καλημέρα και καληνύχτα
κι ακόμα Κύριε
δώσε υπομονή και κουράγιο
σ’ όσους βουλιάζουν στον πόνο τους
κι αυτούς που έφυγαν μακριά
μην τους αφήνεις μόνους τους.
Δείξε μας Κύριε ένα δρόμο
με τις πράξεις μας
την ψυχή του διπλανού μας ν’ αγγίξουμε.

 

 

  1. Κάποιοι λένε
    πως έγινες αστέρι
    τώρα που έφυγες
    άλλοι πως κρύβεσαι
    στο γέλιο των παιδιών
    κύμα στη θάλασσα
    ψιχάλα στη βροχή.
    Μα εγώ λέω πως είσαι

ο χτύπος στην καρδιά μου.

 

 

  1. Ξέρω πως λαχταράς κι εσύ ένα
    κάθε που με βλέπεις ν’ ανάβω τσιγάρο
    κι ακόμα ρίχνεις δάκρυα στο ποτήρι
    όταν πίνω νερό.
    Ξέρω πως όταν έρχονται φίλοι στο σπίτι
    θέλεις να τους υποδεχτείς
    με το πιό λαμπερό σου χαμόγελο.
    πως δε σ’ αρέσει το σπίτι σκοτεινό
    και στο μπαλκόνι σου θέλεις
    χίλια αναμμένα φωτάκια
    κι ακόμα απορείς
    τόσο που μεγάλωσαν τα χέρια μας
    και περπατάμε αγκαλιασμένοι
    εσύ στον ουρανό κι εγώ στη γη.

 

 

* Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1960, όπου ζω και εργάζομαι. Εκδοτικές απόπειρες

  • 1984 Prova Generale
  • 1988 Κόντρα
  • Γιός δασκάλας
  • 1989 Prima Vista
  • 1991 Στρωμνίτσης 6
  • 2010 Flash Back /Μπιλιέτο
  • 2017 Ένα με τη σκόνη/Τύρφη

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top