Ένα σουρεαλιστικό θεατρικό έργο που σκιαγραφεί ρεαλιστικά τις ανθρώπινες σχέσεις
Της Χρυσάνθης Ιακώβου //
«Οι χειροπέδες της ευτυχίας» της Αντωνίας Θεοχαρίδου, Εκδόσεις Δωδώνη, 2021
Ενδιαφέρουσα ως προς τη γραφή της και ως προς τα θέματα που πραγματεύεται, η Αντωνία Θεοχαρίδου επανέρχεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων (και ελπίζουμε και στη σκηνή) με ένα ακόμα θεατρικό έργο με τίτλο «Οι χειροπέδες της ευτυχίας».
Το οξύμωρο του τίτλου ακολουθεί ολόκληρο το έργο, καθώς η Θεοχαρίδου περιγράφει μια εντελώς σουρεαλιστική κατάσταση, κατά την οποία μια εταιρεία πουλά σε ζευγάρια βραχιόλια, τα οποία κρατούν υποχρεωτικά τα δύο ταίρια μαζί. Η εταιρεία όχι απλώς πουλά τα βραχιόλια-χειροπέδες που «εξασφαλίζουν» την ευτυχία, αλλά παρακολουθεί τους αγοραστές ώστε να βεβαιωθεί ότι η σχέση τους προχωρά αρμονικά και δεν υπάρχει κίνδυνος να δυσφημιστεί η εταιρεία.
Τι γίνεται όμως όταν ένα ζευγάρι δεν τα πάει και τόσο καλά; Όταν η γυναίκα, εκμεταλλευόμενη το βραχιόλι, φέρεται σαδιστικά στον άντρα της, και όταν ο άντρας θέλει να κάνει την επανάστασή του; Πώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό η διευθύντρια και ο υπεύθυνος της εταιρείας; Πόσο μακριά θα φτάσουν για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της εταιρείας; Και το ζευγάρι τι θα βάλει πιο πάνω: τις βαθύτερες επιθυμίες ή το συμφέρον;
Η Αντωνία Θεοχαρίδου, μέσα από μια συνθήκη που φαντάζει ακραία και απίθανη, παρουσιάζει εύστοχα, έξυπνα και απόλυτα ρεαλιστικά τις ανθρώπινες σχέσεις. Το κείμενο είναι ιντριγκαδόρικο και κρατά συνεχώς το ενδιαφέρον του αναγνώστη (κατ’ επέκταση του θεατή), αλλά ο σουρεαλιστικός χαρακτήρας της υπόθεσης είναι απλώς το όχημα για να ξεδιπλώσει η συγγραφέας τις σκέψεις της και τους προβληματισμούς της για τον τρόπο που σχετίζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Αντωνία Θεοχαρίδου
Με ποια κριτήρια επιλέγουμε σύντροφο; Τολμάμε να τερματίσουμε μια σχέση όταν δεν μας ικανοποιεί πια; Πώς θα φερόμασταν στους συντρόφους μας αν είχαμε πραγματική εξουσία πάνω τους; Έχουν όντως οι άνθρωποι ανάγκη από την «ψευδαίσθηση» της ευτυχίας που θα μπορούσαν υποθετικά να προσφέρουν οι χειροπέδες του βιβλίου; Πόσο επηρεάζουν τα προϊόντα, ο καταναλωτισμός, ο καπιταλισμός τις σχέσεις μας; Τελικά ο άνθρωπος τι βάζει πιο πάνω: την επιθυμία του ή το συμφέρον του;
Εκτός από την υπόθεση που μαγνητίζει και τα ερωτήματα που θέτει, το βιβλίο είναι ενδιαφέρον και για την ωραία σκιαγράφηση των ηρώων, τις φιλοσοφικές τοποθετήσεις που εκφράζονται αφοπλιστικά μέσα από τα λόγια των προσώπων, τη φρεσκάδα της γραφής και την ταχύτητα της εξέλιξης. Ένα έργο σπιρτόζικο και έξυπνο, που παρουσιάζει με σύγχρονο τρόπο τα πιο κλασικά ερωτήματα που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Χαρά Νικολακοπούλου: «Η πρώτη μου επαφή με το έργο του Γιάννη Σκαρίμπα ήταν μέσα σε ένα λεωφορείο του ΚΤΕΛ»
Συνέντευξη στη Χρύσα Φάντη // Η συγγραφέας και φιλόλογος Χαρά Νικολακοπούλου μιλάει στη Χρύσα Φάντη για το έργο και την προσωπικότητα του Γιάννη Σκαρίμπα, με αφορμή το πρόσφατα εκδομένο βιβλίο της για τον «Χαλκιδαίο». -Κυρία Νικολακοπούλου, το 2012,
Περισσότερα -
✩ 116o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
Ο ζωγράφος του μήνα: Γιάννης Γαΐτης (Αθήνα, 4 Μαρτίου 1923 – 22 Ιουλίου 1984) Editorial: Η ουσία του Απρόσωπου Συνεντεύξεις: Πιέρ Πιζάνο, Άντζελα Λούτζιο. Δέσποινα Δαμιανού. Μένιος Σακελλαρόπουλος, Αρετή (μαθήτρια) Εργαστήρι του συγγραφέα: Δήμητρα Δήμου
Περισσότερα -
Μετάφραση: «Όλη η φύση, μια σκηνή» του Giampiero Neri
Μετάφραση: Βιβή Λάζου // O Giampiero Neri (ψευδώνυμο του Giampietro Pontiggia, Erba του Como 1927), τραπεζικός υπάλληλος, γιος ενός τραπεζικού και μιας ηθοποιού[1], αδελφός του διάσημου συγγραφέα Giuseppe Pontiggia, υπηρετεί μια ποίηση ξηρή και μελαγχολική: τα έργα του
Περισσότερα -
«Λιωμένος χρόνος είναι ο χρόνος που σε γέλασε, που σ’ είπε παραμύθια πριν να σβήσει»
Γράφει η Κασσιανή Μαρτινάκη // * Δημήτρης Παπακωνσταντίνου «Λιωμένος Χρόνος», εκδ. Ρώμη Λιωμένος χρόνος λοιπόν. Και σε μια νοητική εσωτερική προβολή αναβοσβήνει σαν πινακίδα με νέον ένας πίνακας. Ένας αγαπημένος πίνακας, εκείνος ο γνωστός που φωνάζει υπερρεαλιστικά συνθήματα,
Περισσότερα -
Όνειρο, φαντασία και πείσμα….
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Γεμάτα μεγαλείο ψυχής τούτα τα παραμύθια. Εικόνες μαγικές από κόσμους που πριν λίγα χρονιά δεν γνωρίζαμε. Αθλητισμός, ιδεώδη, πρότυπα, δύναμη. Γονείς που θυσιάζονται, άνθρωποι που δεν λυγίζουν. Αλήθειες της ζωής μεγάλες που υπάρχουν
Περισσότερα -
27 Αυγούστου – Λε Κορμπυζιέ
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Σαρλ-Εντουάρ Ζανρέ-Γκρι, γνωστός ως Λε Κορμπυζιέ (Le Corbusier), έφυγε σαν σήμερα το 1965, ήταν Ελβετός αρχιτέκτονας, διάσημος για τη συνεισφορά του σε αυτό που καλείται σήμερα μοντερνισμός, ή πρώιμος μοντερνισμός. Ήταν πρωτοπόρος στις θεωρητικές μελέτες
Περισσότερα -
Ένας τέλειος φόνος
Γράφει ο Μίνως – Αθανάσιος Καρυωτάκης // «Το μεγάλο μυστήριο του Μπόου» του Ίσραελ Ζάνγκουιλ, Εκδ. Σαΐτα, σελ. 136 Η χήρα Ντράμπνταμπ μια ωραία πρωία θα συνειδητοποιήσει ότι ο νοικάρης της, Άρθουρ Κόνσταντ, δεν ξυπνά παρά τις συνεχόμενες
Περισσότερα
