Fractal
Home / ΣΙΝΕΜΑ / Αλμοδόβαρ, «Παράλληλες μητέρες», ώριμος μελοδραματικός ρεαλισμός
10/11/2021, 12:58 πμ

Αλμοδόβαρ, «Παράλληλες μητέρες», ώριμος μελοδραματικός ρεαλισμός

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

 

 

Η σχέση με την μητέρα είναι καθοριστική, όχι μόνον για τους ομοερωτικούς σκηνοθέτες κινηματογράφου, αλλά και για κάθε ύπαρξη που παλεύει με τα φαντάσματά της. Το διαρκές αίτημα της αυτογνωσίας, που επιχειρεί να θεραπεύσει την ενδιάθετη υπαρξιακή αγωνία για τον σκοπό της ύπαρξής μας πάνω στην πανέμορφη αλλά περιορισμένη γη, τροφοδοτεί όλες τις καλλιτεχνικές, λογοτεχνικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές, μεταφυσικές και επιστημονικές αναζητήσεις. Το ΤΡΑΥΜΑ είναι εγγενές και αδιακρίτως συνθηκών. Το αίσθημα της αδικίας, το δικό μου και το δικό σου, η απαίτηση του μεμονωμένου ατόμου στην ιδιοκτησία ζωντανών και τέκνων, αφορά τα συγκεκριμένα πολιτισμικά συμφραζόμενα, αφού σε άλλες κοινωνίες, θεωρούμενες «πρωτόγονες», τα παιδιά ανήκαν στην κοινότητα, ή σε μια διευρυμένη συλλογικότητα προγενέστερη του θεσμού τής οικογένειας.

Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ στα καλύτερά του. Ώριμος, μελοδραματικός, σχεδόν παραδοσιακός στις αφηγηματικές του δομές, αλλά χωρίς ίχνος χιούμορ. Φαίνεται πως η καραντίνα επηρέασε όχι μόνον αυτόν αλλά και τους θεατές, που προσήλθαν μεν να δουν κάτι σαν το «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» κι έφυγαν κατηφείς, συγκινημένοι, με γερμένες τις πλάτες και κατεβασμένα τα κεφάλια.

Πρόκειται για ένα μελόδραμα, σχεδόν νεορεαλιστικό, σα να βγήκε από τον ιταλικό κινηματογράφο των δεκαετιών 1960 και 1970, σαν να βγήκε από τον ασπρόμαυρο νεοελληνικό κινηματογράφο.

Το ηθογραφικό στοιχείο, το couleur locale σε συνδυασμό με την επίφαση της ιστορικότητας σε βαθμό πολιτικού ντοκουμέντου μεταφέρει την μυθοπλασία σε περισσότερο ρεαλιστικά πλαίσια απ’ ό,τι στις προηγούμενες κωμωδίες του. Για την ακρίβεια, πρόκειται για δράμα και μάλιστα δακρύβρεχτο. Τι απέγινε ο παλιός, καλός, προκλητικός, ανατρεπτικός Αλμοδόβαρ; Βεβαίως παραμένει «αναρχικός» στα όρια της μικρο-μεσοαστικής ευπρέπειας, όμως είναι πια κουρασμένος, σαν τον Γούντι Άλλεν που θα ήθελε να είναι ο Μπέργκμαν αλλά διολισθαίνει διαρκώς σε εύπεπτες κι ευπώλητες κομεντί.

Τελικά, όλα διαγράφουν ελλειψοειδείς τροχιές στα όρια της συγγνωστής ανθρώπινης ανεπάρκειας να συλλάβει και να αποτυπώσει το Όλον. Αρκεί που είμαστε μέσα στη ροή (σαν τα ρούχα που γυρίζουν μέσα στον κάδο του πλυντηρίου).

Ποια θα είναι η επόμενη ταινία του γερασμένου σκηνοθέτη; Στην αμέσως προηγούμενη ταινία μίλαγε για ναρκωτικά δια στόματος του πρώην πρωταγωνιστή και νυν διεθνούς σταρ. Για την ακρίβεια διέκρινε διαφοροποιήσεις στα συμπεριφορικά αποτελέσματα από τη λήψη τους μεταξύ των καλλιτεχνών. Μήπως ένας ηθοπλαστικός λίβελλος κατά της Χημείας και η ανάγκη επιστροφής στην Φύση με την νοσταλγία του χώματος που προοικονομεί τον τάφο;

Παρ’ όλα αυτά η ταινία θα πουλήσει. Από κεκτημένη ταχύτητα. Τα ονόματα έχουν προστιθέμενη αξία. Κι οι παλαιοί μάς βοηθούν να αναλογιστούμε τη νιότη μας και να επιχειρήσουμε απολογισμούς, ισολογισμούς, ανατροφοδοτήσεις…

Ο Αλμοδόβαρ ήταν ένας μύθος που τείνει προς την δύση του. Εξ άλλου η εποχή μας προτιμά τις απομυθοποιήσεις, αποδομήσεις και τα λοιπά και τα λοιπά…

 

 

Παράλληλες Μητέρες
Madres Paralelas

4 / 5

Δραματική 2021 | Έγχρ. | Διάρκεια: 120′

Ισπανογαλλική ταινία, σκηνοθεσία Πέδρο Αλμοδόβαρ με τους: Πενέλοπε Κρουζ, Μιλένα Σμιτ, Ισραέλ Ελεχάλδε, Αϊτάνα Σάντζεζ Χιχόν, Ρόσι ντε Πάλμα

Η Γιάνις είναι φωτογράφος η οποία μεγαλώνει μόνη τη μικρή κόρη της. Μια σειρά ενδείξεων τη γεμίζει αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι η αληθινή της μητέρα και αποφασίζει να κάνει τεστ DNA.

 

info:

https://www.athinorama.gr/cinema/movie/paralliles_miteres-10072653.html

 

 

 

* Ο Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας είναι Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ (www.konstantinosbouras.gr)

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top