Fractal
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΥΛΗ
Δύο μικροδιηγήματα

Του Βασίλη Γεργατσούλη // *       [από την αδημοσίευτη συλλογή του «Εξημερώνοντας φαντάσματα: μικροδιηγήματα για τον ύπνο, την αϋπνία, τα όνειρα και τους εφιάλτες»]       Ακίνητα και σιωπηλά Ξαφνικά, την ώρα που με νανουρίζει γλυκά ο

Περισσότερα
  • ✩ Κορυφαίοι καλλιτέχνες το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Συναυλίες που ανυπομονούμε να δούμε

    Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //     Μερικές από τις μεγάλες συναυλίες διεθνών ονομάτων που ανακοινώθηκαν και θα κάνουν πιο μελωδικά τα καλοκαιρινά βράδια μας.     Nick Cave,  Κεντρική Σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, 1,2 και 3 Ιουνίου     Ο Nick Cave

    Περισσότερα
  • Ποίημα: «Στην αγχόνη των πόθων…»

    Του Δημητρίου Καρπέτη //       «Στην αγχόνη των πόθων…»   Η αμηχανία σφράγισε τα χείλη. Μια περιδίνηση σ’ ένα αύριο άδηλο συνεχίζεται. Βολευτήκαμε κι απόψε στα βροχερά δωμάτια της καρδιάς. Η έκρηξη της σιωπής μεσουρανεί. Αποξενώθηκες από τη

    Περισσότερα
  • Ο αφανής κοινωνικός πόλεμος που οι άνθρωποι αγνοούν

    Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου //       Η γλώσσα δεν είναι απλό όργανο επικοινωνίας. Οι άνθρωποι έχουν την ψευδαίσθηση ότι η γλώσσα αντανακλά παθητικά την πραγματικότητα, ότι τα γεγονότα είναι “ουδέτερα” και είναι δυνατή η καταγραφή τους όπως πραγματικά

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “κολάζ”

    Γράφει ο Ελισσαίος Βγενόπουλος //         κολάζ   με το κύπελλο γεμάτο γαλάζιο φως στο δεξί με την πρόσκληση πιο λεπτή κι απ’ τη στιγμή στο φάρυγγα κι ένα κομμάτι ήχο φυσαρμόνικας βγήκε στους δρόμους της υπομονής να ζυμώσει

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Συμπαντικές εκλείψεις”

    Γράφει ο Χρήστος Χαρακόπουλος // *           Συμπαντικές εκλείψεις   Παθιασμένα σμίγουν τα χείλη μας κάτω από το φως σου, νόμισμα χάλκινο, στον ουρανό κρεμάμενο, πάνω από τη λουσμένη με τις ανταύγειες σου Ακρόπολη, τις άγρυπνες

    Περισσότερα
  • Δύο ποιήματα

    Της Όλγας Καροπούλου // *           Η οδός   Κι έρχεται κάποτε η στιγμή που πρέπει οριστικά απ’ όπου έφτασες να αποσυρθείς, και από καθεμιά του βίου σου κακώς νοούμενη ιθαγένεια ν’ αποχωρήσεις…   από το

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Η κλεψιά”

    Της Αλεξάνδρας Βλάχου // *         Η κλεψιά   Να “κλέβεις” από το παρελθόν στιγμές, έτσι, όταν εκείνο αυτοπροσκαλείται, να μη σε βρίσκει με τα χέρια αδειανά…   Γιατί δεν αρκείται σ’ ότι χειροπιαστό απέμεινε, είναι απαιτητικός

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Ένα βράδυ…”

    Της Ευαγγελίας Πατεράκη //         Ένα βράδυ…   Να μαζεύεσαι τα βράδια νωρίς Τρομάζουν οι σκιές τα βήματα των σκιών, οι ανάσες τους πίσω σου. Να μαζεύεσαι Βιάζουν ακόμη και τα βλέμματα Αδειάζουν κι οι λέξεις, οι

    Περισσότερα
  • Το ποίημα της εβδομάδας | Χριστίνα Κόλλια, «Δεσμά»

    Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη //       Χριστίνα Κόλλια «Δεσμά»   Όλα συμβαίνουν κατά τα δέοντα, Πάντα σε χρόνο απροσδιόριστο, αλλά ευθύγραμμο. Τεχνηέντως δοκιμασμένο. Όταν οι συγγένειες έχουν πεισθεί για τις ρίζες της οικειότητας των εμπλεκομένων. Αδιαλείπτως τότε αδέλφια, σύζυγοι,

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Αφόρετο νυφικό”

    Της Αναστασίας Γεωργακοπούλου //       Αφόρετο νυφικό     Ζητώ ακρόαση ψυχής… σιγομιλώντας με το βελούδινο φεγγάρι. Κοιτάζω τη λευκή δαντέλα ενός αφόρετου νυφικού, σαν αγιασμένο με τη μυρωδιά λεμονανθών και γιασεμιών.   Σ’ ένα χάϊδεμα του ανέμου,

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Δεν και Ζεν”

    Του Κωνσταντίνου Μπούρα //*         Δεν και Ζεν   Το δεν υποδηλώνει νηφαλιότητα Που δεν έχουμε κατακτήσει ακόμη. Στον ανεμοστρόβιλο των παθών Περιδινούμεθα κυκλοτερώς   Το ζεν προϋποθέτει Αποστασιοποίηση Αποδέσμευση Αποπροσκόλληση Αποκόμιση Τών ουσιωδών.   Από την

    Περισσότερα
  • Περί επωνύμων και λιγότερο επωνύμων ποιητών [ανώνυμοι δεν υπάρχουν]

    Γράφει ο Γιάννης Πανούσης //         ΠΡΟ-ΛΕΓΟΜΕΝΑ Μ’ένα στίχο δεν ανα-γνωρίζεσαι ως ποιητής και μ’ένα ποίημα δεν γίνεσαι διάσημος. Τούτο δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να είσαι καταδικασμένος να ζεις στην αφάνεια. Αυτή είναι η αφετηρία του

    Περισσότερα
  • Διήγημα: “Μέλλον”

    Της Βέτας Χρυσοπούλου //           Μέλλον   Η Κλαίρη καθόταν ανήμπορη στο κρεβάτι της. Η μέση της την ενοχλούσε πολύ μετά την πτώση της στο δρόμο καθώς έκανε το πρωινό της περπάτημα. Θα γίνεις καλά την

    Περισσότερα
  • ✩ Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες εξηγεί το έργο της τέχνης (βίντεο)

    Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //       Εκτός από τα διηγήματά του για τα οποία είναι περισσότερο γνωστός, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899 – 1986)  έγραψε επίσης ποίηση, δοκίμια, διάφορα σενάρια, και σημαντικό όγκο λογοτεχνικής κριτικής, προλόγους και βιβλιοκριτικές, επιμελήθηκε πολλές ανθολογίες, και

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Το ξ”

    Της Κορνηλίας Καδόγλου // *       Το ξ   Ξένος μέσα σε ξένους Ξάγρυπνος… Ξεπλυμένος από την ξαστεριά ξέπνοος από την αγάπη. Ξημερωμένος και ξένος σαν ξέσπασμα ξαφνικό. Ξενιτεμένος από φιλί ξορκισμένος από έρωτα ξυπόλυτος από ξεγνοιασιά. Ξεπεσμένος

    Περισσότερα
  • Διήγημα: «Είναι να μη σου λάχει…»

    Της Λένας Μαυρουδή Μούλιου //         Είναι να μη σου λάχει…   Παραμονή Πρωτοχρονιάς και η Ελένη μόλις έχει τελειώσει με τις όποιες δουλειές του σπιτιού αλλά και με τα κάλαντα που της έψαλαν τόσα πιτσιρίκια, να

    Περισσότερα
  • Τρία ποιήματα

    Της Αφροδίτης Διαμαντοπούλου // *         Σπασμένος καθρέφτης     Περπατώ ξυπόλητη   ακροβατώντας σε σπαράγματα πολλαπλής ζωής,   αντανακλάσεις από θραύσματα παλιού καθρέφτη   Κάτω από τις πατημασιές, ήχος στεγνός, ψυχρός κατακερματισμένης ελπίδας που ματώνει. Θυμίζει

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Στην Ουκρανία”

    Του Θεόδωρου Τσιμπόγλου //         Στην Ουκρανία   Στην Ουκρανία η γαλήνη, κι η ειρήνη είναι άγνωστη. Σε έναν πόλεμο βρίσκεται, σε μια θηριωδία απάνθρωπη.   Σκοτάδι και φλόγα υπάρχει, στο κάθε ανθρώπινο βλέμμα. Παντού θρήνος και

    Περισσότερα
  • Nουβέλα: “Ε λοιπόν αποφάσισα να βαριέμαι…”

    Γράφει ο Δημήτρης Παριανός //       Ε λοιπόν αποφάσισα να βαριέμαι…   Ε λοιπόν αποφάσισα να βαριέμαι και να πλήττω αφόρητα. Α, αποφάσισα επίσης να μην είμαι συνεπής. Η ασυνέπεια κρύβει απείρως περισσότερες εκπλήξεις από την συνέπεια και

    Περισσότερα
  • Διήγημα: Διαβάζοντας το «Η κοκκινοσκουφίτσα παντού»

    Του Σπύρου Παύλου // *         Είμαι βυθισμένος στην ανάγνωση του βιβλίου «Η κοκκινοσκουφίτσα παντού» του Ζιλμπέρ Λασκό. Έξω χιονίζει. Απολαμβάνω τις πίτες, αλειμμένες με βούτυρο, που μου έφερε η εγγονή μου, και δεν ακούω το κτύπημα

    Περισσότερα
  • Ένα ποίημα

    Του Δημήτρη Περπέρ //         Κραυγή αφύπνισης που αποζητά αποδέκτες για στοχασμό. Μια που οι κοινωνικές νόρμες μας αποχαύνωσαν.   Μικρή η βόλτα μου στον κόσμο τούτο, κι’ ακόμα πιο μικρή στην ιστορία του. Κράτησα όσο μπόρεσα,

    Περισσότερα
  • Δύο ποιήματα

    Του Μιχάλη Αντωνόπουλου //         1. Αυτοί που φεύγουν   Έφυγαν πολλοί στο ίδιο μονοπάτι μοναχοί βουβοί από άκρη σε άκρη. Λύγισαν τα σίδερα της μοναξιάς τα εφήμερα Ψιθυρίζεις τώρα, δεν μιλάς κοιτάς με βλέμμα πικραμένο Είδωλα

    Περισσότερα
  • «Πώς μπορούμε να δούμε την Ακρόπολη»;

    Του Νίκου Τσούλια //       Μπορεί κανένας να φανταστεί την Αθήνα χωρίς την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα; Μπορεί μια πόλη να ονομαστεί Αθήνα – γιατί υπάρχουν αρκετές ανά τον κόσμο – χωρίς να έχει την κορωνίδα της; Για

    Περισσότερα
  • Οι απαρχές της λογοτεχνίας του αμερικάνικου Νότου

    Γράφει ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης //       Ο Αμερικάνικος Νότος, αποτελεί εδώ και κάποιους αιώνες μια ιδιόρρυθμη και διακριτή περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η οποία στην έως τώρα πολύχρονη και πολυτάραχη ιστορία της χαρακτηρίστηκε από διάχυτη και εκτεταμένη

    Περισσότερα
  • Διήγημα: “Ο γραφιάς”

     Της Αγγελικής Κουντουράκη //        Ο γραφιάς    Στον δρόμο ανοίγουν τα τραύματα. Εκεί που το αίμα γίνεται λέξεις και καταστρέφει τη σκληρότητα της ανωνυμίας.  Εκεί και ο Παύλος. Κάθε μέρα στεκόταν και γέμιζε το καρότσι του με

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Dystopia”

    Του Αλέξανδρου Σεναρέλη-Σινάρη // *       Dystopia   γερά κρατήσου φύλλο απ’ το μελλοθάνατο κλαδί   στον απόηχο μια ακρογιαλιά αργά αιμορραγεί βουβή   πάνω στα κύματα επιπλέει κηροζίνη των ανέμων η πνοή   δίπλα σου ελιά που

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Προδοσία”

    Του Άρη Ορφανίδη //       Προδοσία   Δεν τον πόνεσε η άρνησή του Αλλά οι τρεις μαχαιριές που του ‘ριξε κοιτώντας τον στα μάτια Ένας ήλος για κάθε ήλιο που έδυσε Μια οπή για να χωρέσει κάθε όχι

    Περισσότερα
  • “Η πιο λεπτή κλωστή που έγινε ποτέ”

    Του Λάζαρου Παπαδόπουλου //         Η πιο λεπτή κλωστή που έγινε ποτέ   Σήμερα το δωμάτιο της, κατοικείται από το κενό. Το αγαπημένο μου φάντασμα. Έχω γονατίσει, άκου την προσευχή μου. Φέρε πίσω την μούσα μου. Είναι

    Περισσότερα

Back to Top