Διήγημα: “Μια χαρά που κράτησε τόσο λίγο!”
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη // *
Ήταν ένα φτωχό παιδί που δούλευε για να μπορεί να εξασφαλίζει, τουλάχιστον, τα απαραίτητα για την επιβίωσή του. Ο πατέρας του είχε πεθάνει ότι εκείνος ήταν μόλις δύο ετών και η μητέρα του ήταν φιλάσθενη. Εκείνος έπρεπε να μεγαλώσει γρήγορα, να γίνει ένας ώριμος άνδρας και να φροντίζει το σπίτι του.
Συνήθιζε να πηγαίνει συχνά για ψάρεμα για να εξασφαλίσει την καθημερινή του τροφή. Παρότι απογοητευόταν επειδή ψαριά δεν ήταν ποτέ καλή, δεν άφηνε την απογοήτευση να τον παρασύρει. Πήγαινε καθημερινά.
Εκείνο το πρωινό, ήταν αποφασισμένος. Κάτι καλό θα έπιανε σίγουρα. Και ας πέρασε αρκετή ώρα που τίποτα καλό δεν είχε φανεί. Ξαφνικά, κάτι καλό αισθάνεται να αγγίζει το καλάμι του! Ήταν ένα ψάρι, ένα μεγάλο ψάρι! Η χαρά του απερίγραπτη, είχε μόλις εξασφαλίσει το φαγητό όλης της εβδομάδας! Ήθελε να τρέξει να αναγγείλει στη μητέρα του τα ευχάριστα νέα.
Ετοιμάστηκε και πήρε το δρόμο της επιστροφής. Για πρώτη φορά όμως, αισθάνθηκε την ανάγκη να ατενίσει με μεγαλύτερη χαρά βιτρίνες , να σταματήσει σε μαγαζιά για να αγοράσει πράγματα και δώρα. Ήθελε να μοιραστεί αυτή του τη χαρά.
Άφησε όμως το ψάρι να φαίνεται από μία σακούλα μισάνοιχτη. Και εκείνο μύριζε τόσο όμορφα! Δεν πρόσεξε τις γάτες εκείνης της γειτονιάς που παρασυρμένα από τη μυρωδιά του έσπευσαν να του το φάνε. Μαζεύτηκαν πολλές γάτες με ορμή και ενθουσιασμό. Εκείνος ήταν βυθισμένος στη χαρά του, απολάμβανε την επίτευξη του στόχου του. Και εκείνα έμπηγαν τα νύχια τους στη σάρκα του ψαριού και έκοβαν το σώμα του σε κομμάτια.
Έφτανε στο σπίτι του και η καρδιά του χτυπούσε από χαρά. Ήθελε στη μητέρα του να δείξει αυτό του το κατόρθωμα. Ώσπου διαπίστωσε ότι μόνο τα κόκκαλα του είχαν απομείνει, οι γάτες εκείνες τίποτα δεν είχαν αφήσει.
Ήθελε να κλάψει, ένοιωσε θυμό και απογοήτευση. Δεν μπορούσε να βρει απάντηση στην ερώτηση: γιατί πάντοτε η χαρά να κρατάει τόσο λίγο!
* Η Μαρία Σκαμπαρδώνη, είναι 23 ετών και είναι Δημοσιογράφος. Είναι αρθρογράφος σε πολλά και αξιόλογα sites (Κλόουν, Λόγιος Ερμής, Babyads, Antivirus) και επίσης είναι συνεργάτης και αρθρογράφος στο E Psychology, που είναι το πιο έγκυρο site Ψυχολογίας στην Ελλάδα. Γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά και έχει πιστοποίηση γνώσεων σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Η αγάπη της για τον αθλητισμό την οδήγησε στο να ασχοληθεί 11 χρόνια με το Taekwondo και να αποκτήσει μαύρη ζώνη. Η Φιλοσοφία και η Ψυχολογία είναι τα αγαπημένα αντικείμενα μελέτης της και θα προσπαθεί πάντα μέσα από την πένα για τη διερεύνηση της αλήθειας ως ένας σκεπτόμενος και ελεύθερος άνθρωπος.
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίημα: “Cavo d’oro”
Του Αριστείδη Ι. Φρυδά // Cavo d’oro Ταξίδευα στο έρεβος μα ξάφνου, της ευτυχίας οι φρυκτωρίες έλαμψαν μέσ’ τα δικά σου μάτια. Μα εσύ του Παλαμήδη τα πονηρά τεχνάσματα αντιγράφοντας, στου Ξυλοφάγου το σκληρό ακρωτήρι
Περισσότερα -
«Είμαστε απ’ την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα»
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // * π. Ευάγγελος Γκανάς “Ο λύχνος πάνω στη λυχνία. Η εκκλησία ως εναλλακτική πόλις”, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2017 Ο τίτλος της παρούσας βιβλιοκριτικής είναι ένας εμβληματικός στίχος του Σαίξπηρ, ο οποίος βρίσκεται
Περισσότερα -
Η Doris Lessing και η διαρκής αγωνία του να ορίσουμε τον εαυτό μας σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει
Doris Lessing, Το Χρυσό σημειωματάριο, Eκδόσεις Διόπτρα Τι συμβαίνει όταν απογοητευόμαστε από τα πολιτικά μας ιδανικά; Πώς μπορούμε να ορίσουμε τον εαυτό μας σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει; Υπάρχουν τελικά «καλοί» άνθρωποι; Το καταιγιστικό μυθιστόρημα της
Περισσότερα -
«Εξομολογήσεις γυναικών»
Γράφει η Περσεφόνη Τζίμα // * Μαρίας Συτμαλίδου «Σουίτα σε θήλυ μείζονα», εκδ. Εντευκτηρίου Η Μαρία Συτμαλίδου, κατά λειτούργημα ενδοκρινολόγος και ταυτόχρονα πολύπλευρη στη λογοτεχνική της δραστηριότητα, έπειτα από τα βραβευμένα θεατρικά της έργα Οινάνθη: Γαλήνη πίσω από
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το παραμύθι της αόρατης πεταλούδας”
Γράφει η Ιωάννα Μαρία Νικολακάκη // Το παραμύθι της αόρατης πεταλούδας Ήτανε κάποτε μια φούχτα κάμπιες που ζούσαν ήσυχα σ’ ένα πράσινο φυλλαράκι μιας μουριάς. Κάποια μέρα, μια απ’ αυτές κλείστηκε στο κουκούλι της
Περισσότερα -
☆ Για τη θεατρική παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο Εθνικό θέατρο
Γράφει η Μαίρη Σάββα // Για τη θεατρική παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο Εθνικό θέατρο Σε πείσμα ενός δυσοίωνου και βουτηγμένου στη διαφθορά τοπίου σε μια πόλη που δεν είναι η Βερόνα, ανθίζει ένας έρωτας. Κόντρα στους καιρούς της
Περισσότερα -
“Αναδεικνύοντας τις κοινωνικές εντάσεις των νέων”
Γράφει η Αναστασία Τσουκαλά // * Ελισάβετ Παπαδοπούλου «Υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες», Εκδ. Καστανιώτη Η Ελισάβετ Παπαδοπούλου γεννήθηκε στο Διδυμότειχο. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος, ως δικαστής και σήμερα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Περισσότερα
