Fractal

Η ύστατη ώρα της μη επιλογής

Γράφει η Μαρία Κατσουνάκη //

 

 

Πηγή: www.kathimerini.gr

 

tsipras

 

Οπως στις σχέσεις υπάρχει λάθος timing, το ίδιο ισχύει και στην πολιτική. Οπως οι κρίσιμες σχέσεις έρχονται ή πολύ νωρίς ή πολύ αργά στη ζωή, το ίδιο μπορεί να ισχύσει και στις κρίσιμες αποφάσεις. Ο κ. Τσίπρας συνειδητοποίησε ότι πρέπει να διαπραγματευθεί και όχι να αναλώνεται επικοινωνιακά, πολύ αργά. Ετσι, ο όποιος συμβιβασμός, εφόσον επέλθει, θα είναι αναμφίβολα «οδυνηρός», όπως λέγεται και γράφεται τον τελευταίο καιρό. Και κάπως έτσι η διαδρομή από την «αξιοπρέπεια» στην «ταπείνωση» αποδεικνύεται αξιοσημείωτα μικρή και πολύ βεβαρημένη. Γιατί οι απαιτήσεις των εταίρων είναι αντιστρόφως ανάλογες της εμπιστοσύνης με την οποία περιβάλλουν την ελληνική κυβέρνηση. Αυξάνονται οι απαιτήσεις όσο μειώνεται η εμπιστοσύνη.
Γιατί αυτοί οι «τρομοκράτες», όπως τους χαρακτήριζε επί μήνες η ελληνική κυβέρνηση, έχουν μια…ιδιορρυθμία. Για να δανείσουν, πλέον, θέλουν να δουν τις επί χρόνια «δρομολογούμενες» μεταρρυθμίσεις να ψηφίζονται εν μια νυκτί και να εφαρμόζονται. Δηλαδή, τα κλειστά επαγγέλματα να ανοίγουν, τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις να καταργούνται, τις ιδιωτικοποιήσεις να προχωρούν και να ολοκληρώνονται και άλλα περισσότερο επώδυνα αλλά αναπόφευκτα για την επιβίωση της χώρας εντός Ευρωζώνης.

Μέσα στα πέντε χρόνια και στους πέντε μήνες της κρίσης, η αναξιοπιστία των ελληνικών κυβερνήσεων συμπαρέσυρε τη χώρα στην καταστροφή. Υπέγραφαν οι κυβερνώντες Μνημόνια αποφεύγοντας όσο γινόταν να εφαρμόσουν τους όρους που περιείχαν. Τώρα, ήρθε η ώρα του ταμείου με τον πιο σκληρό και αμείλικτο τρόπο. Οπως είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη Βουλή, την Παρασκευή, σε δραματικό τόνο: «Εδώ κινδυνεύουμε να ανατιναχτεί το κράτος, δεν μιλάμε για Grexit, μιλάμε για άτακτη χρεοκοπία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται», τόνισε σε δραματικό τόνο.

«Ανάμεσα σε μια κακή και μια καταστροφική επιλογή, είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε το πρώτο», είπε, εκπέμποντας, ουσιαστικά, το σήμα ότι ήρθε η ώρα της μη επιλογής.

Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα μεγαλώσαμε όλοι απότομα. Κοιμηθήκαμε με διαφορετικά όνειρα, ξυπνήσαμε με τον ίδιο εφιάλτη. Ακόμη και όσοι προέβλεπαν εξαρχής τις εξελίξεις, βήμα βήμα και προειδοποιούσαν για τον γκρεμό και την καταστροφή (ξέρετε, όσοι έκαναν… «ωμή προπαγάνδα» ή ήταν «με τη μεριά των δανειστών») δεν εξαιρούνται από τον εφιάλτη επειδή επιβεβαιώνονται με τον χειρότερο τρόπο. Για όσους στήριξαν με προσδοκίες τον ΣΥΡΙΖΑ και τις επιλογές του, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Εχουν να διαχειριστούν εκτός όλων των άλλων κοινών (της κατάρρευσης της χώρας) και τη συντριπτική ματαίωση των επιλογών τους. Υπάρχουν βέβαια και οι ευτυχισμένοι με τις παρωπίδες· όσοι έχουν ένα, το ίδιο, αναλλοίωτο φαντασιακό, σύμφωνα με το οποίο οι ξένοι που μας εχθρεύονται μας οδηγούν στην καταστροφή. Και βέβαια, έχουν με το μέρος τους πολλά στελέχη της κυβέρνησης και τους επικεφαλής του εθνικολαϊκιστικού παραληρήματος: «Οι ξένοι θέλουν τη συντριβή μας, έως εδώ», λοιπόν. Εκείνους, δηλαδή, που φώναζαν, με… νόημα, από το βήμα της Βουλής στους πολιτικούς αντιπάλους τους «εσείς, στα τέσσερα» και λίγες ημέρες αργότερα υποστήριζαν ότι πρέπει να προχωρήσουμε στη συμφωνία με τους εταίρους γιατί «η καρδιά τους δεν αντέχει τον εθνικό διχασμό»!

Μεγαλώνουμε απότομα, όσο τα γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, όσο η διαπραγμάτευση γίνεται όλο και πιο περίπλοκη, με διαρκείς, δυσοίωνες και επικίνδυνες εμπλοκές, που υπαγορεύουν οι όροι, οι συνθήκες, οι γεωπολιτικές συμμαχίες, οι εθνικές (των κρατών – μελών της Ευρωζώνης) στρατηγικές… Μία σειρά από γεγονότα και δυναμικές που ελάχιστα ελέγχουμε. Αθύρματα, πλέον, της ιστορίας που αφορά το παρόν, το μέλλον της χώρας και των κατοίκων της. Ή πως η (δήθεν) υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια μετατράπηκε σε ταπείνωση και καταστροφή. Χωρίς διλήμματα.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top