Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ☆ «Λαχτάρα για Κεράσια»: μία εξαιρετική παράσταση για το νόημα της αγάπης
11/01/2023, 9:46 πμ

☆ «Λαχτάρα για Κεράσια»: μία εξαιρετική παράσταση για το νόημα της αγάπης

Γράφει ο Θανάσης Λιακόπουλος //

 

 

 

Κριτική για την θεατρική παράσταση “Λαχτάρα για κεράσια”, Τρένο στο Ρουφ

 

 

Το «Λαχτάρα για Κεράσια» είναι το δεύτερο θεατρικό κείμενο της Agnieszka Osiecka (Βαρσοβία, 1936-1997), μετά το Ας ανθίσουν οι μηλιές, μιας εμβληματικής στιχουργού κυρίως αλλά και ποιήτριας, συγγραφέως, σεναριογράφου των πολωνικών γραμμάτων, όπως και σκηνοθέτριας και δημοσιογράφου. Και την χαρακτηρίζουμε ακριβώς έτσι γιατί για τους συγχρόνους της στην Πολωνία υπήρξε σημείο αναφοράς στους τομείς της. Η σχετικά ταραχώδης ζωή της και η παραγωγικότητά της την έφεραν πολλές φορές στο προσκήνιο. Η ίδια συνήθιζε να λέει εξηγώντας την επιτυχία των τραγουδιών της: Μοιάζουν με δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις, γι’ αυτό αρέσουν στον κόσμο… Φυσικά και δεν ήταν μόνο αυτό. Η Osiecka είχε καταφέρει να πιάσει τον παλμό την σύγχρονης πολωνικής κοινωνίας και να τον κάνει τέχνη! Όπως και στο θεατρικό Λαχτάρα για κεράσια.

Το «Λαχτάρα για κεράσια» είναι ένα μίνι μιούζικαλ για δύο ηθοποιούς. Στα καθ’ ημάς συστήθηκε για πρώτη φορά το 1997, στο πλαίσιο της σύγχρονης πολωνικής δραματουργίας, σε σκηνοθεσία του διάσημου Πολωνού ηθοποιού Daniel Olbrychski, με ερμηνευτές την Τατιάνα Λύγαρη και τον Ανδρέα Νάτσιο. Η μνημειώδης αυτή παράσταση παίχτηκε για πολύ καιρό και έθεσε τις βάσεις για τη μετέπειτα πολιτιστική διαδρομή της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ. Αυτή την παράσταση, 25 χρόνια μετά, ανεβάζει ξανά η Τατιάνα Λύγαρη, από την θέση της καλλιτεχνικής διευθύντριας αυτή την φορά, στο Θεατρικό Βαγόνι του Τρένου στο Ρουφ, σε σκηνοθεσία Ευθύμη Χρήστου και με πρωταγωνιστές τους Λεωνίδα Καλφαγιάννη και Έλενα Μεγγρέλη και μουσικό επί σκηνής τον Αιμιλιανό-Γιώργο Σταυριανό.

 

 

Πρόκειται για ένα πολυποίκιλο έργο, μια πολυσχιδή παράσταση. Ο αρχικός σκοπός της Osiecka ήταν η απόδοση, σε αυτή την μορφή ενός μίνι μιούζικαλ, της σύγχρονής της πολωνικής κοινωνίας ως κομεντί μέσα από μια μουσική σύνοψη. Η προβληματική σχέση των ζευγαριών υπό το πρίσμα και της κομμουνιστικής-σοσιαλιστικής θεώρησης των πραγμάτων για την ζωή των ανθρώπων. Τα περισσότερα πολιτικά στοιχεία του έργου πολύ σωστά αποσιωπούνται από την σύγχρονη εκδοχή της παράστασης, ερχόμενα σε δεύτερη μοίρα σήμερα, αφού αντίστοιχα όλα εκείνα τα στοιχεία που αναφέρονται στις διαπροσωπικές σχέσεις του ζευγαριού αφθονούν για να αποδώσουν το τελικό αποτέλεσμα, με κάποια ελάχιστη παρουσία κοινωνικό-πολιτικών αναφορών. Η ζωντάνια της παράστασης το επιβεβαιώνει μέσα από την διαχρονικότητα της θεματολογίας και την πρωτοτυπία της δομής του.

Δύο άνθρωποι, ένας άντρας και μια γυναίκα, άγνωστοι φαινομενικά μεταξύ τους, συναντώνται τυχαία(;) σε ένα βαγόνι τρένου, ύστερα από ένα δικαστήριο για διαζύγιο ο καθένας τους. Διστακτικοί στην αρχή, κυρίως εκείνη, πιάνουν αρχικά κουβέντα για το παρόν και πως βρέθηκαν εκεί. Μια κουβέντα που στην εξέλιξη της γίνεται η αφήγηση του καθενός τους για το ερωτικό παρελθόν τους και πως κατέληξαν στο διαζύγιο. Η προσωπική εκτίμηση εκάστης κατάστασης. Οι αναδρομές των δύο στο παρελθόν, σε μια Πολωνία των δεκαετιών του ‘50 και του ’60, εν μέσω Σοσιαλιστικού αναδομισμού και Κομμουνιστικού αποδομισμού, με εκείνη του άντρα να κρατάει την μερίδα του λέοντος, δεν έχουν καμία ταύτιση. Η διαφορετική οπτική των αφηγημένων δεδομένων θολώνει περισσότερο ακόμα και σε κάποια ελάχιστα σημεία που φαίνεται να υπάρχει ταύτιση απόψεων. Ουσιαστικά αφηγούνται μάλλον τα ίδια πράγματα δύο διαφορετικοί κόσμοι, με τόσο διαφορετικές προθέσεις και νοοτροπίες. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτοί οι τόσο διαφορετικοί κόσμοι ενωθούν από αγάπη; Κάπου εκεί αρχίζουν οι λέξεις να χάνουν το νόημα τους και η απόκρυψη γεγονότων να δημιουργεί ερωτήματα και απορίες του ενός στον άλλον, με αποτέλεσμα την έκρηξη και των δύο στην σκηνή. Έκρηξη που φέρνει το λύγισμα του χαρακτήρα αρχικά και τέλος το σπάσιμο με την συντριβή του. Κι εδώ κάπου, προς το τέλος, η αποκάλυψη μέσω της οποία φανερώνεται η αγάπη, με το όποιο αποτέλεσμα στην συνέχεια, μετά το τέλος. Κι όλα αυτά διανθισμένα με τραγούδια στοχευμένα να αποδώσουν το πνεύμα της κάθε μιας στιγμής που τραγουδιόνται από τους ηθοποιούς. Να σημειώσουμε εδώ πως η πρωτότυπη μουσική σύνθεση που ακούγεται είναι του Μηνά Αλεξιάδη, σε στίχους της Αφροδίτης Μάνου, όπως και τα ηχογραφημένα τραγούδια ομοίως με την Αφροδίτη Μάνου και τον Σπύρο Σακκά.

 

 

Πρόκειται για μια πολύ απαιτητική παράσταση, εξοντωτική για τους ηθοποιούς, που καλούνται να παραστήσουν επιπλέον ρόλους της αρχικής μίμησης τους. Όχι τόσο αγνώστους μεν για αυτούς, πλην όμως αγνώστους για τους θεατές. Ασχέτως εάν στο τέλος έρχεται η ταύτιση. Κι αυτό με διάφορα τραγούδια και χορευτικά στο ενδιάμεσο, μιούζικαλ γαρ. Και σε αυτό το κομμάτι τόσο ο Καλφαγιάννης όσο και η Μεγγρέλη τα πήγαν περίφημα. Άξιες σε απόδοση οι συγκινησιακές μεταπτώσεις τους ανά περίπτωση, πλην όμως πολλές ένεκα του κειμένου και γι’ αυτό εξοντωτικές. Αυτή η μίμηση της μιμητικής ικανότητας σε θέατρο, θεωρητικά περισσότερο σε Άουερμπαχ παραπέμπει. Στην ουσία όμως τι είναι εκείνο που κάνει βαριά την υποκριτική του ηθοποιού στο συγκεκριμένο θεατρικό;

Η Osiecka περιγράφει στην ουσία την σύγκρουση του ατομικού με το συλλογικό. Όπου ατομικό η σύγκρουση των δύο φύλλων και πως αυτή κατ’ επέκταση γίνεται με ευκολία

σύγκρουση με το συλλογικό. Ήτοι μια πρωτόλεια ανάδειξη και αναγνώριση της ατομικότητας, εν μέσω τέτοιων συλλογικών συνθηκών που επικρατούσαν την εποχή εκείνη στην Πολωνία. Η ανάδειξη αποκλειστικά αυτού του στοιχείου της παράστασης επιτείνει την δυσκολία της για τους ηθοποιούς, εν προκειμένω δε και με την πρωτοτυπία της δομής του. Τηρουμένων αυτών των αναλογιών το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό! Η καθολικότητα του κειμένου της Osiecka αναδεικνύεται μέσα από την αλήθεια του για το παντοτινό που είναι η αναγνώριση της αγάπης, το άνοιγμα σε αυτή και η δικαίωση του αγώνα για την κατάκτηση της.

Εν ολίγοις πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση για το νόημα της αγάπης, όπως αυτό αναδεικνύεται μέσα από τις συγκρούσεις των διαπροσωπικών σχέσεων. Μιας αγάπης που αίρεται πάνω από κοινωνικές συνθήκες και ιδεολογίες. Μιας αγάπης κυρίαρχης και έτοιμης να ξεκινήσει από την αρχή…

 

 

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

  • Πρωταγωνιστούν: Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Έλενα Μεγγρέλη
  • Καλλιτεχνική διεύθυνση Τατιάνα Λύγαρη
  • Πρωτότυπο κείμενο Αγνιέσκα Οσιέτσκα
  • Μετάφραση Ηρώ Μαυροειδή
  • Σκηνοθεσία Ευθύμης Χρήστου
  • Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Μηνάς Αλεξιάδης
  • Στίχοι Αφροδίτη Μάνου
  • Τραγούδι off Αφροδίτη Μάνου, Σπύρος Σακκάς
  • Χορογραφίες Νατάσσα Ζούκα
  • Επιμέλεια κοστουμιών Εβελίνα Δαρζέντα
  • Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης
  • Φωτογραφίες Υπατία Κορνάρου
  • Βοηθός σκηνοθέτη Μιράντα Ζησιμοπούλου
  • Μουσικός επί σκηνής Αιμιλιανός – Γιώργος Σταυρινός
  • Επικοινωνία ArtsPR

 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

  • Θεατρικό Βαγόνι
  • Κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 20.00
  • 16 Ευρώ Ολόκληρο / 10 Ευρώ Φοιτητικό – Εκπτωτικό – Ανέργων / 5 Ευρώ Ατέλειες
  • Προαγορά εισιτηρίων απαραίτητη:
  • – Ηλεκτρονικά στο www.viva.gr
  • – Τηλεφωνικά στο 11876 (viva)
  • – Φυσικά σημεία πώλησης viva (αφού προηγηθεί κράτηση ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά στο 11876)

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

  • Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ
  • Τηλ. 6937604988 & 2105298922 καθημερινά (εκτός Δευτέρας) 10.00 – 13.00
  • Σιδηροδρομικός & Προαστιακός Σταθμός Ρουφ, επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top