Fractal

Ποίημα: “Για το πολυτεχνείο”

Γράφει η Ελισάβετ Κίσσα // *

 

 

 

 

 

Για το πολυτεχνείο

 

Ήτανε νέοι, είχανε ομορφιά

Η ζωή ξανοίγονταν μπροστά τους

Πέθαναν για τα δικά τους ιδανικά.

Πεθάναν.

Ματωμένοι, φρεσκοκομμένοι κρίνοι.

Το περιστέρι μάτωσε, βρέθηκε μπλεγμένο στο σύρμα, το κλαδάκι του έπεσε κάτω στην

λάσπη και στην πίσσα

Και αυτοί οι νέοι μείνανε σταθεροί

Φωνάζαν με μια φωνή .

Μια γενιά που φώναζε για τρεις

Τα αιτήματα τους έχουν ακουστεί και ας τους πλάκωσε η σιδερένια πόρτα

Πάνε τα παιδιά

Όμως πέθαναν για καυτά ιδανικά.

Θυσία, τρελά πες το όπως θες η ζωή ήταν δική τους.

Παραμύθι η ζωή τους, με νεκρά ξωτικά.

Ήτανε νέα, όμορφα παιδιά και έγραφαν στον τοίχο ελευθέρια

Και έτσι ακούστηκε πως ο κάθε τοίχος είχε την δική του ιστορία.

 

 

 

 

 

* Η Ελισάβετ Κίσσα είναι σχεδόν 18 και σπουδάζει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής Βόλου 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top