H αλφαβήτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Γράφει ο Τάσος Περδίος //

Πηγή: dialogos.com.cy

Ανγκελα Μέρκελ. Εχει το όνομα αγγέλου, αλλά όχι και τη χάρη του. Είναι χριστιανοδημοκράτισσα, αλλά έχει τόση σχέση με τη χριστιανική αγάπη και τη δημοκρατία όση ένας συγκεκριμένος προκάτοχός της στην Καγκελαρία. Την τελευταία φορά που πάτησε επί κυπριακού εδάφους κάποιοι νόμιζαν ότι κόμιζε χείρα φιλίας. Μερικές εβδομάδες αργότερα, η λέξη “κατάθεση” αντικαταστάθηκε από τη λέξη “κατάσχεση”.

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, άλλως μπουλντόγκ του γερμανικού κεφαλαίου. Αποτέλεσε το poster boy στην καμπάνια του “Οχι” στο ελληνικό δημοψήφισμα. Το απόλυτο απωθητικό για τον ελληνικό λαό, πλην της Εκάλης, του Ρουβά και των όμοιων του που ψήφισαν “Ναι” στις διαταγές του αδίστακτου Γερμανού Υπουργού Οικονομικών. Τοποθετήθηκε εκεί για να αποτελεί το προκεχωρημένο φυλάκιο του γερμανικού κεφαλαίου. Μέχρι στιγμής, τα καταφέρνει μια χαρά.

Γιάννης Βαρουφάκης VS Γερούν Ντάισελμπλουμ. Από την αλησμόνητη πρώτη κοινή δημόσια εμφάνισή τους ήταν φανερό ότι τα σαρδόνια χαμόγελα του ανεκδιήγητου προέδρου του Γιούρογκρουπ θα κόβονταν μαχαίρι μπροστά στο θωρηκτό επιστημονικότητας και προσωπικότητας που είχε απέναντί του. Τους συγκρίνεις με το δίδυμο Ντάισελμπλουμ – Χάρης Γεωργιάδης και τα αντικαταθλιπτικά κατεβαίνουν όπως τα smarties.

Δημοψήφισμα. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση της… δημοκρατίας και της… ισότητας, η διενέργεια δημοψηφίσματος στη Γαλλία ήταν εντάξει. Στην Ολλανδία και πάλι εντάξει. Στην Ιρλανδία και πάλι εντάξει. Στην Ελλάδα ήταν casus belli. Είναι τόσο δημοκράτες που ο μεν Μαριάνο Ραχόι δήλωνε ευθέως “Να φύγει ο Τσίπρας”, ο δε Μάρτιν Σουλτς παρουσίαζε και οδικό χάρτη: “Ναι στις προτάσεις των δανειστών, παραίτηση Τσίπρα – κυβέρνηση τεχνοκρατών-συμφωνία”. Ο ελληνικός λαός τούς χόρεψε συρτάκι.

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το υπερόπλο των κυρίαρχων κύκλων του νεοφιλελευθερισμού. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια πολιτική Ενωση, η οποία φτιάχτηκε για να συσσωρεύσει όλη την εξουσία στους μπάτλερ των τραπεζιτών. Αν έχεις το “θράσος” ως λαός να δοκιμάσεις να σηκώσεις κεφάλι και να πάρεις την τύχη σου στα χέρια σου, τα προστάγματα ακούγονται από τη Φρανκφούρτη μέχρι τη Λευκωσία και την Αθήνα. Σου φωνάζουν ELA και καταλαβαίνεις ότι δεν θέλουν να δουν τη φάτσα σου, αλλά να σου προκαλέσουν οικονομική ασφυξία.

Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Επί σειρά ετών Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση το καλοκαίρι του 2013 λόγω εμπλοκής σε σκάνδαλο με την κεντρική υπηρεσία πληροφοριών της χώρας του. Εχει κατηγορηθεί ότι είναι ο αρχιτέκτονας του φορολογικού παραδείσου του Λουξεμβούργου αλλά την ίδια ώρα, ως βασικό μέλος της Τρόικας, είναι ένας εκ των πρωθιερέων της οικονομικής ορθοδοξίας, η οποία δήθεν πασχίζει να πολεμήσει τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα. “Είναι σαν να βάζεις τον Κόμη Δράκουλα φύλακα σε μια τράπεζα αίματος” σχολίαζε ακτιβιστής σε μια σύνοδο των G20.

Ή το παίρνεις ή το αφήνεις. Take it or leave it. H… δημοκρατία των Βρυξελλών μετεξελιγμένη σε μορφή τελεσιγράφων. Στη δική μας περίπτωση, το τελεσίγραφο κάλυπτε την απόσταση ανάμεσα στο πιστόλι και στον κρόταφο του κυρίου Αναστασιάδη. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Στην περίπτωση των Τσίπρα-Βαρουφάκη, το πιστόλι ήταν το ίδιο. Ο κρόταφος όμως διαφορετικός.

Θεσμοί. Από τις πρώτες πολιτικές κινήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν να απαγορεύσει το σουλατσάρισμα των Ευρωπαίων και Αμερικανών γραφειοκρατών στα Υπουργεία όπου εξέδιδαν ντιρεκτίβες. Ο Τσίπρας επέλεξε επίσης να βγάλει από τη συζήτηση τη λέξη Τρόικα αντικαθιστώντας την με τη λέξη θεσμοί. Οι λεγόμενοι θεσμοί όμως είναι ο φερετζές της δικτατορίας που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση. Ας μας απαντήσουν πότε ρίξαμε στην κάλπη τα ονόματα Γιούνκερ, Ντάισελμπλουμ, Ντράγκι και Λαγκάρντ και τότε θα τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να διαφεντεύουν τις ζωές μας.

Ιδιωτικοποιήσεις. Ενα από τα φετίχ της ληστοσυμμορίας των Βρυξελλών. Τα Παιδιά του Σικάγο έχουν μετακομίσει από το Ιλινόι στο κέντρο της Ευρώπης και κηρύττουν το αδιαπραγμάτευτο δόγμα των ιδιωτικοποιήσεων. Το σύστημα λειτουργεί ως εξής: Οι τραπεζίτες-βιομήχανοι διατάζουν, οι λομπίστες-γραφειοκράτες εκτελούν και οι πολιτικοί μετατρέπουν σε επίσημη πολιτική. Κάπως έτσι ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται σε εξευτελιστικές τιμές στους κατόχους του χρήματος, οι οποίοι φυσικά ανατροφοδοτούν το σύστημα της διαπλοκής. Η παγκόσμια οικονομία διαλύθηκε από τα εγκλήματα των ιδιωτικών τραπεζών, αλλά οι ιδιώτες ξέρουν καλύτερα. Αμέ.

Κομισιόν. Αλλος ένα θεσμός από διορισμένους και όχι εκλεγμένους χαρτογιακάδες, οι οποίοι διαθέτουν ανομιμοποίητη εξουσία να επιβάλλουν απάνθρωπες πολιτικές στην Ευρώπη. Η λέξη, με ένα m λιγότερο σημαίνει και προμήθεια. Δεν νομίζω να υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι ολόκληρο το σύστημα λειτουργεί με αφέντες και μεσάζοντες.

Λιτότητα. Μια κατ’ εξοχή θετική έννοια έχει αποκτήσει διαστάσεις τρομοκρατικού φαινομένου. Η λιτότητα είναι το οπλοπολυβόλο του κεφαλαίου με το οποίο οι πλούσιοι, στα εφτά χρόνια της κρίσης, έχουν γίνει πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και πολύ περισσότεροι. Η λιτότητα έχει προκαλέσει κοινωνικό ολοκαύτωμα. Εκατομμύρια ανέργων, εκατοντάδες χιλιάδες αστέγων και χιλιάδες αυτοκτονιών. Αλλά το κόλπο είναι να είσαι άνεργος και να εκλιπαρείς για δουλειά με 300 ευρώ.

Μάρτιν Σουλτς. Οταν έχουμε φτάσει στο σημείο ο άνθρωπος ο οποίος νουθετούσε δημόσια τον ελληνικό λαό να ψηφίσει “ναι” για να παραιτηθεί ο Τσίπρας και να οριστεί κυβέρνηση τεχνοκρατών, να θεωρείται ο σοσιαλιστής της Ευρώπης, τότε τι το ψάχνουμε περισσότερο; Αν ο Σουλτς είναι σοσιαλιστής, η Καμόρα είναι οργάνωση ιεραποστόλων στη Νάπολη.

Νομισματική πολιτική. Τι είχαμε και τι χάσαμε. Οι φωνές που έλεγαν εδώ και πολλά χρόνια ότι η ένταξη σε μια νομισματική ένωση με τόσο μεγάλες ανισότητες θα αποδεικνυόταν καταστροφική, δικαιώνονται σήμερα. Από τα χρυσά κουτάλια του Σημίτη φτάσαμε στο σημείο εκατομμύρια άνθρωποι να μην χρειάζονται κουτάλια επειδή δεν έχουν φαγητό στο τραπέζι. Οταν οι αδύνατοι έμπαιναν στο ευρώ, έσκαβαν το λάκκο τους παραδίδοντας βασικά εργαλεία άσκησης νομισματικής πολιτικής.

Ξενοφοβία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία. Οπως από τις στάχτες της κρίσης του 1929 ξεπήδησε το τέρας του ναζισμού, από τις ίδιες στάχτες αναγεννιέται σήμερα.

Οικονομικοί δολοφόνοι. Τα κλιμάκια, οι τεχνοκράτες, οι γραφειοκράτες, οι αποστολές, στην πραγματικότητα αυτό είναι: Οικονομικοί δολοφόνοι αποστολή των οποίων είναι να μετατρέψουν τους αδύναμους σε αποικίες χρέους. Οπως ακριβώς έπραξαν με την Ελλάδα.

Προσαρμογή. Είναι ο όρος που χρησιμοποιείται από την αρχή της εφαρμογής του δόγματος του νεοφιλελευθερισμού για να μασκαρευτεί με όρους δήθεν εξορθολογισμού της οικονομίας. Στην πραγματικότητα, προσαρμογή σημαίνει διάλυση του κοινωνικού κράτους, όργιο ξεπουλήματος του δημοσίου πλούτου και βίαιη επίθεση στα κεκτημένα των εργαζομένων. Η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο… απροσάρμοστη με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ και πέντε χρόνια μετά, “προσαρμοσμένη”, το χρέος βρίσκεται στο 185% του ΑΕΠ. Ανάποδα μαθηματικά.

Ρήξη. Η λέξη που μονοπωλεί το δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα από την κορύφωση του δράματος. Η Ελλάδα βρίσκεται στα σαγόνια του καρχαρία και αιμορραγεί. Αλίμονο όμως αν προσπαθήσει να βγει από το στόμα επειδή μπορεί να πνιγεί στη θάλασσα.

Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Το διαβόητο Γιούρογκρουπ. Ανεπίσημο, μη θεσμικό όργανο το οποίο όμως σε αυτή την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ αποτελείται από Υπουργούς, διαθέτει την εξουσία να καπελώνει εκλεγμένους αρχηγούς κρατών. Στην περίπτωση της Κύπρου μπήκε σαν κοινός κλέφτης στις καταθέσεις και άρπαξε 9,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Εχει τερατώδη δύναμη, αλλά δεν είναι υπόλογο σε κανέναν.

Τράπεζες. Από τον πακτωλό των ευρώ που δανείστηκαν τα κράτη για να πληρωθούν οι ζημιές των τραπεζών, μέχρι τις νομοθεσίες που ψηφίζονται για τα δάνεια και ειδικά για τις εκποιήσεις, πρέπει να λέγεσαι Αβέρωφ Νεοφύτου για να μην παραδέχεσαι ότι όλο το οικοδόμημα κτίστηκε για να υπηρετεί τις τράπεζες, δηλαδή τους χώρους συσσώρευσης του βιομηχανικού κεφαλαίου.

Υπόλογοι σε ποιον είναι οι αρχινονοί της συμμορίας; Πού θα λογοδοτήσει ο Ντάισελμπλουμ για τη ληστεία στην Κύπρο και η Λαγκάρντ για την παραχώρηση δανείων σε μια χώρα που δεν μπορεί να τα πληρώσει; Ακόμα και οι αληθινοί νονοί της μαφίας αντλούν εξουσία από τους άγραφους νόμους του υποκόσμου. Αυτοί, από πού αντλούν την εξουσία τους;

Φιλελευθεροποίηση επαγγελμάτων. Αλλος ένας βιασμός μιας από τις πιο ευγενείς λέξεις, της ελευθερίας και άλλο ένα από τα φετίχ των νεοφιλελεύθερων. Το άνοιγμα επαγγελμάτων δεν έχει φυσικά καμία σχέση με την έννοια της ελευθερίας. Στην πραγματικότητα είναι το εργαλείο εξαφάνισης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από την αγορά.

Χρέος. Από τον Σεπτέμβρη του 2008 και την κατάρρευση της Lehman Brothers υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη έχουν δοθεί 4,5 τρισεκατομμύρια ευρώ για να κρατηθούν ζωντανές οι τράπεζες. Τα χρέη των τραπεζών έγιναν χρέη των κρατών και των λαών για να μπορούν οι τράπεζες να συνεχίσουν να πίνουν το αίμα των λαών.

Ψεύτικα διλήμματα. Η προσφιλής μέθοδος των ταγών της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπως αποδείχθηκε περίτρανα και στο ελληνικό δημοψήφισμα με εμπροσθοφυλακή τη μαύρη προπαγάνδα των ιδιωτικών καναλιών. Σε αυτή την Ευρωπαϊκή Ενωση όλα είναι διλήμματα: Ευρώ ή το χάος. Λιτότητα ή καταστροφή. Ιδιωτικοποιήσεις ή στρεβλώσεις. Οι χιλιάδες αυτοκτονίες στην Ελλάδα αποδεικνύουν όμως ότι το πραγματικό δίλημμα μπορεί να φτάσει μέχρι το «ζωή ή θάνατος;».

Ωδή στη Χαρά. Το μελοποιημένο από τον Μπετόβεν ποίημα του Φον Σίλερ, το οποίο είναι ο επίσημος Υμνος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως υιοθετήθηκε το 1985 από τους τότε αρχηγούς κρατών της Ε.Ε. Εκφράζει τα οράματα της ελευθερίας και της αλληλεγγύης. Αν εξαιρέσει κανείς τις λέξεις χαρά, ελευθερία και αλληλεγγύη, κατά τα άλλα ταιριάζει ο ύμνος. Αν τον μετονόμαζαν σε Ωδή στο Χάρο, ακόμα καλύτερα.