Fractal

Ποίημα: “Εκτελώ τα παιδιά”

Γράφει η Αντωνία Κ. Άνθη //

 

 

 

 

 

Εκτελώ τα παιδιά

 

Αφαιρώ το δικαίωμα

κρύβω το χαμόγελο πίσω από την μάσκα

κλείνω την πόρτα

 

Σε έναν άνισο κόσμο

δημιουργώ την πιο άδικη παρτίδα σκακιού

Πιόνια οι μαθητές – Οι αδύναμοι του γένους

 

Δυνάμεις παραμένουν άγρυπνοι φρουρού

Ο βασιλιάς μπορεί να αλλάζει χρώμα

και οι ακόλουθοι εκτελούν την παιδική ηλικία

Καταστρέφουν τα όνειρα, τις ελπίδες, το γέλιο

 

Το βλέμμα αλλάζει μορφή, αγανακτεί και φυλακίζεται

Και η παιδικότητα παραμένει μονό ένα φάσμα ηλικίας σε χαρτί, μια ξεθωριασμένη ζωγραφιά

 

Κάποτε ήταν παιδιά μα σταμάτησαν να ζουν, να ελπίζουν, να αναπνέουν

Το σπίτι γίνεται φυλακή και η κάθε μέρα ακόμα πιο δύσκολη

Ο χρυσός αστράφτει ακόμα στον Ήλιο

Μα το όνειρο έχει χαθεί…

 

Ξύπνα ώρα για σχολειό δεν θα ακουστεί ξανά,

Σώπασε, κρύψου, δούλεψε

Η νέα τάξη πραγμάτων δεν είσαι παιδί- έγινες αυτόματα πιόνι

 

Μα θέλω να πάω σχολειό

Δεν μπορείς!!!

Μα οι άλλοι είναι μαζί

Εσύ δεν έχεις….

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top