Fractal

Δύο ποιήματα

Του Γιάννη Μπουμέλη // *

 

 

 

 

 

ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

 

Σ΄ αυτούς τους περιέργους καιρούς

Που δεν ξεχωρίζεις τον ήλιο από τη συννεφιά

Κανείς πια δεν περνάει από γεφύρια

Τα χέρια ψάχνουν θαλπωρή σε τρύπιες τσέπες

Τα όνειρα εξορίζονται σαν εύφλεκτο υλικό

Οι πόλεις τρώνε αθόρυβα τα θύματά τους

Τα ρολόγια σταματήσαν στους σταθμούς

Οι διαιτητές σφυρίζουν βιαστικά τη λήξη

Κανείς δεν ξέρει πια ποιος είναι νικητής και ποιος ο ηττημένος

Κι όμως μας το ΄ λεγαν παλιά οι ποιητές

Πως έρχονται άδεια χρόνια

Να μην απεμπολούμε τις στιγμές

να πάρουμε μαζί ζεστά πουλόβερ

Για να γλυτώσουμε από του νέου καιρού την παγωνιά.

 

 

 

ΦΟΒΑΜΑΙ

 

Φοβάμαι τις κρύες νύχτες του χειμώνα

τους τόσους άστεγους και μόνους στις γωνιές

ιδίως όταν το φεγγάρι απουσιάζει.

Φοβάμαι τις μέρες τις ατέλειωτες που πνίγουν

με υποχρεώσεις, άγχη και σιωπές

που σε σκοτώνουν κάθε ώρα λίγο λίγο.

Φοβάμαι της Κυριακής το απόγευμα το γκρίζο

που παίρνει του διημέρου τη χαρά

λίγο πριν από ένα νέο μάταιο πρωινό.

Φοβάμαι τα κτήρια τα υψωμένα σα θηρία

με τους χιλιάδες υπαλλήλους στα κλουβιά

που μοιάζουνε σα να ΄ χουν κιόλας πια πεθάνει.

Φοβάμαι τα λόγια τα γεμάτα υποσχέσεις

αυτών που όλο τάζουνε για αύριο μακρινά

μέχρι κι αυτοί να γίνουν εξουσία.

Και πιο πολύ τα όνειρα φοβάμαι της ημέρας

αυτά που ευδοκιμούν και γίνονται τελικά

και μας αφήνουν άδειους δίχως προσμονή.

 

 

 

* Γιάννης Μπουμέλης: Εκπαιδευτικός, φιλόλογος, εργάζεται σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης από το 1992. Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή σχολικών βοηθημάτων, ενώ έχει μιλήσει σε σεμινάρια για την ελληνική γλώσσα, για την διαχρονική αξία της και την ορθή χρήση της. Με τη συγγραφή ποιημάτων ασχολείται εδώ και αρκετά χρόνια, ενώ έχει γράψει και λίγα πεζά.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top