Fractal
  • Μικρό πεζό: “Θέλει και καρδιά”

    Του Νίκου Νασόπουλου // *       Ο βίος είναι περίεργο πράγμα…δίνει δυνατότητες, εξελίσσει, ανοίγει δρόμους, αρκεί να το αντιληφθείς, να μην κλείσεις τις πόρτες, να μην αγκαλιάσεις την ύλη και γίνεις ένα με αυτήν… Αυτή είναι η μεγαλύτερη

    Περισσότερα
  • Διήγημα: “Το ανθρωπάκι 72158”

    Του Φώτη Παπαγεωργίου // *     2112. Το νεογέννητο 72158 ανθρωπάκι εξεταζόταν από το Γ3000 ιατρορομπότ. Όλες του οι αισθήσεις ήταν φυσιολογικές. Το φύλο του δεν είχε αποφασιστεί ακόμα. Υπήρχαν πολλές παράμετροι που θα το επέλεγαν γι αυτό όλα

    Περισσότερα
  • Δοκίμιο: “Μια μαρμαρυγή στον αισθησιασμό του Καβάφη”

    Της Ξένιας Πολίτη // *     Ο Αισθησιασμός του Καβάφη πάει πολύ πιο πέρα από τη λαγνεία, πολύ πιο πέρα από την κάθε εποχή. Διαβάζει κανείς λόγου χάρη το «ΜΙΣΗ ΩΡΑ» όπου χωρίς πολυτονικό και την αγαπημένη μας «διάλεκτο»,

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Nαυαγοί”

    Του Χριστόφορου Τριάντη // *         ΝΑΥΑΓΟΙ   Στα σκοτεινά δωμάτια oι γέροι ξανάρχισαν το μοιρολόι, σαν ναυαγοί που παρακαλούν να ‘ρθει –γρήγορα- η σωτηρία. Κι οι γιοι τους από συνήθεια στο πλάι τους ξημερώνονται, ξορκίζοντας τον

    Περισσότερα
  • Αφήγημα: “Ο μονόλογος του Καίσαρα”

    Της Άννας Δεληγιώργη //     Μα τι πιστός φίλος είμαι τέλος πάντων! Εσύ πας στη δουλειά, έρχεσαι, τρως, πίνεις, ξαπλώνεις κι εγώ τη βγάζω σε τούτο το μπαλκόνι γαβγίζοντας! Άκουσα τη δικαιολογία σου ότι είμαι σκύλος και θα γαβγίζω.

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Για ένα δοχείο πήλινο”

    Του Δημήτρη Κολιδάκη // *       ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΟΧΕΙΟ ΠΗΛΙΝΟ   Άχρονος χρόνος, γλίσχρος, διάστικτος και ο θυμός τού «έπρεπε» ρίζα βαθιά στο στέρνο. Της λύπης η σοδειά, στο πάτωμα απλωμένη. Το «Άριστα» σε όρια, μην κάποτε ξεφύγει,

    Περισσότερα
  • Δοκίμιο: “Περί Γραφής: Μην Γράφεις για Ό,τι Πιστεύεις. Χαρακτήρες που μοιάζουν στον συγγραφέα, και alter ego

    Του Κώστα Βουλαζέρη // *     Υπάρχει μια αρκετά γενικευμένη αντίληψη στη λογοτεχνία σύμφωνα με την οποία είναι προτιμότερο να γράφεις για πράγματα που γνωρίζεις καλά από τη ζωή σου. Αυτό συνεπάγεται και ότι είναι καλύτερα να γράφεις για

    Περισσότερα
  • Διήγημα: «Έξοδος Άριελ»

    Της Γιώτας Αναγνώστου //       Στην αρχή το νερό γλίστρησε απαλά κάτω από την πόρτα. Δεν ανησύχησα. Έδειξα ψυχραιμία. Απόλυτη. Σφράγισα πόρτες και παράθυρα. Ερμητικά. Πήρα κουβά και σφουγγαρίστρα κι άρχισα να μαζεύω. Να μαζεύω με τη σφουγγαρίστρα.

    Περισσότερα
  • Τρία ποιήματα

    Του Χρήστου Κεραμίδη // *     ΑΓΓΙΓΜΑ   Τώρα που οι λέξεις χάνουν την αγωνία τους αγγίζω τις πέτρες και δεν τις παρατηρώ· τις βάζω στο μικρό μου τσεπάκι.   Μέσα από τζάμια θολά βλέπω προβλήτες καραβιών χερόδετα αφημένα

    Περισσότερα
  • Ένα ποίημα

    Του Αντώνη Κηπουρού // *       Με τρέφει τ’ όνειρο Τροφή σαν νέκταρ Και στο κατέβασμα Γλυκό κρασί   Τον ύπνο απόδιωξα Πια δεν κοιμάμαι Τα πρώτα χούγια μου Δεν τα θυμάμαι   Αλλαξοπίστησα Σ΄ αυτά που θέλω

    Περισσότερα

Back to Top