Σαν Καλοκαίρι μέσ’ τον Χειμώνα
του Δημήτρη Βαρβαρήγου // * Τίποτα δικό σου δεν μπορώ να κρίνω ή να απαιτήσω. Μπορώ όμως να σ’ αγαπώ με όλους τους τρόπους. Ως Γυναίκα ή Ερωμένη, ως Ηδονή, ως Πνεύμα ή Μούσα. Με χίλιες διαστάσεις που
Περισσότερατου Δημήτρη Βαρβαρήγου // * Τίποτα δικό σου δεν μπορώ να κρίνω ή να απαιτήσω. Μπορώ όμως να σ’ αγαπώ με όλους τους τρόπους. Ως Γυναίκα ή Ερωμένη, ως Ηδονή, ως Πνεύμα ή Μούσα. Με χίλιες διαστάσεις που
Περισσότερατης Αφροδίτης Βακάλη // * Ο απαλός αγέρας που φυσούσε σήκωνε σκόνη στη μικρή πλατεία. Ανατριχίλα πάνω στο χορτάρι, ανατριχίλα σ’ όλο το κορμί του. Φόβος; Ή μήπως μίσος, προσμονή; Τα μάτια έριξε στο χώμα κάτω. Κοίταξε το σανδάλι,
Περισσότερατης Τζούτζης Μαντζουράνη // * 1. Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ «Τι περίμενες λοιπόν από την ζωή σου ανόητη;» έλεγε και ξανά ‘λεγε στον εαυτό της κλαίγοντας με λυγμούς. Δεν την πείραζε που έκλαιγε, αντίθετα, ξαλάφρωνε όλο το βάρος που
Περισσότερατης Πέρσας Κουμούτση // * Τα τελευταία χρόνια την παρακολουθούσε ανελλιπώς. Κι όσο περνούσε ο χρόνος, όσο περισσότερο η συνήθεια αυτή γινόταν επιτακτική, αναπόσπαστο κομμάτι της δικής της ζωής, μια αχτίδα φωτός μέσα στον μόνιμο, παρότι πρόωρο χειμώνα της.
Περισσότερατης Κούλας Αδαλόγλου // * Η φασαρία έγινε στο καφενείο της πλατείας. Έβαλε η τσιγγάνα τα χέρια στη μέση και Πρέπει να πάρουμε τις βέρες και να βγάλουμε τα στεφανοχάρτια, συμπέθερε, το κορίτσι είναι έγκυος, τι περιμένουμε; φώναξε στον
Περισσότερατης Άννας Αντωνίου // * «Κι εσύ από πού είπες ότι ήρθες;» «Από το νησί απέναντι…» «Δεν έχει νησί! Μόνο θάλασσα». «Έχει… Άλλο που εσύ δεν το βλέπεις…» «Μάρκο είπες ότι σε λένε;» Κούνησε το κεφάλι ο Μάρκος καθώς
Περισσότερατου Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη // * Οι καθημερινές ασχολίες και η κούραση τον οδήγησαν στη σκέψη να κοιμηθεί νωρίτερα από τις προηγούμενες μέρες. Φόρεσε τις πιτζάμες και με το ξάπλωμα στο κρεβάτι αποκοιμήθηκε. Ο ύπνος ήταν βαθύς, γλυκός με όμορφα
Περισσότερατου Άγγελου Πετρουλάκη // * Η γυναίκα, που έπιασε το χέρι του άντρα και το τράβηξε ελαφρά προς το μέρος της για να το ακουμπήσει στη συνέχεια στο στήθος της, δεν ήταν μια οποιαδήποτε γυναίκα ή τέλος πάντων μια
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη // Γεννήθηκε στο Μεξικό, αναγεννησιακός τύπος, ασχολήθηκε από τη σκηνοθεσία, την υποκριτική, την λογοτεχνία, τις εκδόσεις και τη μουσική. Ο Οντίν Ντουπεϊρόν με το αλληγορικό παραμύθι του «Και το παραμύθι δεν τέλειωσε» έκανε τον γύρο
ΠερισσότεραΓράφει η Τέσυ Μπάιλα // Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου. Εκεί σπάροι και πέρκες Ανεμόδαρτα ρήματα Ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια Όσα είδα στα σπλάχνα μου να ανάβουνε Σφουγγάρια, μέδουσες Με τα πρώτα λόγια των
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Δημήτρης Σαμωνάκης, “Πικροδάφνες στο δρόμο του φεγγαριού”. Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2016 ‘Αυτός ο δρόμος έπαθε καθίζηση/Ήταν που ήταν πρόχειρα φτιαγμένος/απ’ την αρχή/ήταν που κλέψαν οι εργοδηγοί/και οι εργολάβοι /που βάλανε λειψό χαρμάνι/οι αχρείοι/ήρθε
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Που να κρύβεται άραγε η Ευτυχία; Στις ζωές των άλλων; Σε ένα δέντρο ψηλό; Στα ζωάκια της αυλής ή μήπως στη στιγμή που όπως λέει κι ο ποιητής, περνά και χάνεται; Όπου
ΠερισσότεραΓράφει ο Στάθης Κομνηνός [1] // * Κυκλοτερές περί γαίαν ελίσσεται αλλότριον φως Αδιάφορο, άχρηστο, καταγέλαστο και πολλαχώς πορνικά εμπορεύσιμο, υπό τους πλέον ατσαλάκωτους και απαστράπτοντες βρυχηθμούς, από νεόκοπους όσο και πανάρχαιους εμπορομανείς βαρβάρους των αισθήσεων, μογγόλους των
ΠερισσότεραΓράφει η Διώνη Δημητριάδου // “Οι Πόλεις το Χειμώνα” μικροκείμενα & διηγήματα μπονζάι, Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος, εκδόσεις Έναστρον Λέω πως, κάθε άνθρωπος, είναι ένα κύμα σε κάποια ιαπωνική ακουαρέλα […] Έτσι παρομοιάζει το ταξίδι της ζωής το κείμενο
ΠερισσότεραΑναζητώντας τον παγκόσμιο κινηματογράφο – μέρος 1ο Το αμερικάνικο σινεμά μέσα από τους καταστατικούς δημιουργούς του: Από τον Τσάπλιν και τον Ουέλς μέχρι τον Κόπολα και τον Σπήλμπεργκ Θανάσης Τριαρίδης Οκτώ τρίωρα σεμινάρια — 09 * 11 * 16
ΠερισσότεραΓράφει η Ιωάννα Μαρία Νικολακάκη // Η Χορταροχώρα ΔΑΝΑΗ: Μέρα χρυσού καλοκαιριού από ψάθα και μετάξι, στα παιδικά μου με γυρνάς -τα χρόνια του άγιου φόρτου: τότε που, οχτώ χρονώ παιδί, κι απ’
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Χρύσα Φάντη: “Η ιστορία της Σ.” Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Αθήνα, 2016 Το βασικότερο μέσο επικοινωνίας του ανθρώπου με τους συνανθρώπους του, είναι αναμφισβήτητα η γλώσσα, μια πολύπλοκη διαδικασία, η οποία παρουσιάζεται με τις δύο γνωστές της
ΠερισσότεραΤου Πασχάλη Αυγερίδη // * Νυχτερινό Τη νύχτα που οι αμυγδαλιές άνθισαν για τελευταία φορά, ένα γαλάζιο αστέρι εμφανίστηκε στον ουρανό. Όπως έλαμπε τρεμοπαίζοντας στο μαύρο χάος έμοιαζε να προσθέτει ένα μαγικό μάτι στον αστερισμό του
ΠερισσότεραΤης Ελένης Θ. Π. Λουκά // * Εκεί στης μοναξιάς της τη σπηλιά στης γειτονιάς της την απόκρημνη γαλήνη απόκοσμη στου φάρου την πλαγιά φέγγει ψηλά στον ουρανό απτόητη η σελήνη Στ αστέρια της αυγής μονολογά μέσα
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Βασίλης Αμανατίδης «Πλαγκτόν: Οι ιστορίες», εκδ. Νεφέλη, σελ. 339 Ο πληθυσμός που κατοικεί σε αυτό το βιβλίο: Άντρες, γυναίκες, μητέρες, παιδιά. Έγκλειστοι, αποστερημένοι, κομματιασμένοι, τυφλοί. Έρμαια, με μόνο έρμα τους μια
ΠερισσότεραΤης Κωνσταντίνας Σώζου-Κύρκου // * «Φτου! Πάλι μονές! Τι γκαντεμιά ειν’ αυτή, ρε γαμώτο!» Ο Γιάννης πάει ένα μαύρο πούλι μια θέση δεξιά κι ένα άλλο τρεις θέσεις δεξιά. Τα κοπανάει πάνω στη δεύτερη περιοχή του
ΠερισσότεραΤου Παναγιώτη Τσακρή // * Αίθουσα αναμονής Στην αίθουσα αναμονής των ΚΤΕΛ, στο τραπεζάκι της γωνίας έχει πανοραμική θέα του καφενείου. Στους τοίχους τον κοιτάζουν ή αδιαφορούν ηθοποιοί του παλιού κινηματογράφου. Σε δυο-τρία τραπεζάκια δίπλα
ΠερισσότεραΓράφει ο Νίκος Τσούλιας // Ορχάν Παμούκ «Χιόνι», Μετάφραση: Στέλλα Βρετού, Εκδόσεις: Πατάκη, 2020, σελίδες 656 Δύσκολα μπορεί να το χαρακτηρίσει κάποιος αυτό το μυθιστόρημα. Είναι ερωτικό, πολιτικό, κοινωνικό; Και όμως συνθέτει αυτά τα τρία πεδία
ΠερισσότεραΤης Νικολέττας Κριαρά – Λάμπρου // * Φόβος Ακούς φωνές. Σε τρομάζουν. Δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Θες να φύγουν. Είναι μέσα στο κεφάλι σου. Προσπαθείς να τις διώξεις μακριά. Δεν είναι η πρώτη φορά που
ΠερισσότεραΤης Θεοδώρας Ατζεμιάν // * Μέχρι την επόμενη φορά. Η αλήθεια είναι πως απογοητεύουν οι άνθρωποι. Με τον ένα η με τον άλλον τρόπο θα βρεθείς λέξη ανάμεσα στα χείλη τους. Και εκεί θα σκάσει
ΠερισσότεραΓράφει η Γιούλη Χρονοπούλου // * «Ο Γιάννης που αγάπησα. Ιστορίες ανατροπής στην τάξη των Μαθηματικών» της Κατερίνας Καλφοπούλου, εκδόσεις Τραυλός Η απόφασή μου να γράψω, μολονότι είμαι φιλόλογος, για το βιβλίο της Κατερίνας Καλφοπούλου «Ο Γιάννης που
ΠερισσότεραΓράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Εμμανουήλ Γιουβανόπουλος, «Ο κούκος και τ’ αηδόνι», μυθιστόρημα, εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2021, σελ. 312 «…Η καλοσύνη έγινε και αυτή εταιρική, ανήκει και αυτή σε ομίλους, σε οργανωμένες ανθρωπιστικές οργανώσεις, με
Περισσότερα