Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ☆ Ένας «Αλκίνοος» στα ίχνη τού «Αντίνοου» του Πεσσόα
28/09/2022, 8:54 πμ

☆ Ένας «Αλκίνοος» στα ίχνη τού «Αντίνοου» του Πεσσόα

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

 

 

 

Γιάννη Ευθυμιάδη, ΑΛΚΙΝΟΟΣ. Ένα σκηνικό ποίημα ή αναζητώντας τον άλλο εαυτό.

Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά | Σκηνή Ω 21.

 

Ένας «Αλκίνοος» στα ίχνη τού «Αντίνοου» του Πεσσόα.

 

 

 

 

Το ποιητικό θέατρο είναι πανάρχαιο και μελλοντικό (όσο υπάρχουν άνθρωποι με συναισθηματικό σώμα).

Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα κείμενο βασισμένο στην ενσυναίσθηση, ένας πάσχων αφηγητής κι ένας (τουλάχιστον) συμπάσχων θεατής.

Μετά, τα άλλα είναι θέμα συγκυρίας, φωτισμών, κοστουμικών, αισθητικών, βιντεοπροβολών και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά.

Οι εξωγλωσσικοί, παραγλωσσικοί κώδικες δεν αντικαθιστούν και δεν υποκαθιστούν την ΟΜΙΛΙΑ τού πολιτισμένου ελλόγου όντος.

Βεβαίως, οι πειραματισμοί είναι πάντοτε δεκτοί, αλλά οι αποδομήσεις καταστροφικού και κατεδαφιστικού τύπου δεν είναι πλέον αποδεκτές στην μετά την μετανεωτερική εποχή μας. Απηυδήσαμε, κουραστήκαμε, το εμπεδώσαμε το σαδομαζοχιστικό μάθημά (σας). Δεν θέλουμε να βρίζουν και να μας υποτιμούν ως κοινό.

Θέλουμε να γυρίσουμε στις χρυσές εκείνες εποχές όπου θέαμα και λόγος συνδυάζονταν αρμονικά, αρμονικότατα κάτω από την μπαγκέτα ενός (τουλάχιστον) δραματικού ποιητή.

Βεβαίως ο σκηνοθέτης θεοποιήθηκε από το δεύτερο μισό τού εικοστού αιώνα έως και τις δύστυχες μέρες μας.

Όμως το μεγάλο θέατρο όλων των εποχών ήταν ποιητικό, (και) λαϊκό, αυθεντικό, ειλικρινές και άμεσο (όσο κι αν δεν υπήρχε πάντα η βιομηχανική απαίτηση τής πρωτοτυπίας).

Επομένως επήγα ασμένως στην υπόγεια πλαϊνή σκηνή Ω21 τού Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά προκειμένου να κλείσω τα μάτια και να αφεθώ στην υψηλή ποίηση ραδιοφωνικού τύπου καταλλήλως εικονογραφημένη.

Και επέτυχα διάνα! Διακριτικοί φωτισμοί, σεμνό πάσχον ερωτικό σώμα, κούκλα διαφανής φωτισμένη με νέον, ελάχιστες κινήσεις, οι απολύτως απαραίτητες που συμβάδιζαν με τα εσωτερικά ψυχικά ρεύματα.

Κατάνυξη, ευλάβεια, ιεροτελεστία. Η αποδοχή τού έρωτα που καταλύει τα φρένας, ο λυσιμελής, ο πέραν, ο υπερβαίνων…

Μόνο μία διόρθωση στην Πέμπτη γραμμή (τρίτη λέξη) της σελίδας 26 τού καλοτυπωμένου αυτού βιβλίου (από τις εκδόσεις «Νεφέλη»): το «αναλήπτομαι» παρακαλώ πολύ να γίνει «αναλαμβάνομαι» στην επόμενη επανεκτύπωση. Ευχαριστώ.

 

Αλκίνοος του Γιάννη Ευθυμιάδη

 

 

info από το Δελτίο Τύπου:

Γιάννη Ευθυμιάδη

ΑΛΚΙΝΟΟΣ

Ένα σκηνικό ποίημα ή αναζητώντας τον άλλο εαυτό.

  

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά | Σκηνή Ω 21 – 25 Σεπτεμβρίου

 

trailer: hJps://youtu.be/iDBzt9DPUeM

 

Ο ποιητής Γιάννης Ευθυμιάδης σκηνοθετεί το σκηνικό ποίημα «Αλκίνοος», που ανεβαίνει από 21 έως 25 Σεπτεμβρίου στη σκηνή Ω του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

Μια παράσταση που, διατηρώντας την ποιητικότητα του λόγου, επιχειρεί να αποδώσει με ρεαλιστικό τρόπο τις εικόνες της σύγκρουσης, της αέναης πάλης, του ερωτικού παραληρήματος αλλά και της μεταφυσικής αποχώρησης. Κυρίαρχη δύναμη για το ξεδίπλωμα της ιστορίας, τόσο στο ποίημα όσο και στη δραματοποίησή του, είναι η

«δύναμη του νου», το φοβερό παιχνίδι που παίζει σε βάρος μας το μυαλό αλλά και η σωτήρια παρέμβασή του. Έτσι που καθένας μας να γίνεται «τέλειο θύμα-θύτης».

 

Ο ήρωας στο ποιητικό κείμενο «Αλκίνοος» του Γιάννη Ευθυμιάδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη (2021), είναι εγκλωβισμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, αναζητά τον βαθύτερο εαυτό του, την καθαρότητα της αλήθειας του. Και φαντάζεται πως αντίκρυ του κείτεται κάποιος άλλος, μια νεότερη, φωτεινή εκδοχή του εαυτού του, η νεαρή του υπόσταση.

Η παράσταση πάει ένα βήμα παραπέρα. Ο ήρωας, που ερμηνεύει ο Βαγγέλης Παπαδάκης, πλάθει με την φαντασία του κάποιον άλλο, έναν δεύτερο εαυτό, για να ενωθεί μαζί του και μέσα από την ένωση αυτή, ερωτική και μεταφυσική, να φτάσει στην ουσία της ύπαρξής του, να ξαναγαπήσει το σώμα, το μυαλό και την ψυχή του και ενωμένος μαζί τους να οδηγηθεί στην ελευθερία και τη λύτρωση.

 

Κείμενο – σκηνοθεσία: Γιάννης Ευθυμιάδης

Ερμηνεία: Βαγγέλης Παπαδάκης

Μουσική: Γιώργος Καγιαλίκος

Τραγούδι: Βασίλης Γισδάκης

Σχεδιασμός φωτισμού: Δημήτρης Κουτάς

Κίνηση: Πλωτίνος Ηλιάδης

Φωτογραφίες – βίντεο: Αντώνης Γιαμούρης

Επεξεργασία βίντεο: Χρυσάννα Φιλιππίδη

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Χαριλάου

 

 

Γιάννης Ευθυμιάδης: «Η παράσταση είναι "μοίρασμα ψυχής" και "κοινωνία ανθρώπων", κάτι το οποίο τόσο πολύ μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια» - Theater Mag

 

Δυο λόγια για το ποίημα

Ο ΑΛΚΙΝΟΟΣ (εκδόσεις Νεφέλη 2021) είναι ένα μακροσκελές ερωτικό τραγούδι. Αγγίζει την έννοια του έρωτα τόσο στη φυσική, όσο και στη μεταφυσική του διάσταση, έξω από τον χρόνο, πέρα από τα φύλα, εκεί που τέμνεται το είναι με το μη είναι. Κι απ’ την οξύτατη αυτή ακμή σπινθηρίζει ακατάλυτος κι ακατάβλητος ο έρωτας και γίνεται η υπέρτατη εξουσία. Ξεκινά από σαρκικό βίωμα, γίνεται ψυχική μέθεξη και ολοκληρώνεται ως μεταφυσική απελευθέρωση. Έτσι κι αλλιώς είναι πάντα μια ακατανίκητη δύναμη ανάλογη με τη δύναμη του νου. Παλεύουν συχνά αυτές οι δυο δυνάμεις. Κάποιες φορές σμίγουν. Η

«δύναμη του νου» παίζει στον «Αλκίνοο» ένα παράτολμο, επικίνδυνο παιχνίδι που μέσα από την πυριτιδαποθήκη του έρωτα οδηγεί στην έκρηξη, στην απόλυτη αποδόμηση και στη γέννηση μιας νέας επικράτειας, ολόγυρα κι εντός μας.

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, (https://konstantinosbouras.gr)

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top