Fractal
  • ✩ 96o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα

        ΒΙΒΛΙΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Δήμητρα Κολλιάκου: «Έχω πάντως μια εμμονή στη λεπτομέρεια, συχνά τη (φαινομενικά) ασήμαντη λεπτομέρεια» Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Νίκος Παργινός: «Μέσα μας, τελικά, κερδίζονται ή χάνονται οι όποιες μάχες, από μέσα μας αντλούμε τη δύναμη και

    Περισσότερα
  • Η έμφυλη ταυτότητα στην ποίηση της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ: μια ηδονική οδύνη

    Γράφει η Ευαγγελία Γραμμένου //         Η Ρουκ με επιμονή κουβαλά το εσωτερικό σκηνικό της απώλειας της γενιάς της διατηρώντας τη σωματικότητα, τον έρωτα και τη θλίψη  ως βασικά και αμετάβλητα- μολονότι εξελίξιμα- δομικά στοιχεία της ποίησής

    Περισσότερα
  • ✩ 91o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα

          ΒΙΒΛΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Χαρίστε ένα σύμπαν Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Εμείς και οι άλλοι Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η ποίηση ανήκει σ’ εκείνον που τη χρειάζεται Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Το 2022 όπως σας αρέσει Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα

    Περισσότερα
  • «Το γήρασμα του σώματος και της ψυχής είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι…»

    Γράφει η Ευαγγελία Γραμμένου //           «Το γήρασμα του σώματος και της ψυχής είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι…»   Αλήθεια λέει αυτός ο Αλεξανδρινός. Είναι αρρώστια τα γηρατειά, ανήκεστος βλάβη, γι’ αυτό και γω το γύρισα

    Περισσότερα
  • ✩ 90o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα

        ΒΙΒΛΙΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Χρήστος Χωμενίδης: «Για την Νίκη είμαι ο μπαμπάς της, αλίμονο να ήμουν ο συγγραφέας» Από την Ελένη Γκίκα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Χρήστος Αστερίου: «Αποτελεί κατόρθωμα να γράψει κανείς μια ιστορία για ευτυχισμένους ανθρώπους» Από την Ελένη Γκίκα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Η μνήμη του σώματος”

    Γράφει η Ευαγγελία Γραμμένου //           Η μνήμη του σώματος   Το σώμα γεννάει το δίκιο του και το υπερασπίζεται1   Κρυβόμουνα ώρα πολλή μέσα βαθιά στα σκοίνα κι ο φόβος, ίσκιος, έτρεμε στο στέρνο και

    Περισσότερα
  • pho
    Διήγημα: “Όσο εσύ με φωτογραφίζεις”

    Της Ευαγγελίας Γραμμένου // *       Ο ήλιος καίει πολύ σήμερα. Το φως του κίτρινο, ξεθωριάζει τα πάντα. Τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα καθώς προσπαθώ να τα κρατήσω ανοιχτά για να βγω όμορφη στη φωτογραφία που μου βγάζει

    Περισσότερα
  • Διήγημα: «Οι λέξεις της ζωής»

    Της Ευαγγελίας Γραμμένου // *       Τόσες χιλιάδες κύκλους έχει κάνει ο ήλιος πάνω κάτω σε τούτο το παράξενο μπλε πορτοκάλι και οι άνθρωποι δεν με ξαφνιάζουν πια. Ούτε ο τρόμος τους για μένα. Έχω συνηθίσει. Η παρουσία

    Περισσότερα
  • Έξι Xαϊκού

    Της Ευαγγελίας Γραμμένου // *         Δεν  κομπάζω πια. Το θαύμα της ποίησης με εξόρισε!   Μια πάνω- κάτω τσακίζεται η πένα, κι ασπροφόρεσα!   Αιώνες τώρα, λαξεύουμε την πέτρα αφειδώλευτα!   Το φως γυμνώνει τα ρακένδυτα

    Περισσότερα
  • Διήγημα: “You are my anchor in Anchorage”

    Της Ευαγγελίας Γραμμένου // *     Το «σ’ αγαπώ» στη φετινή κάρτα είναι λίγο στραβογραμμένο. Γέρνει το «ω» και  εγώ γερνώ. Τώρα που το σκέφτομαι, κάθε χρόνο, γέρνει λίγο πιο πολύ, έτσι, μιαν ιδέα. Πενήντα χρόνια τώρα, σε κάθε

    Περισσότερα

Back to Top