Οία, Σαντορίνη, 1950
Στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο…. το πάντα μαγικό τοπίο στην Οία, Σαντορίνη, 1950
Φωτό: Βούλα Παπαϊωάννου.Φωτ/κο αρχείο Μουσείο Μπενάκη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
H “Φυλακή του Σωκράτη” τέλη 19ου – αρχές 20ου αιώνα
07/09/2017, 6:18 μμ -
Σύρος, 1964
18/08/2017, 7:04 μμ -
Τα λουλουδάδικα της Βουλής.
05/08/2017, 11:29 μμ -
Δημοτικό Βρεφοκομείο της Αθήνας 1947-1950.
05/08/2017, 11:28 μμ -
Γιάννης Γαϊτης
05/08/2017, 11:27 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Πώς παίζεται το παιχνίδι
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Ελευθερία Θάνογλου: “Οι τίμιοι ψεύτες”, Μια τραγική ιστορία ενός κωμικού ανθρώπου, ΑΩ εκδόσεις Παρακολουθώ την ποίηση της Θάνογλου από την πρώτη της συλλογή (Πέντε εποχές του κόκκινου, Πικραμένος, 2017) με τις
Περισσότερα -
Στρατής Πασχάλης: “Ακόμα και σε άκρως «ποιητικές» εποχές, οι γνήσιοι ποιητές ήταν απόκληροι”
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // Με φιλοδοξία του να ενώσει τον Σολωμό με τον Καβάφη, ξεκίνησε να γράφει ποίηση, βραβεύτηκε και ξαναβραβεύτηκε, αγαπήθηκε σαν ποιητής. Με ό,τι κι αν καταπιάστηκε ο Στρατής Πασχάλης, θέατρο, μεταφράσεις, παιδικό, παιδική ποίηση,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Στο γηροκομείο”
Της Πόλας Βακιρλή Γιαννακοπούλου // Στο γηροκομείο Το ένιωθε πως εκεί θα κατέληγε στα γεράματα της. Κι ας τους είχε προσφέρει τόσα πολλά. Σα μάνα στάθηκε στη νύφη της την ξενομερίτισα, και στο γιό της, ο βράχος
Περισσότερα -
Διήγημα fractal: “Επιβατηγόν «Άγιος Γεώργιος»”
Της Χριστίνας Ντούση // Το 1990 δεν υπήρχαν κινητά. Δούλευα σε ένα μπαρ στην Πατησίων- καφέ κουρτίνες, χαμηλά τραπέζια, καπνοί και μεθυσμένες εκμυστηρεύσεις. Σχολούσα ξημέρωμα και πήγαινα γραμμή για ύπνο. Οποίος ήθελε να με βρει, περνούσε
Περισσότερα -
Ποίηση: “Νάξος”
Γράφει η Ελένη Λουκά // “Νάξος” Νησί των Κυκλάδων των θαυμαστών σου θάμβος ποια νύμφη των πελάγων σου κέντησε το κάλλος Με λαμπρότητα η Πορτάρα σου αρμόζει στο λιμάνι του Απόλλωνα ναός μαρμάρινη η πύλη του
Περισσότερα -
Ένα ποίημα
Του Ευσταθίου Καπέλη // * Όλη μας την ζωή προσπαθούμε Προσπαθούμε από την μέρα που γεννιόμαστε Να αρπάξουμε το στήθος που μας ταΐζει Να σταθούμε πρώτη φορά στα πόδια μας Άλλοι προσπαθούμε λιγότερο άλλοι περισσότερο Πολλοί
Περισσότερα -
Διήγημα: “Μια τοσοδούλα αγάπη και ας κοιμηθώ”
Της Χριστίνας Σδούκου // * Μια τοσοδούλα στιγμή σ’ εκείνο το γιορτινό δειλινό, έβαλε βιαστικά τα χέρια στο μακρύ, μπλε της παλτό και χώθηκε στο αυτοκίνητό της, αυτό το μαγικό δικό της καταφύγιο, εκεί όπου οι σκέψεις της
Περισσότερα