Οι μεταμορφώσεις της Λίλυς Εξαρχοπούλου
Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Λίλυ Εξαρχοπούλου «Λαθραία οργή», εκδ. Μελάνι
Λαμβάνοντας υπ’ όψη τη γερή εκπαιδευτική της σκευή (Αγγλική Γλώσσα και Λογοτεχνία, Αρχαία Ιστορία και Αρχαιολογία, Ιστορική έρευνα και Πολιτιστική Διαχείριση), την επαγγελματική της ενασχόληση (κριτικός λογοτεχνίας και μεταφράστρια, εκπαιδευτικός σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα) και τις αναλόγως- σπάνιες εκδοτικές της απόπειρες (Σοφίας το ανάγνωσμα, Παρών και αμέτοχος, Ανοίκεια μέθη, Μια αγάπη σαν Κέρκυρα, Κανάλι 35) η συγγραφέας και ποιήτρια Λίλυ Εξαρχοπούλου, δεκαπέντε χρόνια μετά την «Ανοίκεια μέθη» της επανέρχεται με την «Λαθραία οργή» της, επιχειρώντας την Περίληψη του κόσμου και κατορθώνοντας να μεταφράσει ποιητικά τις μεταμορφώσεις της δικής της ζωής.
Υπενθυμίζοντας εκείνο το σοφό απόσπασμα Μπόρχες «Ένας άνθρωπος βάζει σκοπό της ζωής του να ζωγραφίσει τον κόσμο. Χρόνια ολόκληρα γεμίζει μια επιφάνεια με εικόνες από επαρχίες, βασίλεια, βουνά, κόλπους, καράβια, νησιά, ψάρια, σπίτια, εργαλεία, άστρα, άλογα κι ανθρώπους. Λίγο πριν πεθάνει, ανακαλύπτει ότι αυτός ο υπομονετικός λαβύρινθος των γραμμών σχηματίζει την εικόνα του προσώπου του», η ποιήτρια συχνά πρωτοπρόσωπα, μπαινοβγαίνοντας από το προσωπικό και ιδιωτικό στο παγκόσμιο και δημόσιο, αναγκαστικά αλλάζει, μεταμορφώνεται, εξανίσταται, οργίζεται εφόσον δεν γίνεται να κάνει «τα στραβά μάτια» στη ζωή.
Ξεκινώντας με τα αιώνια και ουσιαστικά στην «Έκκληση», επικαλούμενη την λογοτεχνική και μεταφραστική της συντροφιά που της κρατά το κεφάλι ψηλά στη ζωή «Επιστολή στο Βαλμόν», παίρνοντας θέση σε ότι συμβαίνει γύρω και εντός της «Ωδή σε ένα χούλιγκαν» και «Αισιοδοξία», «Διάλεξη» («Δεν έχω γιο, ούτε κόρη/ δεν έχω παιδί ούτε θέλω παιδί»), αντιμετωπίζει τον Χρόνο και τα γυρίσματα της Ιστορίας συμμετέχοντας: «Εμμονές», «Ορφάνια, «Μεσοπέλαγα».
«Επί ματαίω» έστω, είναι ο δικός της τρόπος («Τρόποι έκφρασης») να ζει αυτήν εδώ τη ζωή.
«Κι έπειτα γίνηκες σύννεφο. Από ψηλά ακροβατούσες πάνω από ένα χέρι μαγκωμένο με επίδεσμο, η πένα άρχισε να στάζει το ακριβό σου αίμα. Θολώσαν τα τοπία της γραφής κι οι απόψεις συναιρέθηκαν σε μία, πιο αιχμηρή από παλιά.
Σηματοδοτούσε τον Οδυσσέα που παραδέρνει σε ανυπολόγιστο πέλαγος.»
Η Λίλυ Εξαρχοπούλου μέσα από την ποιητική «Λαθραία οργή» της, ποίηση φιλοσοφική και οντολογική, συμμετοχική, και μέσα από τις διαρκείς μεταμορφώσεις της, σκιαγραφεί το πρόσωπο της νέας εποχής.
Άλλοτε απολύτως μοναχική «Στο τίποτα να μείνω γιατί από ‘κει προήλθα/ Στο τίποτα να φύγω να χαθώ// Παιδί της πόλης / κι ονειρεύομαι την θάλασσα/Να πλατσουρίζω να μακροβουτώ» («Επιθυμία») και άλλοτε απολύτως οι άλλοι «Εγώ, ο Ζακ, φτερό στον άνεμο πεσμένο στο δρόμο/ Αλλάζω χρώματα και ξεφαντώνω» («Ελεγεία του Ζακ»).
Ποίηση δυνατή, έντιμη και ειλικρινής.
Λίλυ Εξαρχοπούλου
Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Ένα φεγγάρι κόκκινο”
Του Νίκου Ρούπα // * Ένα φεγγάρι κόκκινο Από νωρίς περίμενα ένα κόκκινο φεγγάρι. Γυρνώ τα μάτια μου παντού για να το βρω και σαν φανεί εγώ θα το κοιτώ, μια ιστορία θα μου πει που θα
Περισσότερα -
Ζητάτε από τα παιδιά σας καλύτερους βαθμούς στο σχολείο; Κακώς!
του Γιάννη Κ. Γιαννούδη // Έλαβαν χώρα και φέτος οι πανελλήνιες εξετάσεις. Ακούσαμε πάλι για τα τραγικά περιστατικά παιδιών που αυτοκτόνησαν υπό το βάρος της αποτυχίας. Διαβάσαμε, κλασικά, θυμωμένες επιστολές παιδιών που τα βάζουν με το σύστημα. Άντε με
Περισσότερα -
Διήγημα: “Οι στοές της Ανθήνας”
Γράφει ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης // * Ελάχιστα σημάδια απομένουν σήμερα από το σύστημα στοών που είχαν κατασκευάσει οι κάτοικοι της αρχαίας πόλης των Ανθηνών, οι Ανθηναίοι ή Ανθηνέζοι όπως τους αποκαλούσαν περιπαικτικά οι άσπονδοι φίλοι και εξάδελφοί τους
Περισσότερα -
Οι φωτογραφίες του Alexander Lamont Henderson για πρώτη φορά στο Μουσείο Μπενάκη
. ΕΚΘΕΣΗ – Alexander Lamont Henderson. Tαξιδιωτικές φωτογραφίες του 1904 ΑΠΟ 12/12/2018 – ΕΩΣ 04/05/2019 O Alexander Lamont Henderson (1838-1907) υπήρξε φωτογράφος που διακρίθηκε για τις υπηρεσίες του από την Βασίλισσα Βικτόρια της Βρετανίας και μέλος της Βασιλικής Φωτογραφικής Εταιρείας.
Περισσότερα -
Ο ρόλος των δημόσιων βιβλιοθηκών στην εκπαίδευση
Του Νίκου Τσούλια // Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν μια βιβλιοθήκη… Μπόρχες Η σημερινή συγκυρία των κοινωνιών της μάθησης διαμορφώνει έναν σύνθετο πολιτισμικό τοπίο, όπου οι έννοιες της γνώσης και της πληροφόρησης καθίστανται καθοριστικές για τις εξελίξεις. Βεβαίως,
Περισσότερα -
Διήγημα: “O Θάνος”
Του Νίκου Τακόλα // * (Αφιερωμένο στο φίλο Χρήστο Τ. και σε όσους κάποτε έμπλεξαν με τους ίσκιους) -Ντριν.. -Τώρααααα.. -Ντριιιιιιν…… -Σκάσεεεεεε επιτέλους, αναθεματισμένε. Ανοίγω, κουφούλιακα. Η κυρα-Μαριγώ φόρεσε τις παντόφλες και κροταλίζοντας αργά στο μωσαϊκό άνοιξε.
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ερωτευμένος έρωτας”
Γράφει ο Νίκος Κουβίδης // “Ερωτευμένος έρωτας” Άσπρα πατήματα στο φως Στο στήθος μπλε κοχύλια Πλεγμένα τα ‘χει τα μαλλιά Χωρίς φωνή στα χείλια Για δες καλέ μου και ξανθέ Πατήματα που χάνεις Στο μαύρο χώμα
Περισσότερα
