Ποίηση: “Η Συναυλία”
της Αλεξίας Αθανασίου // *
Στον Χ.
Οι Μελωδίες του Κόσμου απλώνονταν
( την ιστορία του Παλαιού Φρουρίου, λες, ζήλευαν )
οι μουσικοί απ’ τον κόσμο αποθεώνονταν
κι αστέρια μες στη ζέστη δρόμους σμίλευαν.
Ως τ’ Άπειρο οι τενόροι εκεί απευθύνονταν
κι εγώ να νιώθω … τίποτα!
Οι άδειες καρέκλες δίπλα μου το ευθύνονταν
η ανάγκη να σου πω τ’ ανείπωτα.
Μιούζικαλς κι οπερέτες χαριεντίζονταν
κι εγώ να αισθάνομαι ακατάδεκτη•
οι Λυρικοί φιλιώνταν _ χαιρετίζονταν
η μοναξιά μου εκεί απαράδεκτη.
Η Μελωδία την πέτρ’ από τον ύπνο τράβηξε
μα οι θεατές κουράστηκαν•
( σε μάκρος μάλλον παρατράβηξε )
να φύγουν κάποιοι βιάστηκαν.
Ένα τραγούδι, τελικό, για τη Γρανάδα•
μα εγώ _ τ’ άδειο κοχύλι _
ξάφνου ξεχύνομαι σαν βέλος στη Σπιανάδα
κι όλο ζητώ σου τα δυο χείλη.
( Παλαιό Φρούριο, Αύγουστος ’13 )
Σπιανάδα: η επιβλητικών διαστάσεων ( η μεγαλύτερη στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια ) κεντρική πλατεία της Κέρκυρας, αντίκρυ απ’ το Παλαιό Φρούριο.
* Η Αλεξία Αθανασίου είναι Κερκυραία ποιήτρια & συγγραφέας επ. φαντασίας. Αγαπά τη φωτογραφία, τη φύση, τον αθλητισμό & κατέχει μαύρη ζώνη στο Shotokan Karate_Do. (Εκτενές βιογραφικό υπάρχει στην ηλ. διεύθυνση: Greek scifi & fantasy wiki /Αλεξία Αθανασίου).