Ποίηση: “Μια μέρα στον κόσμο”
Του Νίκου Ρούπα // *
(άμετρο)
Πνοή ανέμου, πρωινό.
Σε τρεις στιγμές αριστερά ο χρόνος καταγράφει
Παλάτζο πλοίου που εναγκαλιάζει υδάτινους γλάρους.
Αύρα φθινοπώρου, πρωινό.
Πνοή ανέμου, μεσημεριανό
Σε δυο στιγμές δεξιά ο χρόνος καταγράφει,
Θεών μορφές που βίαια προσπαθούν να ορθώσουν ανάστημα,
μέσα από κιούπια πήλινα, σε μια χούφτα γης.
Αύρα φθινοπώρου μεσημεριανό.
Πνοή ανέμου, βραδινό
Για τούτη τη στιγμή ο χρόνος καταγράφει.
Στείρα τα μάτια μου, ξερή ψυχή, στεγνή.
Κέντρο στο κέντρο του κόσμου!
Στο ένα μέτρο πλάι μου, η Αγάπη μου κοιμάται!
Κύθηρα – Σεπτέμβριος ‘02
* Ο Νίκος Ρούπας γεννημένος στην Αθήνα και με καταγωγή από την Εύβοια, είναι μουσικός. Απ’ το 2002 ασχολείται εντατικά με την μετάφραση ελληνικών αρχαιολογικών κειμένων στην αγγλική σε συνεργασία με πολλούς Έλληνες αρχαιολόγους. Κείμενά του έχουν εκδοθεί στο Archaeology Magazine of New York, καθώς και προσωπικές του αρθρογραφίες κατά το 2011-2012. Η αγάπη του τόσο για τη γλώσσα όσο και την ιστορία αυτής αποτελούν αναπόσπαστοι παράγοντες τόσο στις ποιητικές του απόπειρες, στα πεζά, όσο και στα διηγήματά του.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τάκης Σπυρόπουλος. Φωτογραφίζοντας την ποίηση των δρόμων.
Συνέντευξη στον Γιάννη Παναγόπουλο // Πίσω, στις μέρες που το λάιφ στάιλ ήταν θερμόμετρο επιτυχίας, ο Τάκης Σπυρόπουλος έλιωνε από «ευχάριστο» πυρετό. Η φωτογραφική του ματιά ήταν περιζήτητη. Το τηλέφωνο χτυπούσε διαρκώς. Οι προτάσεις για πρωτοσέλιδα περιοδικών με πετρωμένους
Περισσότερα -
Διήγημα: Καλοκαίρι σαν χειμώνας
του Γιώργου Ιατρίδη // * Οι άνθρωποι που αγαπώ, με κάνουν να γράφω καλά. Οι άνθρωποι που αγάπησα και που δεν είναι κοντά μου, με κάνουν να γράφω ακόμα καλύτερα. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν η μοναξιά που νιώθω
Περισσότερα -
Μετάφραση: Μικρές ιστορίες του Luis Mateo Díez
Ανθολόγηση, Μετάφραση: Ολυμπία Θεοδοσίου // * Το γράμμα, Luis Mateo Díez. Κάθε πρωί φτάνω στο γραφείο, κάθομαι, ανάβω την λάμπα, ανοίγω τους φακέλους και πριν ξεκινήσω την καθημερινή μου εργασία, γράφω μία γραμμή στο μακροσκελές
Περισσότερα -
Ποίημα | “Η ψυχή του Καλλιτέχνη: Κώστας Βαρώτσος”
Του Παναγιώτη Καμπάνη // * Η ψυχή του Καλλιτέχνη, Κώστας Βαρώτσος Κοιτάζω και βλέπω ουρανό, ή μήπως θάλασσα; Δεν ξέρω. Ότι και να ‘ναι, γίνονται ένα με τη γη. Τρία τα στοιχεία της φύσης,
Περισσότερα -
Ποίηση: “Κάθε καλοκαίρι”
Της Σοφίας Αγραπίδη // * Κάθε καλοκαίρι Κάθε καλοκαίρι μετρώ τα βότσαλα που λούζονται στα κύματα. Αναζητώ τα λόγια που μου ‘λεγες παιδί, στο λιόγερμα. Εκείνα τα λόγια που καμιάς θάλασσας το άγγιγμα, δεν
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα: “Aδυναμία” & “544”
Του Αντώνη Κηπουρού // * ΑΔΥΝΑΜΙΑ Έτσι πάει ο κόσμος Ανάμεσα σε μικροχαρές Που τις θεωρεί μεγάλες Γιατί δεν θα δει μεγάλες Οι μεγάλες έχουν απαιτήσεις Που δεν τις αντέχει Ακόμη έτσι πάει και στις
Περισσότερα -
Στην παλιά πόλη και το κάστρο της Άγκυρας
Γράφει ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης // Κάποτε εδώ ψηλά, ετούτα τα περήφανα τείχη πρόσφεραν άμυνα και προστασία των διαμενόντων από τους όποιους εισβολείς. Σήμερα υπενθυμίζουν παλιές ξεχωριστές στιγμές της ιστορίας, ξεσκονίζοντας λησμονημένες και σκονισμένες σελίδες της. Ο λόγος για
Περισσότερα