Fractal
Home / Ποιήματα / 5 ποιήματα
26/05/2021, 8:25 πμ

5 ποιήματα

Γράφει ο Νικόλαος Ρουσόπουλος-Τσίγκρας // *

 

 

 

 

 

Αίθουσα αναμονής

 

Άμα αποδέχεσαι την παραδοχή της απατηλής ύπαρξής σου

χωρίς αμφιβολίες ή αναστολές, τότε λανθάνεις.

Θα σε αναγκάσουν να μπεις σε αίθουσα αναμονής,

μα θα ήταν προαιρετική τούτη η

στάση σου. Περιτριγυρισμένος από τα κιγκλιδώματα

της ίδιας σου της σιωπής, θα ανεχτείς

την ταραχή και την αλαζονεία

ενός μετριοπαθούς ανθρώπου.

 

 

 

Εκκρεμής εγγραφή

 

Ρεμβάζεις, αλλά αναγκασμένος να δεχτείς

την πληθυντική παρουσία της ιστορικής κατάπτωσης,

υποχωρείς.

Συσσωρεύεις την εναπομείνασα λήθη

αποθεωμένος από την ιαχή μιας λιμνάζουσας

ταραχής.

Ταλαντεύεσαι μέσα στην απροσδιοριστία του χώρου

απογοητευμένος από απαράμιλλο ενθουσιασμό

που έχεις κιόλας ξεχάσει.

 

 

 

Στην Αλίκη

 

Δες πως βυθίζομαι στα όνειρα.

Θέλω να μου περιγράφεις την παραμικρή λεπτομέρεια

αυτής της καθοδικής πορείας

 

Αν παραλείψεις οτιδήποτε,

το λάθος δικό μου θα ’ναι.

Τα όνειρα είναι μεγάλα σαν σπηλιές

κι εγώ μικρός κι αδύναμος.

 

Πεταλούδες που γελάνε είναι

οι πιο πιστοί σου σύντροφοι,

ψάρια πάνω σε κυπαρίσσια

θα σου δείχνουν το δρόμο.

Μα εγώ καθώς βυθίζομαι

θα ψάχνω το μυρμήγκι. Και

συ πρόσεξε, τη διαδρομή

να περιγράφεις,

τις υποσχέσεις σου,

μη

λησμονήσεις.

 

 

 

Σαν τον Ορέστη

 

Η μέρα ξάπλωσε στον κόσμο

σαν ένα παιδί που γελά.

Κι εγώ δεν κατάφερα καλά-καλά

να καταλάβω πώς με διαπέρασαν

χιλιάδες λικνίσματα αμφίσημων

ονείρων.

 

Και άρχισα να κατρακυλώ. Έσπασα

το λεπτό φάσμα της συνείδησής

μου, από μέσα βγήκαν διαπεραστικά

σαλπίσματα των τριών μεγάλων

θεών, σαν να με καταδίωκαν.

 

Κι ένιωσα αδύναμος και

αξιολύπητος σαν τον Ορέστη.

Εγώ, που υπήρξα σεσημασμένος

αναρχικός της ύπαρξής μου.

 

 

Ακριβώς μετά τα μεσάνυχτα σ’ ένα εστιατόριο

 

Αν μια γυναίκα σε κοιτάζει

μη δώσεις σημασία

μη της δώσεις την παραμικρή ευκαιρία

να σού μιλήσει.

Να κοιτάς γύρω σου για να βλέπεις

αλλά να μην κρίνεις ποτέ πριν

δεις.

 

Εν τω μεταξύ,

ένα δέντρο θα φυτρώνει απέναντί σου.

Οι καρποί του θα ’ναι οι δικές σου κερδισμένες ευκαιρίες,

οι ρίζες θα ’ναι οι πρώτες σου αποβλέψεις.

 

Στο μεσοδιάστημα,

η γυναίκα θα σου δώσει την ευκαιρία

για άπειρες στοχαστικές προσαρμογές

ενός πεπερασμένου έπους.

 

Αλλά συ μη νοιαστείς, να κοιτάς

μόνο το δέντρο.

 

 

 

 

 

* Ο Νικόλαος Ρουσόπουλος-Τσίγκρας γεννήθηκε στην Κρήτη το 1999. Το 2011 μετακινήθηκε οικογενειακώς στο Βόλο. Από το 2017 ζει σε διάφορες χώρες του εξωτερικού. Γράφει πεζά και ποιήματα στα ελληνικά και αγγλικά. Το 2020 εκδίδει την πρώτη ποιητική συλλογή, το “Πρώτο Σκαλί” με τις εκδόσεις Οσελότος.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top