Fractal

14 Μαΐου – Άουγκουστ Στρίντμπεργκ

Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //

 

Ο Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, που έφυγε σαν σήμερα το 1912, ήταν Σουηδός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ζωγράφος.Η τραυματική παιδική ηλικία εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του, της χρεοκοπίας του πατέρα του και της ζωής με τη μητριά του επηρεάζει καθοριστικά τη ζωή του. Το υπερευαίσθητο, αντιδραστικό, οξύθυμο και καχύποπτο παιδί στην ενήλικη ζωή του ζει μια έντονη εσωτερική περιπέτεια, που τρέφει το μισογυνισμό του και την απέχθειά του για το γάμο και την οικογένεια.

 

 

Πολλά από τα έργα του, που αναφέρονται στην πάλη των δύο φύλων, είναι αριστουργήματα ψυχολογικής ανάλυσης. Έχει γράψει θεατρικά έργα κάθε σχολής – ρεαλισμός, νατουραλισμός, συμβολισμός, ιστορικό δράμα, ονειρόδραμα, εξπρεσιονισμός.
Όπως έγραψε σ’ ένα θεατρικό του σημείωμα ο Άγγελος Τερζάκης – “Η γυναίκα θ’ ασκήσει πάνω στη ζωή του Στρίντμπεργκ μια αλλόκοτη και αντιφατική έλξη… Έχει συνειδητοποιήσει όσο κανένας άλλος το δραματικό, το σχεδόν μοιραίο βάρος του θηλυκού στοιχείου μέσα στη ζωή… Έβλεπε στην πάλη άντρα – γυναίκας μια στοιχειακή αναμέτρηση, που παίρνει διαστάσεις φυσικού νόμου”.

Το 1869 έκανε τα πρώτα του συγγραφικά βήματα με το έργο του “Ελεύθερος_στοχαστής” και λίγο αργότερα, το 1872, με το έργο του “Ο κυρ Όλοφ”. Στο θέατρο γνώρισε την επιτυχία με “Το ταξίδι του τυχερού Πέτρου”. Ακολούθησαν, “Ο πατέρας” και η “Δεσποινίς Ζυλί”, δύο έργα που έχουν μεταφραστεί μεταξύ άλλων και από το ελληνικό θέατρο.

Το βασανισμένο πνεύμα του βρίσκει καταφύγιο στο σβεντενμποργκικό μυστικισμό. Είχε προηγηθεί όμως η πνευματική του κατάρρευση από τον καιρό που έμαθε πως ο Νίτσε – με τον οποίο αλληλογραφούσε στα τέλη του 1888 – παραφρόνησε. Έφτασε στο απόγειο της κρίσης στο Παρίσι στα 1895 – 1896. Κλείστηκε σ’ ένα ιδιωτικό σανατόριο για να βρει την ψυχική του γαλήνη. Η υγεία του αποκαταστάθηκε σύντομα, μα δεν μπόρεσε να αποβάλλει τις ψυχικές ιδιορρυθμίες του.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, η μοναξιά του, μετά τους τρεις αποτυχημένους γάμους του, γίνεται μαρτυρική. Συνδέεται με τη νεαρή ηθοποιό Φάννυ Φάλκνερ, γνωρίζοντας επιτέλους κοντά της μια ήρεμη κι ευτυχισμένη ζωή. Το 1912, στα 63 χρόνια του, πεθαίνει στη Στοκχόλμη από καρκίνο του στομάχου.

 

————-«… ζήσαμε τη ζωή μας χωρίς να την καταλάβουμε, τη ζήσαμε σα μικρά παιδιά γεμάτα φαντασίες και όνειρα, γεμάτα ιδανικά και ψευδαισθήσεις. Ώσπου επιτέλους ξυπνήσαμε με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά κι αυτός που μας ξύπνησε ήταν κι αυτός υπνοβάτης…» (Ο Πατέρας, 1887)

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top