“ΖΗΝΟΒΙΑ Η ΘΕΑΤΡΙΝΑ” στο πάντα ποιοτικό, ποιητικό, ανυπότακτο “Studio Κυψέλης”
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *
Οι θεατρίνοι αποκτούν μία επαγγελματική «έξιν» (για να μην πω «διαστροφή»): φέρονται υπερβολικά, ομιλούν επιτηδευμένα, μεγεθύνουν τη λεπτομέρεια και βάζουν κάτω από το μικροσκόπιο τις ανθρώπινες σχέσεις.
Κάτι παρόμοιο ποιούν και οι σκηνοθέτες, οι δραματουργοί, απαξάπαντες οι καλλιτέχνες και λογοτέχνες που εμπλέκονται με την θεατρική πρακτική και συνυπογράφουν την σκηνική σύμβαση.
Αυτό βεβαίως απαλύνθηκε κάπως με τον στανισλαβσκισμό, με τον νατουραλισμό, με τις απόπειρες σκηνικής αληθοφάνειας, με την κινηματογραφική υποκριτική, ενώ η τηλεοπτική παρέμεινε διεθνώς γκροτέσκα.
Στο συγκεκριμένο έργο, όλα περνούν μέσα από την θεατρική εκζήτηση: μεγάλες χειρονομίες, επιτηδευμένη εκφορά λόγου, υπερβολική παντομίμα, ενώ ο αυτοσχεδιασμός υπολείπεται χωλαίνων.
Βεβαίως, η ιστορία τής γιαγιάς (και της μάννας) τής μεγάλης Κυβέλης είναι άκρως ενδιαφέρουσα, ούτως ή άλλως, ακόμα κι όταν δεν σημαίνεται ευθαρσώς, αλλά υπολανθάνει κάτω από στρώματα θεατρολογικής παραφιλολογίας.
Ιδιαίτερα δυσχερές το υποκριτικό έργο τής Άντας Χριστίδου, που επωμίζεται τον πολλαπλό ρόλο συγγραφέως-ερμηνεύτριας (ευτυχώς που δεν το σκηνοθέτησε κιόλας – αφέθηκε στα έμπειρα χέρια τού καλαίσθητου Γιώργου Λιβανού και στην επιμέλεια τής χοροκίνησης από τον πολύπειρο Σίμωνα Πάτροκλο).
Περίμενα περισσότερες παύσεις και σιωπές, περισσότερη μουσική ίσως (on stage αλλά και off-stage, σαν να έρχεται κάπου από μακριά).
Γιατί οι άξιοι κατά τα άλλα συνθέτες μουσικοί δεν τολμούν και δεν αφήνονται να μεγαλουργήσουν; Ο Έλληνας έχει στις φλέβες του τον ρυθμό.
Μετά τα πρώτα λεπτά κι αφού έχουμε εξοικειωθεί με τον υποκριτικό κώδικα, που παραπέμπει στα μπουλούκια που όργωναν την μισο-οθωμανική Ελλαδίτσα τού δέκατου ένατου αιώνα, ερχόμαστε στην κατάσταση εκείνη όπου ο θεατής αφήνεται να απολαύσει τα χωροχρονικά συμφραζόμενα, παραλείποντας λεπτομέρειες, αφαιρώντας τα περιττά και συνδημιουργώντας την δική του εσωτερική, παραλλαγμένη πραγματικότητα. Κάθε παράσταση κι από ένας (τουλάχιστον) εμπλουτισμός τού ατομικού υποσυνειδήτου, αλλά και της Συλλογικής Συνειδητότητας. Αυτό νιώθω κάθε βράδυ που προσέρχομαι ευλαβής στους ναούς τού Διονύσου προκειμένου να μεταλάβω των αχράντων μυστηρίων τής Παγκόσμιας Πανανθρώπινης (και όχι μόνον) Ψυχής. Φυγή στο υπερπέραν είναι κάθε θεατρική πράξη. Μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, αλλά και – ταυτόχρονα – να αποστασιοποιηθούμε από τα όποια πάθη μας.
Τελικά, «δεν υπάρχει τίποτα το προσωπικό», όπως απεφάνθη ο Αύγουστους Στρίντμπεργκ στο νεκροκρέβατό του. Μόλις το συνειδητοποιήσουμε, λυτρωνόμαστε ευθύς παρευθύς.
Μόνον που προς τούτο απαιτείται ζυγός αριθμός δεκαετιών…
Ιδιαίτερη παράσταση. Μοναδική. Σαγηνευτική. Αλλιώτικη. Μην την χάσετε.
Η πρωτοτυπία προσωποποιημένη.
info:
https://www.ticketservices.gr/event/zinovia-i-theatrina/?lang=el
«Ζηνοβία η Θεατρίνα»
της Άντας Χριστίδου
STUDIO ΚΥΨΕΛΗΣ
(Σπετσοπούλας 9 και Κυψέλης, Κυψέλη)
Πρεμιέρα: Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022
Σάββατο 21.15 & Κυριακή 18.15
Ένας θεατρικός μονόλογος αφιερωμένος στη ζωή των μπουλουκιών μέσα από τα μάτια μιας θεατρίνας που αφηγείται την ζωή της με γλαφυρό τρόπο. Έρωτες, πάθη, ζήλειες και μυστικά αναμειγνύονται σε μια εκρηκτική αφήγηση . Περιγράφονται υπαρκτά πρόσωπα στην ιστορική διαδρομή του θεάτρου, από μια απόγονο τους την Άντα Χριστίδου, που έγραψε και παιζει αυτόν τον μονόλογο. Με ευαισθησία και μαεστρία βρήκε συνοδοιπόρο τον Γιώργο Λιβανό στη σκηνοθεσία. Τη μουσική έγραψε ο Γιάννης Ζουγανέλης και τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Αντώνη Χαλκιά.
- Kείμενο – ερμηνεία: Άντας Χριστίδου
- Σκηνοθεσία- φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός
- Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
- Σκηνικά – κοστούμια: Αντώνης Χαλκιάς
- Επιμέλεια χοροκίνησης: Σίμωνας Πάτροκλος
- Φωτογραφίες: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης
- Μοντάζ – Teaser: Αντώνης Μανδρανής
- Logo παράστασης: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης
- Δημόσιες σχέσεις: Ζωή Τριανταφυλλίδη
- Προγραμματισμός: Mάνος Τσιβιλής
- Τεχνική υποστήριξη: Ιπποκράτης Βαφειάδης
- Παραγωγή: ΕΛΞΙΣ ΘΟΚ
* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Θεατρικός Μονόλογος «Φρέγια»
30/04/2024, 8:10 μμ -
“Praxis 9: Ο καιρός των κρίσεων” Φεστιβάλ Σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου
30/04/2024, 8:09 μμ -
-
✩ «1984» του George Orwell από την ομάδα «Ars Moriendi» στο θέατρο «ΑΝΕΤΟΝ»
23/04/2024, 8:29 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Φωτεινή Ναούμ: «Το ασυνείδητο έχει μια κρυφή γοητεία»
Συνέντευξη στην Βιολέττα – Ειρήνη Κουτσομπού // * Η Φωτεινή Ναούμ αγαπά με πάθος το γράψιμο, λατρεύει να αποτυπώνει στο χαρτί καταστάσεις και ήρωες μοναδικά ανεπανάληπτους. Μας παίρνει απ’ το χέρι, το κρατά ζεστά και μαλακά οδηγώντας μας
Περισσότερα -
“Υπόγειος χιών”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
Γράφει ο Κώστας Θ. Ριζάκης // υπόγειος χιών στην συμπαραστάτη, ποιήτρια Χριστίνα Καραντώνη, δυσαν- άγνωστον του χθες κι «έλεος» του νυν άηχο χιόνι σημαδούρα ενού σεισμού ακριβό ση- μείον να τσαλαβουτάς σε κόσμους παρελθόντες νεραϊδονιές πυρρίμαχες γριές
Περισσότερα -
✔ 13+1 ερωτήσεις για ένα νέο βιβλίο και τον συγγραφέα του: Γιώργος X. Θεοχάρης «Δίφορη μνήμη»
Συνέντευξη στην Τζένη Μανάκη // Η Δεσφίνα της Φωκίδας, ορεινό χωριό στους πρόποδες του Παρνασσού, γενέθλιος τόπος του συγγραφέα, τόπος φιλόξενος στον κόπο και στον πόνο, αναδύεται στη Δίφορη μνήμη μέσα από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, μέσα από
Περισσότερα -
Ποίημα: “Το εικοσάρικο”
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη // Το εικοσάρικο Ένα χαμένο εικοσάρικο χαμένο στη φόδρα του παντελονιού μου. Εκείνη τη στιγμή που το χρειαζόμουν, τράβηξε την αντίληψη του νου μου. Κύλησε στη φόδρα του παντελονιού, κρύφτηκε για να μην
Περισσότερα -
☆ «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου σε καλοκαιρινή περιοδεία
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // Πρόλογος Τιμώντας τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τα 113 χρόνια από τη γέννηση της Διδώς Σωτηρίου, η Gr Entertainment World Ltd περιοδεύει στη χώρα την παράσταση «Ματωμένα Χώματα». Το εμβληματικό έργο της
Περισσότερα -
Παράξενα ξενοδοχεία που χαμογελούν
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Γιώργος Παυλόπουλος: «Όσο πιο μακριά από το σπίτι», διηγήματα, εκδόσεις Στερέωμα Πόσες διαφορετικές εκδοχές έχει η πρόσληψη μιας απλής φαινομενικά φράσης, ωστόσο με έντονη συναισθηματική φόρτιση; Όσο πιο μακριά από το σπίτι. Κάποιος
Περισσότερα -
Διήγημα: “Χέρι”
Γράφει η Άζη Γουζίου // * Χέρι Τι είναι ένα χέρι; Δάχτυλα, παλάμη, τένοντες κι αρθρώσεις; Χέρι μικρό, μεγάλο, ανδρικό, γυναικείο, παιδικό. Χέρι απ’ όλες τις Ηπείρους και τις φυλές. Γέρικο σαν του παππού
Περισσότερα
