Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Στέφαν Τσβάιχ, που έδωσε τέλος στη ζωή του σαν σήμερα το 1942, ήταν Αυστριακός συγγραφέας, δημοσιογράφος και βιογράφος. Στον κολοφώνα της λογοτεχνικής του καριέρας στις δεκαετίες 1920 και 1930, ήταν ένας από τους
Περισσότερα
Της Γιώτας Αναγνώστου // -Για πάντα; -Για πάντα. -Ορκίσου. -Ορκίζομαι. Λόγια. Λόγια που τ’ ακούει ο χρόνος και στα γέλια ξεκαρδίζεται. Λόγια άγουρων εραστών. Υποσχέσεις και όρκοι βραχύβιοι. Λόγια που χάριζε ο Γιάννης στη Μαρία, ασυλλόγιστα. Λόγια
ΠερισσότεραΤης Μαίρης Πέστροβα // Η ξανθιά κυρία στο δελτίο καιρού πάσχιζε να πείσει τους τηλεθεατές για την ραγδαία αλλαγή του καιρού. «Σήμερα Παρασκευή, ο καιρός θα είναι ζεστός. Η θερμοκρασία θα φτάσει στους 32 βαθμούς. Το Σαββατοκύριακο θα
ΠερισσότεραΓράφει η Νόπη Ταχματζίδου // * Νίκος Παπάνας «Σε ανακηρύσσω νικήτρια», εκδόσεις Ιωλκός Τη μακρά παράδοση των θετικών επιστημόνων που διακονούν την ποίηση ως αποκούμπι ψυχής έρχεται να συνεχίσει ο Νίκος Παπάνας με τη συλλογή «Σε ανακηρύσσω νικήτρια»,
Περισσότερατης Κατερίνας Καριζώνη // * O Φώτης ήταν παλαιοπώλης, κοντός με φαλάκρα, λεπτό μουστάκι κι αιχμηρό βλέμμα, ίσως του εμπόρου που σε ζύγιζε από μακριά, πάλευε για να συντηρήσει τις τρεις γυναίκες του, όπως έλεγε: δυο κόρες και μια
ΠερισσότεραΤου Χρήστου Κεραμίδη // * ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΟΡΑΜΑΤΑ Ας γίνουμε ταξιδευτές και όχι ταξιδιώτες στους δρόμους μιας τελευταίας επιστροφής. Ας ανεβάσουμε με πελώριο πείσμα τους φλόκους στα μπάρκα της ελπίδας, αναστρέφοντας την πορεία μας στους
ΠερισσότεραΓράφει η Αθηνά Ν. Μαλαπάνη // * Κατερίνα Λιβιτσάνου-Ντάνου, «Στη σκιά του κόσμου», εκδ. Βακχικόν Η νέα ποιητική συλλογή της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου, Στη σκιά του κόσμου από τις εκδόσεις Βακχικόν περιέχει μια σειρά από ποιήματα κοινωνικού χαρακτήρα, εμπνευσμένα
ΠερισσότεραΤης Αρετής Στραφιώτου // * Απέναντι από το νεκροταφείο και δυο σπίτια πιο πέρα από το σπίτι της θειας μου, έμενε ο Φώτος. Την ηλικία του δεν την ξέρω ακριβώς, υπολογίζω ότι ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος από μας. Αν
Περισσότερα
Του Στρατή Παρέλη // Η όψη του κόσμου… Απίθανο απλωμένο το απόγευμα: ζεύει την λιακάδα σε ύμνο. Άφταστο φως και όπως να εισχωρεί εντός της αδέξιας ύλης. Αέναο τσούγκρισμα να προδώσουν όλα την μορφή τους. Αφηρημένος
ΠερισσότεραΓράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Θεοχάρης Παπαδόπουλος «Είπαμε ψέματα πολλά», εκδόσεις Κέδρος O Θεοχάρης Παπαδόπουλος ασχολείται κυρίως με την ποίηση όμως το 2019 τον βλέπουμε να κάνει ένα εκδοτικό άνοιγμα με την κατηγορία «διήγημα». Έτσι το βιβλίο του «Είπαμε
ΠερισσότεραΓράφει η Φωτεινή Σαλιακέλλη // Χρύσα Νικολάκη «Γυναίκα Σαολίν», εκδ. Δρόμων Θέλω ξεκινώντας, να ευχαριστήσω την κ. Νικολάκη, για την εμπιστοσύνη της και την ευκαιρία που μου έδωσε, να ασχοληθώ με την νέα της ποιητική συλλογή «Γυναίκα Σαολίν»
ΠερισσότεραΤης Ελένης Γκίκα // «Για μια συντροφιά ανάμεσά μας», μια παλιά μας συνέντευξη Το πρώτο που κάναμε ήταν να ταΐσουμε τα περιστέρια. Σε ένα στενό μπαλκονάκι στην Ακαδημίας που ίσα- ίσα τα χωρούσε. Νεράκι, μπισκότα… τα περαιτέρω
ΠερισσότεραΓράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Βίκυ Τελίδου Μητρούλια «Τη νύχτα που μίλησε η σιωπή», εκδ. Βακχικόν H Bίκυ Τελίδου Μητρούλια κάνει απολογισμό ζωής και συναισθημάτων στην πρώτη της συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Κρυφοκοιτάει τη ζωή της,
ΠερισσότεραΓράφει η Διώνη Δημητριάδου // «Εξόριστα καλοκαίρια» / «Στις ράγες της μνήμης» δύο ποιητικές συλλογές του Ιωάννη Σ. Παπουτσάκη, από τις εκδόσεις βακχικόν Δεν καταφέραμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο αδελφέ μου Όμως δεν κατάφερε κι ο κόσμος ν’
ΠερισσότεραΣιμόν, η κάθαρση μέσα από την αυτοτιμωρία Η «Σιμόν» ξεκίνησε αρχικά ως πεζογράφημα. Το θεώρησα απλό: θα έβαζα τρία πρόσωπα σε ένα δωμάτιο να συνδιαλέγονται και θα άφηνα να ξετυλιχθεί η υπόθεση, χωρίς να γνωρίζω ποιο θα ήταν
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Κώστας Μαυρουδής «Η αθανασία των σκύλων», εκδ. Πόλις Με εξαιρετικό συγγραφικό εύρημα τον σκύλο, ο συγγραφέας ανατέμνει ζωή, ιστορία και τέχνη. Αγγίζει τον χρόνο, το εφήμερο στ’ ανθρώπινα και τον θάνατο, μετατρέπει ένα
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Στασινού // Τηλέμαχος Κώτσιας «Σινική μελάνη», εκδ. Πατάκη «Οι πέτρινες σκεπές της πόλης, γυάλιζαν σαν ασημένιες -εξ ού και Αργυρόκαστρο- το φρεσκοπλυμένο καλντερίμι κάτω από την αυλή σαν να σε καλούσε για ένα περπάτημα μέσα
ΠερισσότεραΤης Καλλιόπης Πολενάκη // Η κουρτίνα Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια κουρτίνα. Μα όχι από τις απλές, όχι, διόλου τέτοια μάλιστα, γιατί πρέπει να σας πω αν δεν το γνωρίζετε πως υπάρχουν πολλών λογιών από δαύτες.
Περισσότερα
