Συνέντευξη: Βιβή Δασκαλοπούλου // * Φωτογραφία © Δασκαλοπούλου Βιβή Φωτογραφία και κινηματογράφος πολλές διαφορές και ομοιότητες μαζί, χαρακτηριστικό της φωτογραφίας στατικότητα ενώ του κινηματογράφου η κίνηση, ομοιότητα η δημιουργία απεριόριστων συναισθημάτων και επικοινωνία χωρίς όρια και
Περισσότερα
Της Πέρσας Ζηκάκη // * Για ποια ταξίδια μου μιλάς; τα ταξιδεμένα ή τα αταξίδευτα; Τα πρώτα είναι πια γραμμένα στο libro d’ oro της μνήμης, τα άλλα, εκείνα με το Α κεφαλαίο είναι κάποιες αόριστες υποψίες
ΠερισσότεραΓράφει η Εύα Μοδινού // Τον Οκτώβριο του 2018, στα πλαίσια μιας περιπατητικής εξόρμησης, βρέθηκα στο Φράγμα του Μαραθώνα. Κοιτάζοντας το πάνω από τον δρόμο είχα την αίσθηση ότι ήμουν στην κορυφή μιας κατασκευής που συνέδεε το
ΠερισσότεραΓράφει η Μαρία Λιάκου // «Ο Εκκλησιαστής», Απόδοση: Θάνος Σαμαρτζής -Εκδόσεις ΔΩΜΑ-2017 «Όλα για το τίποτα, είπε ο Εκκλησιαστής. Όλα είν’ ανώφελα, όλα για το τίποτα. Μία είναι η μοίρα των ανθρώπων, δίκαιων και άδικων, φτωχών και
ΠερισσότεραΓράφει η Κλεοπάτρα Ζαχαροπούλου // * Η διαφορά μεταξύ της σωστής λέξεως και της περίπου σωστής λέξεως είναι ίδια με την διαφορά μεταξύ αστραπής και πυγολαμπίδος. Mark Twain Σύμφωνα με τον Sapir «η γλώσσα είναι αποκλειστικά ανθρώπινη
ΠερισσότεραΓράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Βαγγέλης Αθ. Τσουράπας – Χρυσόστομος Ν. Καλαντζής, “Ο γελαστός ρινόκερος”, μυθιστόρημα, εκδόσεις Δρόμων, Αθήνα 2019, σελ. 191. Ένα υπέροχο, ξεχωριστό και πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα, πέρα από τα όρια του “noir” και του
ΠερισσότεραΤης Βάνιας Σύρμου // * 7+1 καλοκαιρινά χαϊκού Άγκυρα ρίχνω· τη σκέψη πια λικνίζει Αιγαίου αύρα. Μάτια ταξίδια σ ’ορίζοντα γαλάζιο- αλλάζω ρότα. Χάραξε ο χρόνος σημάδι τ’ όνομά σου σε πεύκου
ΠερισσότεραΤης Όλγας Δημοσθένους Καλύβα //* ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗΝ Κορυφαίε των αρίστων συ, ποιητά ρηξικέλευθε στην κρίση, στην επιτήδευση ανοικτίρμων. Αλεξανδρινό, βαθιάς μελαγχολίας κι απρόσιτο, κείνο το αγέραστό σου το διεισδυτικό σου Βλέμμα εκ του προσωπείου
Περισσότερα
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Τάσος Γουδέλης «Η γοητεία των υποσχέσεων», εκδ. Πατάκη, σελ. 160 Μια ιδιαίτερη συλλογή διηγημάτων που είναι ταυτόχρονα αναγνωστική και λογοτεχνική πρόταση. Τα διηγήματα, όπως και η ζωή, δεν είναι μονάχα οι πράξεις αλλά
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Κώστας Θ. Καλφόπουλος «Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με φόνο», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 160 «Τη μέρα που δεν επέστρεψε ο αστυνόμος Μπέκας», «Γειά σου, Σούλα, ή Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με φόνο», «Το μυστήριο
ΠερισσότεραΤης Σοφίας Αγραπίδη // * “Η ελπίδα της ανατολής” Αχνοφέγγει το ροδόχρωμα φέρνοντας το φως μετά από το πιο βαθύ σκοτάδι. Αρχινίζουν το τραγούδι τους τα χαμοπούλια και τα όνειρα μοιάζουν με αναστάσιμες φλόγες
ΠερισσότεραΤης Πέρσας Ζηκάκη // * Λόγια, αυτά τα χάρτινα καραβάκια της ζωής μας Ας ταξιδέψουμε για λίγο, με σκέψη αλλά και με λόγια. Αυτά τα χάρτινα καραβάκια της ζωής μας. Ας το αποτολμήσουμε, κάνει καλό στην υγεία. Ο
ΠερισσότεραΤου Σπύρου Σερετίδη // * Η αγάπη της μικρής Άβης για τα ζώα ήταν μεγάλη. Το όνειρό της ήταν να δημιουργήσει μια μεγάλη φάρμα ζώων. «Μωρέ εγώ θα την κάνω!» επαναλάμβανε κάθε τόσο στους φίλους της
ΠερισσότεραΓράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // «Η αρχιτεκτονική της ύπαρξης», Ελένη Γκίκα, Εκδ. Καλέντη «H αρχιτεκτονική της ύπαρξης» είναι ένα βιβλίο για την ασάλευτη ζωή, τη χτισμένη με λέξεις. Ένα βιβλίο για την αιώνια προσμονή. Το ποιητικό υποκείμενο νοσταλγεί στιγμές
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Οι βιβλιοπώλες, ξαφνιάζονται. [Γράφτηκαν το 2006 αυτά] Επόμενο μάλλον να μην μπορούν να τα υποστηρίξουν. Ό,τι γνωρίζουμε, αγαπάμε. Όλα τ’ άλλα είναι σα να μην υπάρχουν. Αλλά και ό,τι γνωρίζουμε δεν είναι κι απόλυτο
ΠερισσότεραΓράφει ο Αντώνης Καρτσάκης // * Μανόλης Πρατικάκης, “Τα Δερβενάκια των Rolling Stones”, Αρμός, Αθήνα 2021 Ποια σχέση μπορεί να έχει το 1821 με ένα διάσημο βρεττανικό ροκ συγκρότημα; Ποιες «αόρατες κλωστές» μπορεί να συνδέουν τους Rolling Stones με τον
ΠερισσότεραΕύα Μοδινού // ΔΗΛΟΣ Σ’ ετούτο το νησί αιώνες παγώνει η θάλασσα της Απουσίας∙ αντίκρυ η νεκρόπολη -η Ρήνεια- γαντζωμένη στην Άβυσσο με διαμαντένιο πλέγμα κι επάνω στους βωμούς θύτες και θύματα με δέος ν’ ανιχνεύουν το αίμα
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Αθανασέκου // * Καθισμένη στο παλιό ψηλοτάβανο καφέ, κοιτάζω τον κόσμο που περνάει. Από τα μεγάλα του παράθυρα βγαίνω σε μια πραγματικότητα άλλη. Βλέπω την πλάτη του Αγίου που τα μισά της κρύβουν τέντες από
Περισσότερα
