Fractal

Ποίημα: “Νύχτες της βροχής”

Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη //

 

 

 

 

 

[Οι “Νύχτες της βροχής”, ανέκδοτο ποίημα, γραμμένο πριν 25 χρόνια (1997), στη διάρκεια επώδυνης οικογενειακής περιπέτειας, δημοσιεύεται αναδομημένο τώρα που βιώνουμε παγκοσμίως μια πρωτοφανή, ανθρωποβόρα πανδημία…]

 

 

Νύχτες της βροχής *

 

“…Εγενήθη τα δάκρυά μου

άρτος ημέρας και νυκτός…”

(Ψ. ΜΑ΄, 4)

 

 

Πλημμύρισαν τα δάκρυα στα μάτια μου

τρέχουν από τα βλέφαρά μου σαν ποτάμι.

Στις ερημιές μαζεύω τα κομμάτια μου,

κουράστηκα να τριγυρνώ. Έχω αποκάμει.

 

Απόμεινα στη νύχτα του μυαλού μου

νυχτοκοράκι ερημικό ξεπαγιασμένο,

φτωχό μες στη φραγή του λογισμού μου,

σαν σε χωράφι ξενικό, παρατημένο.

 

Εξανεμίστηκαν ωσάν καπνός οι ελπίδες μου,

μαράθηκαν οι βιόλες στο περβάζι,

πέφτω ολοχρονίς μες στις παγίδες μου

και βρέχει στην ψυχή μου, κατεβάζει.

 

Είναι η ζωή σε μια καταστραμμένη χώρα

ένας μακρύς κι ατέλειωτος χειμώνας.

Μας ρήμαξε η καταραμένη άξαφνη μπόρα.

Όρμησε σαν επάρατος κυκλώνας.

 

Παλαιό Φάληρο, 1997- 2021

 

 

* Το ποίημα τούτο, “Νύχτες της βροχής”, δεν έχει καμιά σχέση με τη συλλογή ποιημάτων μου που φέρει τον ίδιο τίτλο.

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top