Του Νίκου Τσούλια // Πολλά έχουν γραφτεί, γράφονται και θα γράφονται στον αιώνα τον άπαντα για το τι είναι αγάπη, για το πόσο τη θέλουμε, για το αν την καλλιεργούμε. Είναι η απόλυτη βεβαιότητα: Όσο υπάρχει άνθρωπος θα
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Ρημαγμένο λαγκάδι μας Οι απαρχές του πάντα ήταν ένα μυστήριο για τον παιδόκοσμο του μικρού χωριού μου. Ίσως γιατί ερχόταν από ένα σημείο του ορίζοντα που προκαλούσε κάποιο είδος φόβου. Έβγαινε μέσα
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Το τι είναι σημαντικό και τι όχι είναι μια δύσκολη, μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Άλλωστε, δεν υπάρχουν σαφή όρια μεταξύ τους. Ένα συνεχές είναι. Και παράλληλα υπάρχει πάντα η υποκειμενικότητα, που διαφοροποιεί την εικόνα. Αλλά
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Μία ομιλία εμπνευσμένη για την τεχνητή νοημοσύνη σε εκδήλωση του ΕΑΠ στην Αθήνα παρακολουθήσαμε με έντονο ενδιαφέρον. Ο κ. Παναγιώτης Αναστασιάδης, καθηγητής του πανεπιστημίου της Κρήτης, καθήλωσε το ακροατήριο για μια ώρα σε ένα πολύ δύσκολο
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Το 2100 οι άνθρωποι έπαψαν να διαβάζουν βιβλία. Όλη μέρα στον πληροφοριόκοσμο του ίντερνετ. Και όταν κουράζονταν, κολλούσαν στην τηλεόραση. Οι εικόνες ήταν το μεγάλο πεδίο της ζωής τους. Πολλοί άρχισαν να μην ξέρουν να
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Ατέλειωτοι χειμώνες, τρελά όνειρα… Ήταν δύσκολες, πολύ δύσκολες, οι ατέλειωτες βροχερές μέρες τα χρόνια εκείνα τα φτωχικά χρόνια, αλλά έκρυβαν και μια ξεχωριστή χαρά. Και άμα η καταιγίδα δεν άφηνε τα
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Η σκέψη μας πουθενά δεν σταματά. Δεν αρκείται στα κατακτημένα όσα και να έχει κατανοήσει. Είναι πάντα στην παραμεθόριο των πραγμάτων παλεύοντας με το άγνωστο – με αυτό τρέφεται. Κάθε νέα εξήγηση της πραγματικότητας
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις, χωρίς να χρειάζεται καν τις ερωτήσεις. Ευριπίδης Χρόνος: αφεντικό ή υπηρέτης; Ο χρόνος δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι φοβερά αδιάφορος στο ερώτημα μας, στην αγωνία
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Βαθιές οι ρίζες τους στην ιστορία, πανίσχυρος ο κορμός τους στη λαϊκή παράδοση, πάμπολλα τα κλαδιά τους με τις πολλαπλές εκφράσεις τους σε αλλοτινούς καιρούς και σε διάφορους τόπους, πλούσια η ανθοφορία τους με τις
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Ό,τι έχεις αγαπήσει από τα πρώτα σου βήματα, ό,τι έχεις λατρέψει ως κομμάτι ακριβό της ομορφιάς σου, ό,τι έχεις κάνει παρέα κάθε μέρα στην πορεία της ζωής σου.. Ε, αυτό είναι έρωτας. Πόσο ωραίο είναι
Περισσότερα
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // Πρόλογος Βιρτουόζος, δεξιοτέχνης, ταλέντο, διάνοια. Με αυτές τις λέξεις περιέγραφαν στη δεκαετία του 1760 ένα μέλος της οικογένειας των Μότσαρτ. Όχι τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους, αλλά τη Νανέρλ Μότσαρτ! Πάνω στις δικές της
ΠερισσότεραΓράφει η Κωνσταντίνα Βουγιούκα // * Ψυχή έσεται Τα πράγματα ήταν φαινομενικά απτά. Μα η μοναξιά τα έκανε να μοιάζουν τόσο δυσπρόσιτα και μακρινά. Τα φρένα μέσα σε μιαν απέραντη σκοτεινιά και το
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Σύρρου // * Από την ανέκδοτη συλλογή “Λογότυπα” Θερινή συγχορδία η ακινησία κατανυκτική, παύση ολοκλήρου λουσμένη τη νυχτερινή δροσιά του θέρους ώσπου ανέμισε πυρρόξανθη η χαίτη του ορίζοντα κι ο μέγας ήλιος, μαέστρος
ΠερισσότεραΤου Σπύρου Παύλου // Στο φίλο, ζωγράφο Νίκο Κακουλίδη που το άκουσε πρώτος και επέμενε «Ο Θεός, λίγα λεπτά μετά την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων, έριξε μια τελευταία ματιά στις παρακλήσεις των επιβατών των δύο αεροπλάνων, άχρηστες πια,
ΠερισσότεραΓράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Ρακίνας «Φαίδρα», Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης, εκδ. Σοκόλη, 2017, σελ. 112 Ο διάσημος Γάλλος ποιητής και ακαδημαϊκός Racine, Jean Baptiste (1639-1699) μαζί με τον Μολιέρο και τον Κορνήλιο, αποτελούν την τριανδρία του γαλλικού δραματολογίου
ΠερισσότεραΑπό την ανανεωμένη και συμπληρωμένη έκδοση του βιβλίου «Το σύνδρομο του Οδυσσέα» Κεφάλαιο: Mια τελική ματιά. Φοίβος Ι. Οικονομίδης «Το σύνδρομο του Οδυσσέα» Η αόρατη μάχη του Ψυχρού Πολέμου, εκδ. ΚΨΜ, σελ. 784 Το «σύνδρομο του
Περισσότερα
«Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΜΑΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ» Επεξεργασία γραμματοσήμων – συνοδός ψυχικού ταξιδίου: Φραγκίνος Θεοδώρου Επιμέλεια αλληλογραφίας – ταχυδρόμος – συνοδός ψυχικού ταξιδίου: Αγγελική Ριαλά Χρόνος – τόπος: κάποτε, πάντοτε, κάπου, παντού Μέσο αποστολής: μνήμη και … καρδιά Σινιόρ
ΠερισσότεραΤου Νίκου Τσούλια // * Carlyle in his Garden (after H Allingham), Etching,c1881 Όχι, η Έκθεση δεν είναι απλά και μόνο ένα μάθημα στο σχολείο όπως όλα τα άλλα. Και αν αυτό δεν συμβαίνει, οφείλεται σε
ΠερισσότεραΤης Ζωής Δικταίου // * Χαμογέλα, έχεις μια μόνο ζωή, την εξαντλείς και φεύγεις Κοιτάχτηκε λοξά στον καθρέφτη. Ύψωσε το ποτήρι. Μια αχτίδα μπαίνοντας από το φεγγίτη έπαιξε στη βάση του γυαλιού. Ήπιε την τελευταία γουλιά. Φορτωμένη παραξενιές,
ΠερισσότεραἮρθες! ἦρθες! πλημμύρισε ἡ χαρά μου κ᾿ ἡ λαχτάρα μὲ σφίγγει νὰ μὲ πνίξη. Ἦρθες, ὅσο κι᾿ ἂν μάκρυνεν ὁ χρόνος, ὁ ἴδιος χρόνος τὴν πόρτα σοὔχει ἀνοίξει. Μαρία Πολυδούρη Πατέρας συναντά το παιδί του σε κάποιο
ΠερισσότεραΓράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // “Η διαφήμιση” «Καλημέρα σας. Παρακαλώ θα μπορούσα να μιλήσω με την οικοδέσποινα, την κυρία Τσιρίδου;» «Γιατί, μ’ εμάς τους οικοδεσπότες δεν κάνει να μιλήσετε;» «Μα αστειεύεστε; Και βέβαια μπορώ. Το θέμα
ΠερισσότεραΓράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη // Σε αυτό το συγγραφικό ταξίδι μου που υπήρξε τρικυμιώδες, συνάντησα «τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες» σε μια θάλασσα ταραγμένη από τα μεγάλα κύματα της οικονομικής κρίσης. Η «Τρικυμία», ένα επικό έργο 120.000 λέξεων ή
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Οι αδέσποτες κυράδες των Αθηνών Τις συναντάς σε κάθε γωνιά της Αθήνας, στις κεντρικές λεωφόρους, στα πάρκα, στα στενά δρομάκια, στις πλατείες, αλλά και στα προάστια. Οι ωραίες, οι ανεξάρτητες κυράδες των
ΠερισσότεραΓράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Μετά τον πόλεμο» του Ερβέ Λε Κορ, σελ. 576, εκδ. Εικοστού Πρώτου Μπορντό, 1950: λίγα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Θαρρείς πως οι πληγές έχουν γιατρευτεί, ο κόσμος επιστρέφει δειλά
ΠερισσότεραΓράφει ο Νίκος Τακόλας // * Ερμιόνη Σαββίδου «Ανάσα και φωνή», εκδ. Ζήτρος Η Ερμιόνη Σαββίδου είναι ποιήτρια χαμηλών τόνων και έντονων εννοιών. Η πορεία της στη λογοτεχνία και στην Τέχνη είναι μακρά και συνεχής. Η
ΠερισσότεραΤης Γιώτας Αναγνώστου // Ο Τζίμης έκλεψε την μπάλα και έτρεξε προς το καλάθι. Η Ελένη έκλεψε την καρδιά του Μιχάλη. Έβγαλε μια selfie όπως στα χέρια την κρατούσε και την πέταξε. Η Ταμάρα έψαχνε ποιος της
Περισσότερα
