✩ «Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού». Μια ταινία που θέτει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα υποτίθεται ότι λύνει.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας //
«Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού». Μια ταινία που θέτει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα υποτίθεται ότι λύνει.
Ο Σκορτσέζε στα χειρότερά του. Μπέρδεψε τον «Νονό» με τον Μάρλον Μπράντο, το γουέστερν με τον Κλαρκ Γκέϊμπλ, τις ταινίες με Ινδιάνους και καουμπόηδες, το ψυχολογικό θρίλερ, το αστυνομικό μυθιστόρημα, το νουάρ, το μπαρόκ, τον λαϊκό εξπρεσσιονισμό, τον κινηματογραφικό μελοδραματισμό (όπως κυρίως εκδηλώνεται στον «Τιτανικό») κι έφτιαξε ένα ευπώλητο (πολυδιαφημισμένο) μεταμοντέρνο αμάλγαμα που έχει τον ατελείωτο.
Και καλά ο Ρόμπερτ ντε Νίρο. Αυτός ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ κι ΌΤΑΝ ΘΕΛΕΙ …παίζει!!!
Καλή και η ινδιάνικης καταγωγής νέα σταρ Λίλι Γκλάντστοουν που της εύχομαι να μακροημερεύσει στο σκληρό Hollywood και να μην τυποποιηθεί πριν καν απογειωθεί.
Εκείνος όμως ο σιτεμένος πρώην καλλονός Λεονάρντο Ντι Κάπριο ΕΙΝΑΙ ΜΙΜΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΣ, σαν πολλές εγχώριες έθνικ-σταρ (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες ΔΕΝ θίγουμε). Τόση ψευτιά στα γκρο-πλαν έκανε μπαμ στη μεγάλη οθόνη, ειδικά εάν κάθεσαι στις τρεις πρώτες σειρές. Ελάχιστες φορές παρασύρεται από τον συμπρωταγωνιστή του κι από κούραση ή αφηρημάδα αφήνεται στον βαθύ ρόλο του. Τι ρόλος κι αυτός! Εάν ήταν πραγματικός ηθοποιός κι όχι μίμος θα έπλαθε έναν ντοστογιεφσκικό ήρωα, ήταν όμως τόσο ρηχός κι αναμενόμενος, τόσο επαναλαμβανόμενος, τόσο Μάρλον Μπράντο (με τον υποτιθέμενο προγναθισμό του) που αηδίασα!!! Ναι, αυτό είναι το σωστό ρήμα. Κι επειδή έφτασα σε μια ηλικία που αποφάσισα να εκφράζομαι σταράτα, απλά και καθαρά ΔΕΝ ορρωδώ προ καλλιεπείας…
Εντάξει, καλή η ταινία, ενημερωτική. Ξεπλένει το κακό κάρμα των αρπακτικών κι εκμεταλλευτών λευκών που εξανδραπόδισαν τους πνευματικούς και εναρμονισμένους με την Γη κατοίκους τής αμερικανικής ηπείρου λίγο πριν εισβάλλει ο συφιλιδικός και δύσμορφος Κορτέζ. Όμως πέρασαν στο ντούκου και οι εμφύλιοι μετά των ίδιων των Ινδιάνων και η πολυπολιτισμικότητα μιας εποχής που μας φαίνεται μακρινή κι ομοιογενής…
Εάν ήμουνα απόγονος εκείνων των αδικημένων θα διαμαρτυρόμουνα σθεναρά για αυτή την κινηματογραφική κακοποίηση. Είναι σαν κινηματογραφικός βιασμός, επαναλαμβανόμενος, αναπαράσταση (δίχως κατ’ αντιπαράστασιν) του αρχικού…
Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο Μάρλον Μπράντο έστειλε μια Ινδιάνα να παραλάβει αντ’ αυτού το Όσκαρ. Κάτι ήξερε αυτός από υποκρισία!!!
Μην απορήσετε λοιπόν εάν η Λίλι Γκλάντστοουν τιμηθεί με βραβείο Όσκαρ γυναικείου ρόλου μετά βαΐων τε κλάδων.
Το κοινό κι η Ιστορία όμως έχουν την τελευταία λέξη.
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΈΝΑΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΑΚΟ ΑΧΤΑΡΜΑ…
Info: https://www.athinorama.gr/
Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού, Killers of the Flower Moon, 2023, Έγχρ., Διάρκεια: 206′, 4, Δραματική, Aμερικανική
Στη δεκαετία του 1920, ο νεαρός Έρνεστ Μπέρκχαρτ επιστρέφει από τον Μεγάλο Πόλεμο στην Οκλαχόμα, μπαίνει υπό την προστασία του θείου του Γουίλιαμ Χέιλ και εμπλέκεται σε μια σειρά δολοφονιών Ινδιάνων.
Σκηνοθεσία:
- Μάρτιν Σκορσέζε
Με τους:
- Λίλι Γκλάντστοουν
- Λεονάρντο Ντι Κάπριο
- Ρόμπερτ ντε Νίρο
- Τζέσι Πλέμονς
*Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός https://konstantinosbouras.gr
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“Οι Αντίπαλοι”. Στα γήπεδα της επιθυμίας
30/04/2024, 8:07 μμ -
“Ripley”. Ο ασπρόμαυρος κόσμος των επιθυμιών
30/04/2024, 8:06 μμ -
Για την ταινία «Εμφύλιος πόλεμος». Μια ανολοκλήρωτη προφητεία
23/04/2024, 8:23 μμ -
“Το Ναυάγιο”. Στις ξέρες της τηλεθέασης
23/04/2024, 8:22 μμ -
✩ «Normal People». Ψυχική υγεία και εγωισμός
16/04/2024, 8:11 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Το αρχετυπικό στοιχείο στα παραμύθια
Γράφει η Μάριον Χωρεάνθη // Παντολέων Φλωρόπουλος «Η πολιτεία των λουλουδιών», Εικονογράφηση: Χρήστος Παπανίκος, Εκδ. Μυρτιά Τα παραμύθια δεν είναι μόνο για παιδιά. Ή, μάλλον, όπως ο ίδιος ο Παντολέων Φλωρόπουλος επισημαίνει στο επιλογικό σημείωμα του βιβλίου
Περισσότερα -
Φεμινισμός και πολιτική στην ποίηση της Neşe Yaşın: Μια γενναία φωνή από την Κύπρο
Γράφει η Δήμητρα Δημητρίου // Με τον τίτλο Απαγορευμένοι κήποι (Αθήνα: Βακχικόν, 2019) κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά ανθολογία ποιημάτων της σημαντικότερης σύγχρονης Τουρκοκύπριας ποιήτριας, Neşe Yaşın (1959- ). Η Yaşın σφράγισε με την παρουσία
Περισσότερα -
«Το δράμα έχει άπειρες εκφάνσεις, και οι άνθρωποι έχουν την τάση να θεωρούν ως πεπρωμένο τους μόνο αυτό που στο τέλος τους συνθλίβει»
Γράφει η Άννα Ρω // Νίκος Δημητρόπουλος «Ο οφειλέτης», εκδ. ΚΨΜ, σελ.182 Ο Νίκος Δημητρόπουλος, όπως ο Καμύ στο αφήγημά του «Ο Ξένος», δημιουργεί ένα πρόσωπο με ένα ισχυρό χαρακτηριστικό δια μέσου του οποίου διαχέονται στην μυθιστορηματική ατμόσφαιρα
Περισσότερα -
“Λασίθι, Τόπος Μέγας” – Επετειακό αφιέρωμα στη γιγαντομαχία του Λασιθιού. Αφήγημα (απόσπασμα)
Της Ζωής Δικταίου // «Η Μάχη του Λασιθιού». Ρουσσέτος Παναγιωτάκης Λασίθι, Τόπος Μέγας Η Μοίρα του τόπου ανασηκώνει το φουστάνι. Μεγαλώνουν τα σύννεφα πάνω από τον κάμπο. Μάης μήνας, μα τούτα τα χαμηλοζωσμένα ανέφαλα
Περισσότερα -
Ποίημα: “Η πόλη και το σώμα”
Γράφει η Τσαμπίκα Χατζηνικόλα // Η πόλη και το σώμα Τριγύριζα στους δρόμους της πόλης που αγάπησα. Κι όσο ταξίδευα μέσα της τόσο αυτή μεταμορφωνόταν και κλεινότανε στον εαυτό της. Μαζί της άλλαζα και
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ζωή”
Της Βίκυς Φιλιππίδου // * Ζωή Γεννιέσαι και ξεκινάς να ψηλαφίζεις τον κόσμο Με τα υπερευαίσθητα πόδια σου· Στη ζούγκλα σέρνεσαι ή πετάς· Η ζωή σου ολόκληρη μια μάχη Για να μην σε εντοπίσει κανένα
Περισσότερα -
Το σκοτεινό πάρτυ των Mechanimal !
Από τον Γιάννη Παναγόπουλο // Mechanimal δεν είναι κάτι στατικό. Είναι το trip του Γιάννη Παπαϊωάννου (γνωστός στην electro πιάτσα και ως ΙΟΝ) γύρω από την εξελικτική πορεία μιας «σιαμαίας» γέννας. Electro ήχος και ανεξέλεγκτος θυμός σε ένα
Περισσότερα
