Fractal

Ποίημα: “Νυκτερινό”

Γράφει ο Πάνος Χατζηγεωργιάδης //

 

 

 

 

 

“Νυκτερινό”

 

 

Είν’ η ώρα που πάει η ψυχή στα ουράνια

και της νύκτας το πέπλο θε να κρύψει τη θλίψη

τα θροίζοντα φύλλα, του Μαγιού τα στεφάνια

κι όλη φύσις παλεύει, στοργικά να σε κρύψει.

 

Οι αγάπες που είχες ως κεριά που σβηστήκαν

σε χωριό φαντασμάτων και γλυκιά μουσική

δεν υπήρξαν ποτέ τους κι αν υπήρξαν, χαθήκαν

και κανείς δεν θα στέκει πια για σένα εκεί.

 

Μόνο ο άνεμος μένει ταπεινή συντροφιά σου

κι οι σκιές απ τα δέντρα να σου γνέφουν δειλά

μη σε μέλλει αν μένει μοναχή η καρδιά σου

η ζωή πάντα τρέχει, το ποτάμι κυλά.

 

Κι αν εχάθη η αγάπη που χες μές την καρδιά σου

και το ψέμα του κόσμου πιο σκληρά σε πληγώνει

μοναχοί περίπατοι να ναι η αμοιβή σου

γιατί μόνοι μας ζούμε και πεθαίνουμε μόνοι!

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top