Fractal

Ποίημα: “Λαβωμένες ώρες “

Γράφει η Χρυσάνθη Καραούλη //

 

 

 

 

 

Λαβωμένες ώρες 

 

Τούτες τις λαβωμένες ώρες

με μάτια βουρκωμένα στη θύμησή σου

δεν βρίσκω λέξεις να σου γράψω.

Με χέρι τρεμάμενο

ζωγραφίζω σιωπές

στιγμών που άλλοτε

φτερούγιζαν χαρούμενα

πολύχρωμες πεταλούδες

και η καρδιά σκιρτούσε

από προσμονή να αγγίξει

την αγαπημένη εικόνα

και να ταξιδέψει μαζί της

εκεί όπου η χαρά

αντάμωνε τη σκέψη

και τα σώματα αδημονούσαν

να χορέψουν σε ρυθμούς

μεθυστικής σαγήνης.

Ο ουρανός πέταξε

το γαλάζιο μανδύα του

ντύνοντας με χρώμα γκρι

τη φουρτουνιασμένη θάλασσα

που μέσα στα αλμυρά της δάκρυα

κρύβει τόσα…κι άλλα τόσα

μύχια μυστικά ερώτων

που ναυάγησαν και χάθηκαν

στα ερέβη του άγριου βυθού

χωρίς να νιώσουν

έστω ένα τελευταίο

στοργικό χάδι από ψυχές

που ποτέ ξανά

δεν θα φιλιώσουν.

Τι κρίμα να χωρίζουν

έτσι οι άνθρωποι.

Τι κρίμα που και η δική μας

αγάπη, σαν άλλη αυτόχειρας

πνίγηκε, στων στεναγμών

τα αφρισμένα κύματα.

Άκου…Άκου πως κλαίει!

Τ’ όνομά σου φωνάζει!

Ακούς;

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top