Fractal
Home / ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ / ✩ Ο Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας γράφει για τον εικαστικό Κώστα Σπυρόπουλο στο Fractal
23/08/2023, 9:52 πμ

✩ Ο Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας γράφει για τον εικαστικό Κώστα Σπυρόπουλο στο Fractal

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας //

 

 

 

Στον επίσημο ιστότοπό του (www.kostas-spiropoulos.com) ο Κώστας Σπυρόπουλος δεν αυτοδιαφημίζεται αλλά κρύπτεται πίσω από τις λέξεις που ελάχιστα προσφέρονται όταν καλούνται να «μεταφράσουν» μία επινοημένη εικόνα πυκνής σημασιοδότησης.

 

Η παρακμή τού Δυτικού Πολιτισμού ως «πηγή δυστυχίας» έχει και την ανάλαφρη «ποπ» πλευρά της. Δεν είναι όλα στη ζωή βαρύγδουπα. Ο Ιόλας δημιουργώντας το φαινόμενο Γουόρχολ έδωσε στη βιομηχανική καταναλωτική κοινωνία ένα αισθητικό άλλοθι προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει και στο χώρο των ιδεών, παράγουσα πολιτιστικά προϊόντα που δεν κρίνονται ανάλογα με τις συνυποδηλώσεις τους, αλλά αυτά καθεαυτά ως εναύσματα στον φροϋδικό φούρνο τής ηδονής, που μπορεί να μην είναι υψικάμινος, συντείνει όμως στο αειθαλές τού Δέντρου τής Ζωής, ακόμα κι αν φυτοζωεί…

 

Μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους κι έναν τρίτο που εξελίσσεται σε άλλα χωροχρονικά μήκη και πλάτη επηρεάζει όμως την διεθνή συνειδητότητα, αφού όλα πια κρίνονται σε πανανθρώπινη κλίμακα, είτε πέτυχε είτε όχι η περίφημη παγκοσμιοποίηση.

 

Οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ευχάριστη «ελαφρότητα τού είναι», ακόμα κι αν είναι πρόσφυγες σε έναν υλιστικό πολιτισμό, έχοντας προ πολλού αφήσει πίσω τους την Εδέμ. Ο παράδεισος όμως τής προτεχνολογικής αθωότητας χάσκει μπροστά τους, περισσότερο δελεαστικά κι απ’ το τραγούδι των Σειρήνων, πιότερο σαγηνευτικά κι από το «κουτί τής Πανδώρας», ΠΡΙΝ ανοίξει, φυσικά…

 

Ο Εσταυρωμένος δεν μπορεί να συναγωνιστεί τις αλλεπάλληλες βιομηχανικές επαναστάσεις. Περιμένει την ανάστασή του, όπως ο Προμηθέας Δεσμώτης, στον Καύκασο, που όταν κι εάν γίνει «λυόμενος», αυτό δεν θα σωθεί, αν και καταγεγραμμένο γεγονός στο Συλλογικό Ασυνείδητο.

 

 

Οι γυναίκες είναι το άλας τής γης, χαρίεσσες υπάρξεις, με τα ομπρελίνα τους, με τη σεμνότητά τους, με την αιδώ που συναγωνίζεται τα νάζια τους, είναι αλεξήλιες κι αλεξίκακες, αλεξίσφαιρες όμως όχι, αφού είμαστε όλοι διάτρητοι στα βέλη τής διαφήμισης, άτινα ψευδείς ανάγκας παράγουσιν αενάως. Υποδόρια κριτική τής μόδας αποτελούν αυτοί οι ιδιοφυείς, αφαιρετικοί πίνακες τού Κώστα Σπυρόπουλου, που παραπέμπουν στις φιγούρες από το θέατρο σκιών, στην πάλαι ποτέ παιδική «ιχνογραφία», στα κινούμενα σχέδια, στα κόμικς…

 

Και η άμιλλα; Ο ολυμπισμός, ως ιδεώδες; Το «ευ αγωνίζεσθαι»; Μέσα σε τόσα αναβολικά και προωθήσεις προϊόντων, μήπως απομένει κι αυτή η έννοια ως παρακαταθήκη, μουσειακό απολίθωμα για τις μέλλουσες γενεές, να τη βρουν και να την κλωνοποιήσουν από τις απολιθωμένες πλέον τρίχες μιας κεφαλής στεφανωμένης με ένα απλό (επίχρυσο έστω) κλαδί ελιάς;

 

Το περιστέρι, ως σύμβολο ειρήνης, γύρω από το χημικό σύμβολο τού Υδρογόνου, αλλά όχι και του νερού. Αλλού γίνεται απλός, υπερκόσμιος αγγελιαφόρος, με ουράνιες διαστάσεις.

 

Απειλητικές ακόμα κι οι πεταλούδες, ως ανάμνηση των ψυχών που ξεπουλήσαμε στο βωμό τού κέρδους, ανανεωμένες, αναγνωρίσιμος, αλλά κι εξωπλασματικές, αλλοδιαστασιακές, επίβουλες και επίφοβες, επιτιθέμενες εις τους αγνούς οφθαλμούς που δεν συνδέονται πάντα με το εγκεφαλικό κέντρο τής όρασης.

 

 

Και στο τέλος τι μένει από αυτή τη θέαση των παραθύρων που αφήνει να ανοίξουν αποκαλύπτοντας το εσωτερικό τοπίο του ιατροφιλοσόφου δημιουργού Κώστα Σπυρόπουλου;

Η νοσταλγία μιας όχι αναπόδραστα χαμένης παιδικότητας, μιας Εδέμ που είναι ακόμη εκεί, όσο κι αν μας πέταξαν έξω κι η κλειδαριά σκούριασε κι η πύλη καλύφθηκε από τόνους λάσπης.

Η φυλακισμένη Υλοενέργεια τείνει να ξαναγυρίσει στο Φως. Και το Φάος νοσταλγεί τη σκοτεινή μήτρα που το γέννησε, που του έδωσε ζωή.

Μία ζωγραφική δισδιάστατη που απλώνεται σε πολλά επίπεδα σαν βεντάλια, σαν πλισέ φούστα γύρω από τις γάμπες μιας Αφροδίτης τής Μήλου που δεν έχει ανά-καλυφθεί.

Θα είμαστε εκεί και όταν αναστηθεί ο αλυσοδεμένος στο αεροπλάνο θεός του και όταν η πρόσφυγας Αφροδίτη θα πάρει τούς ηλιόλουστους δρόμους μας φορώντας φούστα πλισέ κάτω από χαριτωμένο ομπρελίνο.

Θα είμαστε εκεί όταν τα περιστέρια παραδώσουν το μήνυμα και ανοίξουμε τον φάκελο.

Θα είμαστε εκεί όταν οι πεταλούδες μεταμορφωθούν σε ψυχές μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας.

Θα είμαστε εκεί όταν η διαφήμιση θα είναι πλέον περιττή και η μόδα κενό γράμμα στο χρονοντούλαπο τής Ιστορίας.

Θα είμαστε εκεί, όταν περνώντας την πόρτα που οδηγεί στη Γη της Επαγγελίας θα δούμε όλες τις πινακίδες, όλες τις επιγραφές, όλες τις προσόψεις ζωγραφισμένες από τον Κώστα Σπυρόπουλο!!!

 

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής-κριτικός (https://konstantinosbouras.gr)

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top