Fractal

Ποίημα: “Κοινή μοίρα”

Γράφει η Ελένη Λιντζαροπούλου //

 

 

 

 

 

 

ΚΟΙΝΗ ΜΟΙΡΑ

 

Στον Χρήστο

 

Έχω μιαν ορφάνια κάτω απ’ το δέρμα μου

σκίζει τις αλαβάστρινες αντοχές μου

περνάει στους δακρυϊκούς πόρους μου

καταστρέφει τις οσμές

γδέρνεται με τις μνήμες μου

Κάτω από την ροδιά

δίπλα στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας

σε ένα τεράστιο χειροποίητο τίποτα

όλα εξανεμίζονται

όλα ταράζονται και ακινητοποιούνται ταυτόχρονα

Παρακολουθώ τα πόδια μας να βαδίζουν μέσα σε τζιν παντελόνια

Καπνίζουμε βαριά τσιγάρα και οι φωνές μας αδειάζουν από τις νότες τους

Δεν χιόνιζε ποτέ, κανένα χριστουγεννιάτικο βράδυ μας

Δεν μας έλειπαν όμως οι κόκκινες κορδέλες και μια κοινή πίκρα, αξεπέραστη

Ύστερα χτύπησε το καμπανάκι

Ήταν η ώρα

Εσύ θα έφευγες πρώτος, νωρίς, μόλις λίγες ημέρες πριν τη γιορτή σου

Και σε είχα μαλώσει τόσο πολύ που με ενοχλούσε πια ο καπνός σου

στην τελευταία μας κοινή απώλεια

 

 

29/12/2021

Ελένη Λιντζαροπούλου, από την αδημοσίευτη ποιητική σύνθεση Προφητικόν.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top