Fractal

Έξι ποιήματα

Του Αντώνη Κηπουρού // *

 

 

 

 

 

ΠΡΩΤΟΦΑΝΤΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

 

Πρωτόφαντη Πρωτομαγιά

Λουλούδια και τραγούδια για τους άλλους

Πρωτόφαντη Πρωτομαγιά

Ποιος άραγε να σκέφτεται τους άλλους

Αυτούς που τα τραγούδια δεν ακούνε

Αυτούς που τα στεφάνια τους βαραίνουν

Έλεος πια δεν έχει η χαρμολύπη

Κουκλάκια το μηχάνημα επιλέγει

Κερδίζεις , δεν κερδίζεις , δεν το νοιάζει

Τη νόρμα του κισμέτ να συμπληρώνει

Πεθαίνει αυτός που μένει να θυμάται

Ν΄ αναρωτιέται για το ποιος και τί και πότε

Πώς η ζωή του στέρεψε σαν βρύση

Πως η πνοή του έγινε βαριά ανάσα

Πως η λιακάδα του θα είναι συννεφόκαμμα

Πως ο χιονιάς θα ‘ναι νερόπλυμα

Πως η αγκάλη θα ‘ναι άδεια

Πως το κενό δεν το γεμίζεις με τα λόγια

Πως η αγωνία μέρα νύχτα

Είναι σαράκι μιας ζωής

Πέρνα τη λύπη απ’ τη χαρά

Και κοίτα τί αφήνει

Ποιανής η σβήστρα είν’ δυνατή

Ποιανής το γράμμα αντέχει

Δεν θέλω έτσι τη ζωή μου να προγράφω

Θέλω να έρθει μια στιγμή και να μου πει

Πως η ζαριά που έριξα έπιασε πάτο

Να δω τί κάνω, να το πιάσω απ’ την αρχή

Αυτό το άπιαστο που μου ‘φυγε και πάει

 

 

 

546

 

Φαίνεις ξεφαίνεις το σκουτί

Που ‘ναι να μου χαρίσεις

Αν είναι και δεν μ’ αγαπάς

Μη μου το χαλαλίσεις

 

 

 

547

 

Σηκώνουμε μονάχοι το σταυρό μας

Διαλέγουμε μ’ αγάπη τον εχθρό μας

Τσακίζουμε στα δυο τον εαυτό μας

Και ξαναγράφουμε το ριζικό μας.

  

 

 

548

 

Τηλεγραφόξυλα

Σπίτια παλιούρια

Μέσ’ τα σαράβαλα

Ζωή καινούργια

 

Στους χωματόδρομους

Σύννεφα σκόνης

Είναι το πάπλωμα

Της επομένης

 

Στο διαολόρεμα

Όλο κοιτάζω

Να δω τη φόρα του

Κατά πού βγάζω

 

Της απουσίας μας

Την εμπειρία

Την καπηλεύονται

Σαν ευκαιρία

 

Αναποφάσιστος

Μέσ’ το χαρμάνι

Που κανονίσανε

Να μας τρελάνει

 

Ο,τι κι αν έγινε

Εμάς βαραίνει

Ο,τι κι αν κάνουμε

Δεν αλαφραίνει

 

Το παρατράγουδο

Που μας παιδεύει

Θέλει τα ρέστα μας

Και κοροϊδεύει

 

 

 

ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

 

Ένα παράθυρο

Μόνο μου φτάνει

Να ‘χω τη θάλασσα

Να μου ξεπλένει

Όλα τα βρώμικα

Που ‘χω στη μέρα

Ξέρω για σένα

Είσαι στα ίδια

Ξέρω τί έψαχνες

Μα στα χαμένα

Όμως αν μ έβαζες

Μέσ’ τα ψαγμένα

Σίγουρα εύρετρα

Θα ‘χες για μένα.

 

 

 

550

 

Ούζο τσίπουρο κρασί

Ελιξίρια ζωής

Σαν φανούν τα ζόρια μας

Του κοσμάκη όπου γης

 

Σ΄ αυτά που όλο γίνονται

Το πρόγραμμα ποιος βγάζει

Ποιος ξέρει τί και πώς θα βγει

Σαν πέσει το χαλάζι

 

Τί γίνεται, ποιες αλλαγές                                                                                                                     

Θα ΄ρθούν να μας χτυπήσουν

Έρωτας θα ‘ναι ή συμφορά

Να μας κορφολογήσουν

 

Θέλω να ‘μαι αφύλαχτος

Πως τη ζωή γουστάρω

Αλλά της μοίρας τ’ όρντινο

Θα ‘θελα να τεστάρω

 

Το ξέρω, αναλώσιμος

Πως είμαι κι ό,τι κάτσει

Δεν θα κολλήσω σ’ όλα αυτά

Θα βλέπω ως να περάσει              

 

 

 

 

* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top