Fractal
Home / Ποιήματα / Ποίημα: “Εξάρχεια εδώ”
23/03/2021, 8:35 μμ

Ποίημα: “Εξάρχεια εδώ”

Γράφει η Έλενα Μπέη // *

 

 

 

 

 

Εξάρχεια εδώ

 

ξημεροβραδιαζόμαστε μπροστά σ’ ένα

παντοπωλείο· σεργιανίζουμε ανάμεσα σε

σπίτια οικοδόμων και διανοούμενων·

προσπερνούμε τα Σκιαδικά, συνεχίζουμε

προς τα Δεκεμβριανά, καταλήγουμε στου

Πολυτεχνείου τα παιδιά: μας αρέσει να

περιπλανιόμαστε εντός των συνόρων των

κρεμαστών μας κήπων

 

το ‘80 γράφαμε στίχους και τραγούδια και

πουλούσαμε κασέτες: μύρiζε μπάφο κι άνοιξη

τώρα μυρίζει χημικό αέριο και νέα εποχή· τις

νύχτες ακούμε να αναμετριούνται με τους

μπάτσους και τους τελευταίους επιζώντες

τηλεφωνικούς θαλάμους

 

πρωί πρωί το φιλοσοφούμε στο κουρείο κι

όταν βγαίνουμε έξω μας αγκαλιάζει το γκρι

το μπετόν και η βρωμιά των τοίχων· μα μόλις

σηκώνουμε ανάστημα μας ποτίζει το

πορτοκαλοπράσινο των κρεμαστών μας

κήπων

 

στην πλατεία πίνουμε καφέ παρέα με

βιβλία, βαπόρια, ασπρόμαλλους

επαναστάτες που πουλάνε βιολογικά σε

γυάλες· στην πρωτεύουσα των πολιτικών

βιβλιοπωλείων η μεγαλύτερη μπίζνα τα ερ-

μπι-εν-μπι και το εμπόριο λαθραίων τσιγάρων

 

συμμορφώνω το περιβάλλον σας· και χάρτινα

είδη και ξύλινα είδη και σιδερικά είδη και

ακίνητα είδη παίρνω – αχ, παλιατζή, είναι πολύ

αργά· εξευγενισμένοι τουρίστες σε προσπερνούν

μπας και τσιμπήσουν σε κρίσιμους καιρούς

ό,τι μπορούν

 

ο ένας τοποθετεί τη βελόνα

ο άλλος το οπτικό σκόπευτρο·

ο ένας τη βαράει

ο άλλος τον ζουμάρει·

ο ένας σουτάρει το φιξάκι

ο άλλος ένα Αθηναϊκό θεαματάκι·

ο ένας τρώει φλας και την ακούει

ο άλλος του κρατάει το φλας στη μούρη·

ο ένας φωνάζει ρε φιλέ πήγαινε σπίτι

αλλά είναι πιά πολύ αργά

 

να του τα πούμε; εδώ λέμε Μαρξ

για κάλαντα· λα-λαλα-λαλα

μετεπαναστατικά εξάρχεια

λα-λαλα-λαλα, είσ’ η τελευταία

αντάρτισσα, μια τρισδιάστατα

καπιταλιστικά περικυκλωμένη

με το χώμα κάτω από την κόκκινη

φούστα σου βαβυλωνιακά

ξεπουλημένο, από τους εκπροσώπους

του νέου αυταρχισμού

 

μας εκτελούνε με γιούρο-ντούμ-ντούμ

γιούρο-ντούμ-ντουμ γιούρο-ντούμ-ντούμ

στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μας περνούμ’

κάποιοι παραδίνουν αναρχικούς κήπους

και γη: μα εσύ ιδεολόγα δεν έχεις παραδωθεί

 

κυριακάτικα καθόμαστε στου λόφου

τα σκαλιά: παθιαζόμαστε με τα πολιτικά

τις καταλήψεις και τα ερωτικά· και τις

νύχτες μας ρίχνουν σφαίρες τα μαύρα

πουλιά που τα παίζουν πλέον χρυσά

 

κι είσαι η μόνη που βάζεις σε

νοικοκυραίους φωτιά ν’ αποτρέψεις

σαν καρβουνόσκονη μιαν αυγή·

αυτοσχεδιάζεις τις πιό χρωματιστές

λαϊκές κι όταν σου λένε πως είναι αργά

λες: σιγά! μετακομίστε τις νεραντζιές

σε όσα μας έχουν απομείνει μπαλκόνια

 

 

 

 

 

 

* Η Έλενα Μπέη σπούδασε Θεατρικές Σπουδές, Γερμανική Φιλολογία και Ψυχολογία στο Μόναχο. Εργάστηκε σε θέατρα ως βοηθός σκηνοθέτη και στην Αφρική ως δημοσιογράφος. Τρία βιβλία της έχουν εκδοθεί στη Γερμανία. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες γερμανικής ποίησης και γερμανικά και αυστριακά λογοτεχνικά περιοδικά.

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top