Του Θεόδωρου Τσιμπόγλου // Στην Ουκρανία Στην Ουκρανία η γαλήνη, κι η ειρήνη είναι άγνωστη. Σε έναν πόλεμο βρίσκεται, σε μια θηριωδία απάνθρωπη. Σκοτάδι και φλόγα υπάρχει, στο κάθε ανθρώπινο βλέμμα. Παντού θρήνος και
Περισσότερα
Γράφει ο Ελισσαίος Βγενόπουλος // κολάζ με το κύπελλο γεμάτο γαλάζιο φως στο δεξί με την πρόσκληση πιο λεπτή κι απ’ τη στιγμή στο φάρυγγα κι ένα κομμάτι ήχο φυσαρμόνικας βγήκε στους δρόμους της υπομονής να ζυμώσει
Περισσότερα
Του Δημήτρη Περπέρ // Κραυγή αφύπνισης που αποζητά αποδέκτες για στοχασμό. Μια που οι κοινωνικές νόρμες μας αποχαύνωσαν. Μικρή η βόλτα μου στον κόσμο τούτο, κι’ ακόμα πιο μικρή στην ιστορία του. Κράτησα όσο μπόρεσα,
Περισσότερα
Του Σπύρου Παύλου // * Είμαι βυθισμένος στην ανάγνωση του βιβλίου «Η κοκκινοσκουφίτσα παντού» του Ζιλμπέρ Λασκό. Έξω χιονίζει. Απολαμβάνω τις πίτες, αλειμμένες με βούτυρο, που μου έφερε η εγγονή μου, και δεν ακούω το κτύπημα
Περισσότερα
Της Αφροδίτης Διαμαντοπούλου // * Σπασμένος καθρέφτης Περπατώ ξυπόλητη ακροβατώντας σε σπαράγματα πολλαπλής ζωής, αντανακλάσεις από θραύσματα παλιού καθρέφτη Κάτω από τις πατημασιές, ήχος στεγνός, ψυχρός κατακερματισμένης ελπίδας που ματώνει. Θυμίζει
Περισσότερα
Του Κωνσταντίνου Μπούρα //* Δεν και Ζεν Το δεν υποδηλώνει νηφαλιότητα Που δεν έχουμε κατακτήσει ακόμη. Στον ανεμοστρόβιλο των παθών Περιδινούμεθα κυκλοτερώς Το ζεν προϋποθέτει Αποστασιοποίηση Αποδέσμευση Αποπροσκόλληση Αποκόμιση Τών ουσιωδών. Από την
Περισσότερα
Της Κορνηλίας Καδόγλου // * Το ξ Ξένος μέσα σε ξένους Ξάγρυπνος… Ξεπλυμένος από την ξαστεριά ξέπνοος από την αγάπη. Ξημερωμένος και ξένος σαν ξέσπασμα ξαφνικό. Ξενιτεμένος από φιλί ξορκισμένος από έρωτα ξυπόλυτος από ξεγνοιασιά. Ξεπεσμένος
Περισσότερα
Της Όλγας Καροπούλου // * Η οδός Κι έρχεται κάποτε η στιγμή που πρέπει οριστικά απ’ όπου έφτασες να αποσυρθείς, και από καθεμιά του βίου σου κακώς νοούμενη ιθαγένεια ν’ αποχωρήσεις… από το
Περισσότερα
Της Ευαγγελίας Πατεράκη // Ένα βράδυ… Να μαζεύεσαι τα βράδια νωρίς Τρομάζουν οι σκιές τα βήματα των σκιών, οι ανάσες τους πίσω σου. Να μαζεύεσαι Βιάζουν ακόμη και τα βλέμματα Αδειάζουν κι οι λέξεις, οι
Περισσότερα
Του Λάζαρου Παπαδόπουλου // Η πιο λεπτή κλωστή που έγινε ποτέ Σήμερα το δωμάτιο της, κατοικείται από το κενό. Το αγαπημένο μου φάντασμα. Έχω γονατίσει, άκου την προσευχή μου. Φέρε πίσω την μούσα μου. Είναι
Περισσότερα
Γράφει η Κατερίνα Λιβιτσάνου // H κραυγή μια μάνας Δέκα χρόνια προσπαθούσα , να σε φέρω στον κόσμο ετούτο, τον παράξενο! Ήρθες κι αναστηθήκαμε και κρατήσαμε στα χέρια μας το σύμπαν. Χαιρόμαστε που μεγάλωνες, κάναμε ό,τι μπορούσαμε
ΠερισσότεραΤου Αντώνη Κηπουρού // * Ο κόσμος είναι μια σταλιά Και η ζωή πλανεύτρα Κοίτα πόσα σου έταξε Και σου τα πήρε η κλέφτρα Ο κόσμος είναι μια σταλιά Και η ζωή μια σκάλα Μα όσο
ΠερισσότεραΓράφει ο Απόστολος Θηβαίος // * Ίδιο βάρος σωματικό, ίδιες διαστάσεις. Μεταφορές που χτυπούν μες στο σώμα. Ελάχιστα εκκρεμή μου μηνύματα, όλο υπαινιγμούς για το τερατώδες της αγάπης. Από την μαύρη πεταλούδα του μοναστηριού του Πόρου που
ΠερισσότεραΤου Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου // * Ι. Εσύ είσαι ο αριθμός 187… Είσαι αυτός ο απρόσωπος αριθμός Είσαι αυτό το αριθμημένο ψηφίο στα υπόγεια αρχεία του Κράτους μας Εσύ είσαι του Κράτους μας Εσύ είσαι το ψηφίο
ΠερισσότεραΓράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Αντόν Μπεραμπέρ «Η Μεγάλη ιδέα», Μετάφραση: Αλεξάνδρα Κωσταράκου, εκδ. Πόλις, σελ. 608 «Η Μεγάλη ιδέα» (εκδόσεις Πόλις) αποτελεί μια από τις μικρές εκδοτικές εκπλήξεις της χρονιάς που έφυγε. Ο βασικός και κυρίαρχος λόγος
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Μαρία Λαμπαδαρίδου- Πόθου «Τα μονοπάτια του Αγγέλου μου», εκδ. Πατάκη, σελ. 392 Η κάθε ζωή είναι σαν εξίσωση. Με πολλά αναπάντεχα ωστόσο απολύτως ερμηνεύσιμη αλλά εκ των υστέρων. Αυτό το δώρο μας δίδεται
ΠερισσότεραΓράφει η Τζίνα Ξυνογιαννακοπούλου // * Προσέγγιση στην ποιητική συλλογή ”Χαϊκού νήματα” του Γιώργου Ρούσκα, εκδόσεις Σοκόλη, 2017 Καθώς αφιερωμένο το βιβλίο στη μνήμη του ποιητή Γιώργου Γεωργούση, ο ποιητής Γιώργος Ρούσκας με την εισαγωγή του μας προϊδεάζει:
Περισσότερα
Της Αθηνάς Παπαδοπούλου // * Συνηθισμένες γρατσουνιές Διάλειμμα: κλειδί για την παρωδική σωτηρία απ’ το βασανιστήριο της μάθησης. Μπες κι εσύ στο βασίλειο του παιχνιδιού. Κι ο χρόνος κυλάει αλλιώτικα. Συνηθισμένες γρατσουνιές γάζες με ιώδιο.
ΠερισσότεραΤου Γιώργου Δελιόπουλου // * Για την ποιητική συλλογή της Ολυμπίας Τσικαρδάνη Ανεμώνη (εκδ. Εντύποις, 2016) Η Ανεμώνη είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Ολυμπίας Τσικαρδάνη, με την οποία εμφανίζεται στο εκδοτικό προσκήνιο και συστήνει στο
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Αλέξανδρος Παναγόπουλος // 135 ιστορικοί από όλον τον κόσμο δίνουν ραντεβού στην Αθήνα το τριήμερο 18-20 Ιουνίου στο Διεθνές Συνέδριο «Ιστορία της Ιστοριογραφίας του 20ου αιώνα – History of Twentieth-Century Historiography». Το περιοδικό Historein/Ιστορείν, το Διεθνές Δίκτυο
ΠερισσότεραΓράφει ο Άγγελος Πετρουλάκης // «Λέγε με Καΐρα», Δημήτρης Στεφανάκης, Εκδόσεις «Ψυχογιός» Πολυγραφότατος ο Δημήτρης Στεφανάκης, μας έχει δώσει τα τελευταία επτά χρόνια επτά μυθιστορήματα: «Θα πολεμάς με τους θεούς» (2010 – Πατάκης), «Μέρες Αλεξανδρείας» (2011 – Ψυχογιός), «Φιλμ
ΠερισσότεραΓράφει η Κλεοπάτρα Ζαχαροπούλου // * Ο λόγιος συγγραφέας Ιάκωβος Πιτσιπιός ή Πιτζιπιός (Χίος, 1802-1869) υπήρξε μια πολυσχιδής, ανήσυχη, μεγαλομανής, ιδιόρρυθμη και εριστική προσωπικότητα. Εργάστηκε ως εκδότης των περιοδικών Ο Φανός της Μεσογείου (Αθήνα, 1844), Αποθήκη των Ωφελίμων
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης «Το όνομά σου», εκδ. Το Ροδακιό «Τέσσερις τοίχοι», το πρώτο του μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 2000, βραβεύτηκε, μεταφράστηκε και ξαναβραβεύτηκε, καθόρισε τις βασικές συγγραφικές εμμονές του και φανέρωσε μια σπάνια λογοτεχνική
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Χόρχε Σεμπρούν “Είκοσι χρόνια και μια μέρα”, Εκδ. Εξάντας, σελ. 320 “Ποτέ δεν θα κατάφερνε να μάθει πότε άρχιζε πραγματικά αυτή η ιστορία, από πού έπρεπε να αρχίσει την αφήγησή της”. Παρ’ ότι αναρωτιέται
ΠερισσότεραΣυνέντευξη: Τζένη Μανάκη // Τατιάνα Κίρχοφ: «Ιστορίες που (δεν) είπα στον ψυχολόγο μου», Εκδόσεις Πόλις Η Τατιάνα Κίρχοφ πρωτοεμφανίζεται στην ελληνική λογοτεχνία με έντεκα αυτοτελείς ιστορίες για τα προβλήματα του σήμερα.
ΠερισσότεραTο σχέδιο πρόσφερε στον Νίκο Χουλιαρά (1940-2015) την αυτονομία που επιδίωκε στη ζωή και στο έργο του. Τα σχέδιά του δεν είναι σπουδές για μεγαλύτερα έργα, παρά αποτελούν αυτόνομες δημιουργίες με πολυάριθμες τεχνικές και διακατέχονται από τις ίδιες εμμονές
Περισσότερα«Έτσι… Μια αφήγηση» Διήγημα του Μάνου Κοντολέων ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή Επιμέλεια αφιερώματος: Ελένη Γκίκα Ό,τι ξέρω για τη Σμύρνη, είναι από τη μητέρα. Το Κε, ο Φραγκομαχαλάς, το
Περισσότερα
