Fractal

Ποίημα: “Απέναντι”

Γράφει ο Νίκος Κουβίδης //

 

 

 

 

Απέναντι

 

Κόκκινο φιλί μου μόνο

μάτια μου από ροδιά

που ‘χεις χαραγμένα χείλη

και για μάνα μια φωτιά

Ποιο σκαρί σε έχει πάρει

Σε ποια ίσαλο γραμμή

Κάνεις την ελπίδα χώμα

σαν ραβδί του Μωυσή

Σ’ ένα κάτασπρο φουστάνι

Σ’ ένα βλέμμα στο νερό

αγριόκρινο π’ αφήνει

Νιότης χρώμα στο βυθό

Φτιάνεις γόνατα ενωμένα

Με τα πέλματα ανοιχτά

Και του πέλαγου το κύμα

στεφανώνεις στα μαλλιά

 

Άγιο μου δισκοπότηρο

που ‘χεις νερό κι αλάτι

γίνε γλυκό σαν το φιλί

μην ξεγεννάς το δάκρυ

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top