Γεωγραφία
Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου //
Θυμάμαι πόσο βαριόμουν στην τάξη την ώρα της Γεωγραφίας. Ο δάσκαλος να μας μιλά για τον κόσμο λες κι όλα ήταν θέμα αναλογιών και μεγεθών. Να πρέπει να γνωρίζω ποιος είναι ο μεγαλύτερος ποταμός, το ψηλότερο βουνό, η βαθύτερη θάλασσα. Γιατί; Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Μετά, το άγχος να μη με σηκώσει στον πίνακα για εξέταση… πώς να θυμάμαι πού είναι ο τάδε νομός και τι κλίμα έχει η τάδε χώρα;
Αδιάφορα ονόματα και μεγέθη σ’ έναν χάρτη. Μέχρι που έκανα το πρώτο μου ταξίδι. Ξαφνικά, η Γεωγραφία σταμάτησε να είναι βαρετή. Όλα εκείνα τα αδιάφορα ονόματα αντιστοιχούσαν σε υπαρκτά μέρη που μπορούσα να γνωρίσω από κοντά. Αν ήθελα, μπορούσα να περπατήσω στο Σινικό Τείχος, να βουτήξω στον Ατλαντικό Ωκεανό, ν’ ακούσω τον εκκωφαντικό θόρυβο του νερού που πέφτει στους Καταρράκτες του Ιγουαζού!
Ακόμη μπορεί να ξεχνάω ποιο είναι το μεγαλύτερο φράγμα του κόσμου, ο βαθύτερος ωκεανός, το νοτιότερο κατοικημένο σημείο, η ζεστότερη έρημος… μάλλον δεν έχει τόση σημασία για ‘μένα αυτού του είδους η γνώση. Δε θυμάμαι αν αυτός που είδα ήταν ο ψηλότερος καταρράκτης στον κόσμο, θα θυμάμαι όμως πάντα, πως βράχηκα από το νερό του.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Παραδόσεις και προβληματισμοί για το Πάσχα
30/04/2024, 8:04 μμ -
Ανάσα Ζωής το Βιβλίο
30/04/2024, 7:44 μμ -
Τα παλιά σπίτια της Σινασού
23/04/2024, 8:21 μμ -
Ένα νόμισμα και η Δημοκρατία
23/04/2024, 8:19 μμ -
«Μαύρες Τρύπες», στην παραμεθόριο των γνώσεών μας
23/04/2024, 8:18 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ (Λόγος Παραμυθητικός)
Του Γεράσιμου Δενδρινού // [ Πέμπτο ποιητικό απόσπασμα από δέκα μέρη ] Σαν τον απέραντο χώρο, έτσι και η θλίψη. Το σώμα ημίγυμνο στην ταράτσα. Και χρώματα πολλά να πέφτουν πάνω του. Διαστάσεις φωτός. Κυματισμένα
Περισσότερα -
Κριτικά φύλλα (3), Σεπτέμβριος 2017: Περιδιαβάσεις, αναφορές σε έργα της τρέχουσας λογοτεχνικής και μη παραγωγής
Γράφει ο Γεράσιμος Δενδρινός // [Γ]. ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ,[i] Ινδικοπλεύστης,[ii] (μαρτυρίες, παρεκβάσεις), Κέδρος, Αθήνα 2017. Η ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ ΕΝΟΣ ΨΥΧΟΜΕΤΡΗ ΓΕΩΓΡΑΦΟΥ Α]. Ο πολυγραφότατος ποιητής, δεινός μεταφραστής, ταξιδευτής, κριτικός, δοκιμιογράφος και επιστολογράφος Γιώργος Βέης (1955-) που απασχολεί
Περισσότερα -
ΧΡΟΝΟΣ (Ο Χρόνος ταυτόχρονα δωρητής και ληστής;)
Γράφει η Δέσποινα Παπαδοπούλου // * Ο χρόνος, σκέφτομαι, ίσως είναι μια αργοπορημένη τιμωρία – για ποιο πανάρχαιο σφάλμα! Βράδιαζε. Άνοιξα το παράθυρο κι αφουγκράστηκα μακριά το αιώνιο παράπονο του κόσμου. Τάσος Λειβαδίτης Ένας ακόμη χρόνος
Περισσότερα -
Ποίημα: “Βήματα”
Γράφει ο Δημήτριος Καρπέτης // Βήματα Δεμένοι με τις άγκυρες της ακινησίας υπομένουμε μια ζωή που μικραίνει. Στο βαθυκύανο σούρουπο η ζωή ακρωτηριάζεται. Ο συρφετός των σιωπών χωλαίνει. Οι ψυχές ανταριάζουν μια βουή καλύπτει
Περισσότερα -
Η Αρχιτεκτονική της Απώλειας
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη – Αργύρη // Το δέος μου για την ποίηση το έχω πολλάκις καθομολογήσει δημοσίως. Την ικανότητά μου να την ρουφάω σαν καφέ τα πρωινά, κι αυτή την έχω διαλαλήσει. Τώρα θα προσθέσω πως αισθάνομαι
Περισσότερα -
Ποίημα: “Δειπνούν με τις φλόγες”
Του Δημήτρη Χατζηκωνσταντίνου // * Δειπνούν με τις φλόγες (στον Α.Χ.) Δειπνούν με τις φλόγες οι νέοι πάθος φωτιά αποζητούν στα σκουπίδια. Κοιμούνται με φλόγες πεθαίνουν ασφυκτικά όπως ζουν τις τελευταίες δεκάξι ανέραστες ώρες.
Περισσότερα -
Διαβολόρεμα
του Κωστή Γκιμοσούλη // * Ανέβηκα ξανά μέχρι την Ανατολή. Αυτή τη φορά από τον χωματόδρομο. Πέρασα, περίπου στα μέσα της διαδρομής, από το Διαβολόρεμα. Κάθε φορά μου έρχεται μια ανατριχίλα όταν γλιστράω την κατηφόρα με τις μεγάλες πέτρες,
Περισσότερα