11 Mαρτίου – Σοφία Βέμπο
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //
Η Σοφία Βέμπο (ή Μπέμπου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα), που έφυγε σαν σήμερα το 1978 ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του ’50. Χαρακτηρίστηκε “Τραγουδίστρια της Νίκης” εξαιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.
Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία τυχαία το 1930, τραγουδώντας σ’ ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης. Τρία χρόνια αργότερα συμμετέχει στην επιθεώρηση «Παπαγάλος 1933». Την ίδια περίοδο υπέγραψε και το πρώτο της συμβόλαιο στη δισκογραφική εταιρία Columbia, ερμηνεύοντας ερωτικά τραγούδια της εποχής και λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της η καταξίωση δεν άργησε να έρθει.
Με την κήρυξη του πολέμου το 1940 ανέλαβε την εμψύχωση των ελλήνων στρατιωτών στο μέτωπο με πατριωτικά και σατυρικά τραγούδια, ενώ πρωταγωνίστησε σε επιθεωρήσεις που προσάρμοζαν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα. Όταν τα ναζιστικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα φυγαδεύτηκε στη Μέση Ανατολή, όπου συνέχιζε να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα. Έγινε σύμβολο του έθνους, ταύτισε το όνομά της με το αλβανικό έπος και χαρακτηρίστηκε «Τραγουδίστρια της Νίκης».
Το 1949 απέκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο. Σε μια εποχή που θέατρα έκλειναν και μετατρέπονταν σε κινηματογράφους, επανέφερε την επιθεώρηση, ανεβάζοντας έργα που διατήρησαν ζωντανή την παράδοση της λαϊκής σάτιρας και καθιέρωσαν τους μεγάλους κωμικούς μας. Ταυτόχρονα, έβαλε τα θεμέλια μιας καινούριας εποχής για το ελληνικό τραγούδι, λανσάροντας το «αρχοντορεμπέτικο». Το 1959 πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική ταινία «Στουρνάρα 288», όπου υποδύεται μια διάσημη τραγουδίστρια που ξεχάστηκε από τους θαυμαστές της κι εργαζόταν ως καθηγήτρια πιάνου. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή της το 1955 στην κλασσική «Στέλλα» και το 1938 στην «Προσφυγοπούλα», όπου είχε κάνει και το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 άρχισε να αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας αποσύρθηκε οριστικά. Την περίοδο 1967-1974 συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Τη βραδιά του «Πολυτεχνείου» άνοιξε το σπίτι της κι έκρυψε φοιτητές, τους οποίους αρνήθηκε να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτύπησε την πόρτα της.Η κηδεία της μετατρέπηκει σ’ ένα πάνδημο συλλαλητήριο.
Έχει πει:
«Τα χρόνια και η ερωτική μου ζωή είναι κάτι δικό μου, κάτι που δεν θα το μάθετε ποτέ. Από το στόμα μου τουλάχιστον. Έρωτες και χρόνια δεν σας ενδιαφέρουν. Από έρωτες λοιπόν μόνο ό,τι ξέρετε. Κι από χρόνια μόνον ό,τι βλέπετε κι ό,τι νομίζετε»…«Τα τραγούδια μου τούτα τα χαρίζω σε σένα, άγνωστε, αγαπημένε ακροατή, μαζί με την ευγνωμοσύνη μου και την αγάπη μου την αλογάριαστη».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
18 Μαΐου – Μπέρτραντ Ράσελ
18/05/2018, 9:17 πμ -
17 Μαΐου – Σάντρο Μποτιτσέλλι
17/05/2018, 4:51 μμ -
16 Μαΐου – Μαρία Γκαετάνα Ανιέζι
15/05/2018, 11:30 μμ -
15 Μαΐου – Κάρλος Φουέντες
15/05/2018, 10:24 πμ -
14 Μαΐου – Άουγκουστ Στρίντμπεργκ
14/05/2018, 3:53 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Κοινοί τόποι ιδεών
Γράφει ο Αντώνης Χαριστός // * Από τον πεσιμισμό του Δημήτρη Παπαρρηγόπουλου Η παλαιά/πρώτη αθηναϊκή σχολή χρονολογείται την περίοδο 1830-1880. Τα συστατικά της στοιχεία αποτελούσε η χρήση καθαρεύουσας γλώσσας στα πλαίσια του ρομαντισμού. Το ρεύμα του ρομαντισμού
Περισσότερα -
☆ Το θέμα τής Ηγεσίας από την «Πρόβα Ορχήστρας» του Φελλίνι μέχρι τον «Οίκο των Gucci»
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // Το θέμα τής «Ηγεσίας» είναι κορυφαίο στην Διαχείριση τού Ανθρώπινου Δυναμικού κατά τη διάρκεια τού εικοστού πρώτου αιώνα (του οποίου διανύσαμε αισίως τις δύο πρώτες δεκαετίες). Ο όρος “management” έφτασε στα όριά του
Περισσότερα -
Ποίηση: “Διαβάζοντας την Mrs Dalloway”
Της Γεωργίας Καραγιάννη // Διαβάζοντας την Mrs Dalloway Ένα ψάρι με κοιτάζει με το ψόφιο του μάτι απ το ταψί. Αλατοπίπερο, θυμάρι, δεντρολίβανο. Απλό. Για μένα. Γι αυτό δεν ξέρω. Τι ώρα να
Περισσότερα -
Διήγημα: «Παραμονή στα Έβερεστ»
Της Μάιρας Λάττα // * «Παραμονή στα Έβερεστ» «Δεν υπολόγισα ότι θα ‘χε τόση κίνηση… συγγνώμη. Χρόνια πολλά» είπε η Μαρίζα μπαίνοντας λαχανιασμένη στο μαγαζί. Ο μπουφετζής ούτε που γύρισε να την κοιτάξει ενώ
Περισσότερα -
Προς έναν λυρικό υπαρξισμό
Γράφει η Ιφιγένεια Σιαφάκα // Σταύρος Σταμπόγλης, «Παραμύθια ανεβάζω», Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα 2022 Ήδη ο τίτλος των πεζοποιημάτων του Σταύρου Σταμπόγλη, Παραμύθια ανεβάζω, μας εισάγει στην ατμόσφαιρα των κειμένων που θα ακολουθήσουν: σ’ έναν μικροπερίοδο πεζό
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα
Του Γιώργου Δ. Μπίμη // * Ορφέας και Ευρυδίκη… Στου κάτω κόσμου θα κατέβω τα παλάτια να φέρω δάκρυ της ψυχής να δροσιστείς, να φέρω φως για τα γαλάζια σου τα μάτια, μια
Περισσότερα -
H Νεκταρία Ζαγοριανάκου- Μακρυδήμα στο Εργαστήρι του συγγραφέα
-Πώς αποφασίζει κανείς να ασχοληθεί με τη συγγραφή; Πότε, και γιατί το αποφασίσατε; Δεν ξέρω εάν είναι απόφαση ή ανάγκη. Στη δική μου περίπτωση ήρθε ως ανάγκη έκφρασης την περίοδο της φοιτητικής μου ζωής. Από τότε περάσαμε διάφορα
Περισσότερα
