Fractal
Home / RE-FRACTAL / «Εξουσία και κυβέρνηση σημαίνει συνεννόηση και συμβιβασμός»
09/09/2015, 9:47 πμ

«Εξουσία και κυβέρνηση σημαίνει συνεννόηση και συμβιβασμός»

Γράφει η Αλίκη Μάτση //

 

Πηγή: efsyn.gr

 

Σε μη εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς σ’ αυτές τις εκλογές, εξακολουθώντας ωστόσο να προσφέρει την αμέριστη στήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύει ότι οι εκλογές ήταν μονόδρομος μετά την αποχώρηση των στελεχών της ΛΑ.Ε. Και εξηγεί γιατί η επιλογή του συμβιβασμού ήταν αναπόφευκτη, σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον όπου καμία χώρα, ακόμη και οι πλέον ισχυρές, δεν μπορεί να πορευτεί μόνη.

r1

 

• Θα ξαναείστε υποψήφιος και μάλιστα επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ;

Πριν από περίπου δέκα μέρες ζήτησα από τον Αλ. Φλαμπουράρη να μη με βάλει σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο για μια σειρά από λόγους: H επτάμηνη κοινοβουλευτική μου εμπειρία με έπεισε ότι οι υπηρεσίες που μπορώ να προσφέρω στην υπόθεση της Αριστεράς είναι ίσως σημαντικότερες και πιο ωφέλιμες με το να βρίσκομαι εκτός Βουλής. Η απόφασή μου αυτή δεν σηματοδοτεί καμία απολύτως αποστασιοποίηση, διαφωνία ή επιφύλαξη στη σχέση μου με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Φρονώ ότι δεν υπάρχει άλλη λύση στο σημερινό πρόβλημα της Ελλάδας.

 

• Η κυβέρνηση παραιτήθηκε εξ ανάγκης;

Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος της Κ.Ο. αποχώρησε δεν ήταν δυνατόν πλέον η κυβέρνηση Τσίπρα να έχει ούτε την τυπική κοινοβουλευτική πλειοψηφία ούτε όμως και την αίσθηση σταθερότητας, η οποία είναι απόλυτη προϋπόθεση για να λειτουργήσει ένα αριστερό καθεστώς. Με αυτή την έννοια η προκήρυξη των εκλογών ήταν μονόδρομος. Και δεν νομίζω ότι έγινε η παραμικρή συνταγματική παρατυπία. Σ’ αυτό συμφωνούν όλοι οι έγκριτοι συνταγματολόγοι της χώρας.

 

• Μια έγκριτη νομικός όμως, η κυρία Κωνσταντοπούλου, έχει περίπου κατηγορήσει τον ΠτΔ για εσχάτη προδοσία…

Δεν θέλω να προστεθώ κι εγώ στην κουστωδία εκείνων που κατηγορούν την κυρία Κωνσταντοπούλου. Εκανε τις επιλογές της, ερμήνευσε τα πράγματα σύμφωνα με τα πιστεύω της και θα την κρίνουν οι συνάδελφοί της και ο λαός.

 

• Παρά ταύτα πιστεύετε ότι ο κ. Τσίπρας είχε άλλη επιλογή; Γιατί αυτή τη στιγμή πολλοί εντάσσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα μνημονιακά κόμματα…

Πιστεύω ότι καμία άλλη μικρή χώρα, ακόμα δε και οι μεγάλες δεν έχουν την αντικειμενική δυνατότητα να συγκρουστούν μόνες τους με το παγκόσμιο κεφαλαιακό κατεστημένο. Μια τέτοια, μονομερής σύγκρουση θα είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα: άτακτη χρεοκοπία, πλήρη αποκοπή από τις αγορές και με ενδεχόμενο την επιστροφή στη δραχμή και ίσως την αποχώρηση από την Ε.Ε., ίσως δε και τη μετατροπή της χώρας σε ένα κράτος-παρία, αποκομμένο εντελώς από το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον.

Κάτι τέτοιο δεν έχει επιχειρήσει κανείς, πλην ίσως της Βόρειας Κορέας. Το Ιράν μπήκε στις παγκόσμιες αγορές, το ίδιο συμβαίνει με την Κούβα, τη Ρωσία και την Κίνα, κυρίως σήμερα που η τελευταία έχει υποστεί το πλήγμα της φούσκας του χρηματιστηρίου, όλοι συναποδέχονται ότι δεν μπορεί να τα βάλει καθείς ξεχωριστά με τις αγορές. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν είναι πολιτικός. Παραδόξως θα έλεγα ότι, όπως ακριβώς η παλαιά λενινιστική και μαρξιστική ορθοδοξία δεν είχε άλλη λύση από το να κηρύξει τον σοσιαλισμό σε μία και μόνο χώρα, η ανάλυση των περιστάσεων σήμερα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι δυνατόν να μεθοδευτεί παρά μόνο σε πολλές χώρες μαζί.

 

• Υπάρχουν περιθώρια αλλαγών;

Βεβαίως. Το μεγάλο επίτευγμα του Τσίπρα προσωπικά είναι ότι ξαναμπήκε στην ευρωπαϊκή ατζέντα το ερώτημα «πού πάει η Ευρώπη;». Γι’ αυτό έχουν λυσσάξει οι αντιδραστικοί ευρωπαϊκοί κύκλοι. Το γεγονός ότι εμπλέκεται πλέον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ότι συζητείται από όλους η απομείωση του χρέους, η επαναδιαπραγμάτευση πολλών επίμαχων σημείων του Μνημονίου δημιουργούν προοπτικές που δεν υπήρχαν έως τώρα.

Με αυτή την έννοια, το δίλημμα που πλέον αντιμετωπίζει η χώρα δεν είναι ούτε δραχμή ή ευρώ ούτε μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Αφορά την επανεκκίνηση μιας πολιτικής μάχης ορισμένων ευρωπαϊκών κομμάτων ενάντια στην παντοδυναμία του Σόιμπλε και του τραπεζικού κεφαλαίου. Οσο υπάρχει ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, έχουν σπάσει τα σύνορα κι είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να παίζουμε και να διαπραγματευόμαστε με τις αγορές. Υπό τους όρους αυτούς οι θεμελιώδεις ιδέες της πολιτειακής νεωτερικότητας, δηλαδή η λαϊκή κυριαρχία και η δημοκρατία, υφίστανται διαφοροποιήσεις. Καλούμαστε συνεχώς να τις διαπραγματευόμαστε. Και στις διαδικασίες αυτές θεμελιώδης είναι ο ρόλος μιας Αριστεράς που παλεύει συνεχώς με τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις της.

 

• Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. να πηγαίνουν ισόποσα. Γιατί; Θεωρείται πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ μνημονιακό κόμμα;

Πιστεύω ότι δεν έγινε από την αρχή σαφές πως κάποιου τύπου συμφωνία με τους Ευρωπαίους θα ήταν αναπόφευκτη. Θα ήταν όμως λάθος αυτή τη στιγμή να παραβλέψουμε ότι στο πλαίσιο του κακού αυτού Μνημονίου υπάρχουν δυνατότητες μεταλλαγής, διαπραγμάτευσης και ανασύνταξης των προτεραιοτήτων. Οταν η Αριστερά υποβαθμίζει την πολυπλοκότητα και τις αντιφάσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι θυμίζει λίγο τους καλόγερους στον Μεσαίωνα.

Παραμένουν εγκλωβισμένοι στις αρχές τους και στην πίστη τους ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω τους. Περιμένουν την άγια εκείνη μέρα που θα αλλάξουν τα πράγματα. Οταν η Αριστερά ασκεί την εξουσία δεν μπορεί να μη λαμβάνει υπόψη της κάθε φορά την πραγματική ισορροπία ισχύος προσαρμόζοντας αντίστοιχα τις στρατηγικές της επιλογές.

 

• Αυτό δεν σημαίνει άλλα τρία χρόνια σκληρής λιτότητας;

Οταν θα πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα σε τρία χρόνια σκληρής λιτότητας, μιας λιτότητας που θα επιχειρηθεί όμως να είναι ισόρροπα κατανεμημένη και πιο δίκαιη, και τον κίνδυνο της κατάρρευσης και της καταστροφής, φτάνεις στο σημείο ακόμα και να επιλέξεις τρία χρόνια έστω σκληρής λιτότητας.

 

• Ποιες πιθανές συμμαχίες βλέπετε μετά τις εκλογές, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας;

Δεν ωφελούν οι σεναριολογίες. Η πραγματική λαϊκή βούληση θα δώσει το πλαίσιο, αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία. Δεν είναι δυνατόν όμως να σκεφτόμαστε νέες εκλογές. Το θεωρώ αδιανόητο και καταστρεπτικό. Επομένως η νέα Βουλή είναι υποχρεωμένη να δώσει λύση. Ποια θα είναι αυτή; Ολα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Οι αναγκαίες συμμαχίες προκύπτουν πάντα από τη συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης.

Δυστυχώς η Αριστερά σε τέτοιες καταστάσεις έχει την τάση να μην μπορεί να συνεννοηθεί με τον εαυτό της. Θέλω να μνημονεύσω ένα υπέροχο σκίτσο του Κουντούρη που είδα στην «Εφ.Συν.». Το σφυροδρέπανο που διαλύεται σε σφυρί και δρεπάνι και στη συνέχεια τόσο το ένα όσο και το άλλο διαλύονται σε μικρά κομματάκια. Μεγαλοφυές το σκίτσο. Με μια απόλυτη οικονομία μέσων υπογραμμίζει την ιστορική ιδιαιτερότητα αλλά και την ιστορική μοίρα μιας Αριστεράς που δεν έχει μάθει ακόμα το μάθημα ότι εξουσία και κυβέρνηση σημαίνει συνεννόηση και συμβιβασμός.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top