Fractal

Τρία ποιήματα από τη συλλογή «Εγκαίνια»

Του Γιάννη Αθανασόπουλου // *

 

 

 

«Εγκαίνια», Γιάννης Αθανασόπουλος, Εκδόσεις ΑΩ, 2021

 

 

Όταν κατάλαβα

 

Το βλέπεις εκείνο το φως στην άκρη του ουρανού,
εκεί στις άκρες της θάλασσας, στο θυμικό της λαχτάρας μας; Θυμάμαι να σου λέω για τις αγκαλιές των ανθρώπων,
πώς μπλέκονται, πώς ψεύδονται και πώς εξαργυρώνουν. Θυμάσαι τι μου είπες;

Θυμάμαι να σου δείχνω κόκκινες Καρδιές και να αναιρώ την          ουσία της ύπαρξής μας.

Θυμάσαι τι μου είπες;
Θυμάμαι που μου είπες ότι οι αγκαλιές των ανθρώπων είναι

μαζί μπλεγμένες στα λάθη τους.

Και, έπειτα, εξαργυρώνουν κόκκινες Καρδιές.
Καρδιές που λαχταρούν και Αναιρέσεις που πρεσβεύουν

δρόμους.

Θυμάσαι τι σου είπα;
Μπορείς να μου θυμίσεις πόσο σε αγάπησα όταν κατάλαβα

αυτούς τους πρεσβευτές δρόμους;

 

 

εγκαίνια

 

Άκου να φροντίσω,
μήπως προλάβω να δηλώσω ακατέργαστος την παρουσία μου

για Σένα.

Εσύ ακούς Εαυτόν,

εγώ αφήνω ενδοβολές.

Εσύ πίνεις Έρωτα,

εγώ κρίνω φόβο.

Τι απορείς, λατρεμένη μου;
Ξανά;
Άκου να φροντίσεις,
Μήπως προλάβεις να δηλώσεις εναλλαγή της παρουσίας Σου

για μένα.

Εγώ τραυλίζω μοναξιά,

εσύ πρεσβεύεις λύσεις.

Εγώ βαστάω εφιάλτες,

εσύ μασκαρεύεις όνειρα.

 

Μην απορείς ξανά, λατρεμένη μου.

 

 

από δεύτερο χέρι

 

Να νιώθεις ξεχωριστός. Και Εσύ.
Και εσύ.
Πού και πού προλαβαίνω, δίχως την υπερβολή του. Ξεχωριστός καθείς μας,
Δηλώνω,
Προτού αντικρίσω τα Εγώκεντρα χέρια μας.
Επικίνδυνο να αναρωτιέσαι περί ξεχωριστού από δεύτερο χέρι, Ίσως και τρίτο, και τέταρτο –ποιος ξέρει σίγουρα;–
Σβήνουν τον κάθε ένα,
Ξεχνούν το κάθε ολόκληρο,
Στριμώχνονται μαζί με τα Δια/Ταραγμένα μας, εκείνα,

Τα πολύτιμα, ίδια μας.

 

 

* Ο Γιάννης Αθανασόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1989. Είναι κλινικός ψυχολόγος. Εργάστηκε επί 2 χρόνια ως Συντονιστής Βάρδιας στο Χαμόγελο του Παιδιού. Πλέον, ιδιωτεύει, εργάζεται στον ΟΚΑΝΑ και είναι καθηγητής Ψυχολογίας. Τα “εγκαίνια” είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top