Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Τάσσος (πραγματικό όνομα Αναστάσιος Αλεβίζος) που έφυγε σαν σήμερα το 1985, ήταν ένας από τους πιο εμβληματικούς χαράκτες της νεοελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας που εξιστορεί με το έργο του την νεοελληνική περιπέτεια στα πιο κρίσιμα χρόνια του περασμένου
Περισσότερα
Γράφει η Έμμα Τσιβρά // Αξόδευτος χρόνος Μες στην απόσταση μοιάζει να κοιμάται η λησμονιά μ’ ένα κλωνί – αντίο- στα μαλλιά και δυο φιλιά στα μάγουλα. Καραβάκια- τα όνειρα- το βαθύ
ΠερισσότεραΤου Βασίλη Πανδή // * Άλλοτε εκρέμαγα ένα νέο νερό στο πέτο μου, αχνάρι της παραφοράς, το κουρεμένο αύριο Αλλά η θέρμη της ρέμβης παραμένει και τα μαλλιά σου ζώνουν μιαν ολάκερη ζωή Αλλά δεν
ΠερισσότεραΤης Γιώτας Αναγνώστου // -Πού πας; -Στο Ζαπορόζιε. -Μακριά. -Ναι. Μακριά. Μα εκεί θα πάω. -Να κάνεις τι; Ο λόγος; -Να πολεμήσω. Να πεθάνω σαν κοζάκος. -Γι’ αυτό κι η σπάθα σου ακονισμένη; -Γι’ αυτό. -Γι’
ΠερισσότεραΣυνέντευξη του Χρίστου Θεοδώρου στην Πωλίνα Γουρδέα // Ο μουσικοσυνθέτης και δάσκαλος θεατρικού τραγουδιού στη δραματική σχολή «Δήλος» Χρίστος Θεοδώρου είναι ένα πολύπλευρο ταλέντο με αγάπη για τη δουλειά του, αλλά κυρίως, με αγάπη για τον άνθρωπο. Μου φαινόταν
Περισσότερατου Αλέξανδρου Κεφαλά // * Τακ, τακ, τακ… συγχρονίζονταν τα δάχτυλά του με τα μεταλλικά πλήκτρα της παλιάς Hammond γραφομηχανής. Ο επιβλητικός της όγκος για λίγα λεπτά τού φάνηκε απειλητικός, σχεδόν εχθρικός. Απομεινάρι του Μεσοπολέμου κι αυτή, όπως και
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Καταγόμαστε από την ίδια πόλη. Εκείνος, μικρότερός μου, προτίμησε μετά από τις ακαδημαϊκές του σπουδές να γυρίσει κάποτε, να εργαστεί και να ζήσει, πίσω στα γενέθλια χώματα, σε αντίθεση με εμένα που μάλλον για
ΠερισσότεραΤου Γιάννη Τρανίδι // Ανά(σ)ταση Στο βλέμμα των παιδιών τα μάτια συνοφρύωσε Παγωμένο του παγκάκι που το χτυπάει ο ίσκιος ενώ, Από πριν κάθιδρος στο απάγκιο της κρυψώνας του, τον ήλιο εκτεθειμένος Καθηλωτικά μάτια και ποιος με
Περισσότερα
Γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης // Ηλίας Τσέχος «Τα Ηλικιωμένα Ανήλικα», εκδ. Φεγγίτης Η ποιητική συλλογή με τον παράδοξο τίτλο ‘Τα Ηλικιωμένα Ανήλικα’, είναι η 13η ποιητική συλλογή του Ημαθιώτη ποιητή, Ηλία Τσέχου και κυκλοφόρησε από τις
ΠερισσότεραΓράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Richard Osman, «Η λέσχη των φόνων της Πέμπτης», μετάφραση Αύγουστος Κορτώ, εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2021 Η αγγλική αστυνομική μυθιστορηματική λογοτεχνία, όπως είναι γνωστό, έχει μεγάλη παράδοση από την εποχή του Άρθουρ Κόναν
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // «Η Θεσσαλονίκη των ποιητών» Συλλογή ποιημάτων για την πόλη, Εκδόσεις Ρώμη, σελ. 210 Τι είναι εκείνο που μπορεί να συγκεντρώσει τον στον ίδιο τόμο τον Μανώλη Αναγνωστάκη, τον Κώστα Ταχτσή, τον Νίκο Καββαδία,
ΠερισσότεραΓράφει ο Κώστας Θ. Ριζάκης // ΟΘΟΝΗΝ ΘΕΣ ΚΩΘΩΝΙ; στην γλυκυτάτη Ε. Γ. να φέρνεις της φωτιάς κρημνούς να ντρέπεσαι στα ρω ‒κοιτάξου στρίμωγμα· φκιαχτός σκας τσιφτετέλι ελαφρό καμένος δέντρου όπως γερτός τριβέλιζες
ΠερισσότεραΓράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Μάριος Μιχαηλίδης, «Των Ενυπνίων», Εκδόσεις Νίκας, Αθήνα, Μάϊος 2021, σελ. 52 Έκτη ποιητική συλλογή (κυκλοφορούν και έξι πεζογραφήματα) του Κύπριου Μάριου Μιχαηλίδη που τιμάει την ελληνική γλώσσα καλλιεργώντας και αναπτύσσοντας μίαν ιδιόλεκτο
ΠερισσότεραΑπό τον Άγγελο Πετρουλάκη // Γιώργος Πολυράκης: «Σε βαθιά νερά» Εκδόσεις Ψυχογιός Τον Γιώργο Πολυράκη τον γνώρισα πρώτη φορά μέσα από το μυθιστόρημά του «Εκείνη η στιγμή», το 1996. Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, είχα την χαρά να
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Henry Kuttner «Ο φόνος της Έλινορ Πόουπ», Μετάφραση: Βικτωρία Λέκκα, εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 216 «”Αλλά γιατί να θέλω να τιμωρηθώ;” “Γιατί θέλετε να ομολογήσετε;”» Μια γυναίκα σκοτώνεται σ’ ένα ομιχλώδες πάρκο του Σαν
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Δημήτρης Πετσετίδης «Μακριά από το ποτάμι», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 160 “Εκεί, δίπλα στη μεγάλη φραγκοσυκιά, πελέκησε και κάρφωσε στο χώμα εκείνο τον ξύλινο σταυρό. Κι όταν περνούσε από το μονοπάτι
ΠερισσότεραΓράφει η Γιώτα Αναγνώστου // Θα ‘μουνα δε θα ‘μουνα δεκαπέντε όταν σε γνώρισα. Εσύ κοντά στα δεκαεφτά. Ψημένο από τον ήλιο το δέρμα σου αλλά τα μάτια σου είχαν μια δροσιά… Σ’ ακολουθούσα σα σκιά παντού.
ΠερισσότεραΤης Γεωργίας Δρακάκη // Το τελευταίο σπίτι της Μάγιας Αυτή είναι μια βαρετή ιστορία, αλλά και αυτές πρέπει να έχουν θέση στις αφηγήσεις των ανθρώπων που ζουν βαρετές ζωές και περιμένουν από τις ιστορίες να
Περισσότερα
