Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // O Άλμπερτ Σέιμπιν, που έφυγε σαν σήμερα το 1993, ήταν ιατρικός ερευνητής που ανακάλυψε ένα εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας (βατσίνα), φθηνότερο κι εξίσου αποτελεσματικό με αυτό του πρωτοπόρου Τζόνας Σαλκ, σώζοντας εκατομμύρια παιδιά. Αναδεικνύεται
Περισσότερα
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Έντσο Κολότι, «Ο Χίτλερ και ο ναζισμός. Το ολοκληρωτικό καθεστώς, ο πόλεμος και η παρακμή». Μετάφραση: Γεώργιος Δ. Μυλωνάς. Πεδίο, 2020) Βαθύς γνώστης των αρχειακών και ιστοριογραφικών πηγών που αναφέρονται στα γερμανικά θέματα,
ΠερισσότεραΤης Ιωάννας-Μαρίας Νικολακάκη // * Θεόφιλος Δαγρετζάς. Μεσόκοπος. Μεσοαστός. Μεσολογγίτης στην καταγωγή και μεσογειακός στο ταμπεραμέντο. Όλα τ’ άφηνε πάντα στη μέση. Πάντα. Από τότε που μεσουρανούσε τ’ αστέρι του, μέχρι και τώρα που μεσολαβούσαν τρεις
ΠερισσότεραΓράφει ο Αλέξανδρος Παναγόπουλος // Η προοπτική της αριστερής διακυβέρνησης ως δυστοπία Όσο το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών γίνεται ολοένα και πιθανότερο οι επικοινωνιακές τακτικές των πολιτικών δυνάμεων της χώρας εντείνονται και επιτρέπουν να αποτυπωθούν σαφέστερα στον
ΠερισσότεραΑπό τον Άγγελο Πετρουλάκη // Λέοναρντ Μλοντίνοφ: «Μικρή ιστορία της γνώσης» Ο αγώνας του ανθρώπου από την προϊστορία ως σήμερα για την κατανόηση του σύμπαντος. Μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης, Εκδόσεις Πατάκη «Επί εκατομμύρια χρόνια το είδος μας εξελίχθηκε και
ΠερισσότεραΓράφει ο Κώστας Τραχανάς // Βαγγέλης Μπέκας «Ο γιός μας», Εκδόσεις Ψυχογιός 2020 σελ. 425 Το χωριό Αϊ- Γιώργης είναι δύο βήματα απ’ τα σύνορα με την Τουρκία. Κρατιέται το χωριό δεν ερήμωσε. Το διέσωσε από τη λήθη
ΠερισσότεραΓράφει ο Άγγελος Χαριάτης // Βαγγέλης Ραπτόπουλος «Ανέγγιχτη», εκδ. Κέδρος Μετά την επιλεκτική αυτοβιογραφία Ό,τι καλύτερο μού έχει συμβεί και την επανέκδοση του Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας (αμφότερα από τις εκδόσεις Κέδρος) ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος επανέρχεται στο
ΠερισσότεραΓράφει ο Κώστας Α. Τραχανάς // Λάμπρος Καμπερίδης-Λάκης Προγκίδης «Ζει ο Κυρ Αλέξανδρος;» Εκδόσεις Εστία, 2023, σελ. 222 Ζει ο Κυρ Αλέξανδρος; Δύο φίλοι ασκούνται πάνω στο διφωνικό αυτό δοκίμιο σαν να αυτοσχεδιάζουν σε μια σύνθεση
Περισσότερα
Γράφει η Βικτωρία Ι. Σουλιώτη // Άτιτλο ∆υο έφηβοι, ∆υο Ήλιοι. Την εφηβική τους ομορφιά, τον έρωτα, τα όνειρα τ’ αμέτρητα το αγνό και βαθύ τους γέλιο ζήλεψε ο γίγαντας Εγκέλαδος και με συνεργό
ΠερισσότεραΓράφει ο Ιωσήφ Μανίκης // «Ζαφείρη, μη φοβάσαι, πάρε μια βέσπα», Γιώργος Γκόζης Γνώρισα τον συγγραφέα Γιώργο Γκόζη στο Ζώγια cafe, στην παρουσίαση του βιβλίου του. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ο τρόπος που μιλούσε,
ΠερισσότεραΓράφει ο Βαγγέλης Παπαδιόχος // * 1 Σεπτεμβρίου Σήμερα, για πρώτη φορά μετά τόσο καιρό, ένιωσα επιτέλους το άγγιγμα της αληθινής έμπνευσης να ταρακουνά ξανά το νου και την ψυχή μου! Υπ’ αυτές τις
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Σκαμπαρδώνη // Χρόνε σταμάτησε έστω και για λίγο Χρόνε σταμάτησε έστω και για λίγο. Μέσα στις φλέβες μου σε αισθάνομαι, το σώμα μου πολιορκείς. Σε βλέπω παντού ακόμα και ανθρώπινη όψη δεν έχεις.
ΠερισσότεραΑπό τον Γιάννη Παναγόπουλο // Το μανιφέστο της ταινίας (ντοκιμαντέρ με γερές δόσεις μυθοπλασίας) «Εδώ Δεν Υπάρχει Άσυλο», όπως το «κατέθεσε» γραπτώς ο παραγωγός της, Θανάσης Γιαννόπουλος, στο blog του (sportingsucks.blogspot.gr), είναι ξεκάθαρο. Λέει πως το διήμερο
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // «Ιστορίες ψυχοθεραπείας», Επιλογή- μετάφραση: Δημήτρης Αθηνάκης, Εκδ. «Μελάνι», σελ. 200 Το μότο στην εισαγωγή του μεταφραστή και ανθολόγου Δημήτρη Αθηνάκη, ενδεχομένως και να είναι το κλειδί: «Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άρρωστοι. Ωστόσο, λίγοι
ΠερισσότεραΓράφει ο Απόστολος Ζιώγας // * ‹‹ Παρέρχεται ο κόσμος και πρέπει πάνω μου να σε φέρω ›› Πάουλ Τσέλαν[1] Στον υλικό κόσμο του γίγνεσθαι κι έξω από τα βοσκοτόπια της αγέλης, όταν μια προσωπικότητα είναι ενιαία,
ΠερισσότεραΤης Ελένης Κοφτερού // * «Πώς είμαι;», ρωτούσε για δέκατη φορά η Καίτη μέσα στο ταξί που είχαν πάρει από τη Μητροπόλεως με κατεύθυνση τη Φιλοσοφική, όπου ένας μικρός αριθμός συναδέρφων της, ορισμένοι για τις κρίσεις των διδακτορικών διατριβών,
ΠερισσότεραΤου Ανδρέα Κιτσικίδη // * Ανοίγει αινιγματικά την πόρτα. Φοράει τα παντοφλάκια από την αγορά και κοιτάζει το παιδί με τις πίτσες με μανία. Δεν τον αναγνωρίζει, πρέπει να είναι καινούριος. Παίρνει τις πίτσες, την
ΠερισσότεραΤου Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Ξεφλούδιζε αργά ο τοίχος και το ανώνυμο αποτύπωμα του. Το μικρό απομεινάρι του από σπρέι, μήνυμα ξεχάρβαλο νοήματος. Όσοι τουλάχιστον το είχαν εντυπώσει στην μνήμη τους το συμπλήρωναν ασυναισθήτως. Οι άλλοι
Περισσότερα
