Γράφει η Λίτσα Ψαραύτη // «Η Χαρούλα στους εφτά ουρανούς» της Ελένης Σαραντίνη, εκδ. Πατάκης, Αθήνα 2013, σελ. 156 Συγγραφέας εξαιρετικών βιβλίων, π.χ. Ο κάβος του Αγίου Αγγέλου, Η Θυσία, Ποθητή, χρόνια σαν τη φωτιά, Κάποτε ο κυνηγός, βιβλία
Περισσότερα
Γράφει η Λίτσα Ψαραύτη // «Συνέντευξη με το φάντασμα του βάλτου» της Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου, εκδ. «Πατάκη», σελ. 176 «Ξεκίνησα από νωρίς. Ήθελα να βρω ακριβώς το μονοπάτι, όπως ακριβώς μου το περιέγραψε. Και ήταν αυτό που διασχίζει το
Περισσότερα
Συνέντευξη στην Πέρσα Κουμούτση // Το όνομά της αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την παιδική και εφηβική λογοτεχνία. Η Λίτσα Ψαραύτη, τόλμησε να μιλήσει με την γλώσσα της αλήθειας στους μικρούς αναγνώστες και στους έφηβους για όλα τα δύσκολα: κλωνοποίηση, έιτζ,
Περισσότερα
Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη // «Το μυθιστόρημα Αγάπη/Love είναι το δεύτερο μέρος της Τριλογίας του Χάους, που ξεκίνησα με τον Διασυρμό (εκδ. Εστία, 2012). Ο Διασυρμός ήταν η εποποιία της παρέας, της φιλίας, του τρελού χαοτικού συλλογικού σαματά.
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στο Δημήτρη Βαρβαρήγο // και στη Νιόβη Ιωάννου // Η Καίτη Βασιλάκου, σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία στο πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση ως φιλόλογος. Από μικρή της άρεσε να σκαρώνει στιχάκια και ιστορίες, κάτι που συνέχισε
ΠερισσότεραΤου Χρήστου Κεραμίδη // * ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΤΑ ΡΕΜΑΤΑ Του ρολογιού ξαργύρωσα την ακριβή καδένα τώρα που του καημού περίσσεψαν οι μέρες άλλη πατρίδα δένοντας στην πιο ψηλή αντένα με όνειρα που ζωντανές κρατάγανε τις φλέβες.
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Περικλής Σφυρίδης, “Καρκίνος”. Εκδόσεις Εστία. 2018 Από τις ηλεκτρονικές σελίδες ετούτου του περιοδικού παρουσιάστηκαν, στο παρελθόν, κάποια βιβλία και συγκεντρωτικές συλλογές του σπουδαίου πεζογράφου μας, από τη Θεσσαλονίκη, Περικλή Σφυρίδη (1933-
ΠερισσότεραΓράφει ο Θανάσης Τριανταφύλλου // Θανάσης Σ. Σκούρας «Πού κάθεται ο Πι;», εκδόσεις 24 Γράμματα Είχα επιστρέψει από ολιγοήμερες διακοπές. Τα σύντομα ταξίδια που αυτές κρύβουν με τις όποιες μικροεξορμήσεις τους έφερναν στη σκέψη μου όλες τις πρόσφατες
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Βάσια Τζανακάρη «Αδελφικό», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 268 «Η Μάρω είχε δίκιο, το ένιωθα κι εγώ, ήμασταν απομεινάρια ενός κόσμου που είχε χαθεί». Το «Αδελφικό» είναι ένα χωριό κοντά στις Σέρρες γεμάτο λωτούς που
ΠερισσότεραΓράφει ο Δημήτρης Λαδικός // Ανάγνωση εφημερίδας Καθόταν στο ορισμένο καφενείο. Του άρεσε, παρά το λίγο του κόσμου λόγω της καλοκαιρινής σιέστας. Έπαιζε μάλιστα τη μουσική που λάτρευε ν’ ακούει, όταν έπινε τον καφέ
Περισσότερα
Της Ευθυμίας Σερλέτη // * “Το τέλος των υπαίτιων” Άδεια καρότσια Φέρετρα λουλουδιών που δεν πρόλαβαν να ανθίσουν Οδυρμός απαρηγόρητων γονιών -Κατακραυγή οργισμένων ανθρώπων- Τοίχοι γκρεμισμένοι Νεκροσέντονα μικρών παιδιών που το γέλιο τους δεν θα
ΠερισσότεραΓράφει η Χριστίνα Σδούκου // * Ο Άλλος Εαυτός, Εντός μας Κατοικεί στις υπόγειες κατακόμβες της ψυχής, συστήνεται ως άγνωστος στους άλλους άλλα ολότελα γνώριμος στον ίδιο μας τον εαυτό, με μια σιωπηλή κραυγαλέα
ΠερισσότεραTης Άντζυς Τερζή // * Ξεκινάς τη μέρα σου νωρίτερα από το ανελέητο καλημέρισμα του ξυπνητηριού. Δεν προλαβαίνεις καν να ακούσεις τη μουσική που επέλεξες, για μια πιο ήπια μετάβαση από τον ύπνο στον ξύπνιο και πάλι
ΠερισσότεραΓράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος // Όλγα Οικονομίδου: «Θαμνολίβαδα», Εκδ. Μανδραγόρας Η πρώτη εμφάνιση της Όλγας Οικονομίδου στα ελληνικά γράμματα, με τη συλλογή 47 ποιημάτων με τίτλο «Θαμνολίβαδα» από τις εκδόσεις Μανδραγόρας. Η παρουσία της ποιήτριας
ΠερισσότεραΓράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Ιδού οι ονειροπόλοι» της Ιμπόλο Μπούε, μτφ: Αργυρώ Μαντόγλου, εκδ. Κέδρος, σελ. 464 Να ένα μυθιστόρημα που ακόμη και αν αποφάσιζε να διαβάσει ο Ντόναλντ Τραμπ (πράγμα δύσκολο, καθώς δεν προτιμάει τέτοιες εκλεπτυσμένες ασκήσεις) δεν
ΠερισσότεραΓράφει η Ευφροσύνη Μαντά – Λαζάρου // * Αγγέλα Καϊμακλιώτη: «Αειθαλής Θάλασσα», Εκδόσεις Μελάνι, 2017 Τέχνη είναι η κερδισμένη ελευθερία. Η Αγγέλα Καϊμακλιώτη εκκινεί περιπετειώδες και ριψοκίνδυνο ταξίδι με την ποιητική σύνθεση «Αειθαλής θάλασσα» προτάσσοντας ως Ιθάκη
ΠερισσότεραΓράφει ο Κωνσταντίνος Γεωργίου // * Ξωθιά του δάσους Πάντα, όταν σ’ έβλεπα να χορεύεις ανάλαφρα πάνω στα φύλλα των δέντρων θυμόμουνα τις νεράιδες των παραμυθιών που μου ‘λεγε η γιαγιά μου πριν κοιμηθώ
ΠερισσότεραΤης Λένας Μαυρουδή Μούλιου // Έτσι χωρίς πρόγραμμα Άνθρωπος των άκρων… Του πολύ, του πάρα πολύ, ή του ΤΙΠΟΤΑ. Αυτό είμαι δυστυχώς και έχω πλήρη επίγνωση του κουσουριού μου. Γιατί, μην μου πείτε ότι δεν
ΠερισσότεραΓράφει η Αργυρώ Πατσού // * Κάθε νύχτα, τότε, έπεφτα σ’ έναν αρρωστημένο, επιφανειακό ύπνο, πολύ μακριά από το βαθύπνιο εκείνο που θα μου χάριζε τη λησμονιά. Ύστερα από λίγο πεταγόμουν. Κατέβαινα, σαν υπνωτισμένη, τη μεγάλη, ελικοειδή σκάλα
Περισσότερα
